دوره 21، شماره 82 - ( 4-1391 )                   جلد 21 شماره 82 صفحات 64-57 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sharami S, Milani F, Tofighi M, Salamt F, Dalil Heirati S. Effect of Oxytocin Plus Propranolol on The Success of Labor Augmentation. JGUMS 2012; 21 (82) :57-64
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-97-fa.html
شارمی سیده هاجر، میلانی فروزان، توفیقی مرجان، سلامت فاطمه، دلیل حیرتی سیده فاطمه. تاثیر افزودن پروپرانولول به اکسی‌توسین در موفقیت تحریک لیبر. مجله علوم پزشکی گیلان. 1391; 21 (82) :57-64

URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-97-fa.html


1- دانشگاه علوم پزشکی گیلان ، sharami@gums.ac.ir
2- دانشگاه علوم پزشکی گیلان
چکیده:   (9299 مشاهده)
چکیده مقدمه: تحریک زایمان با انفوزیون اکسی‌توسین روش معمول مامایی در سخت‌زایی است. با توجه به خطر دوز بالا یا تجویز اشتباه آن سازمان داروی ایمن تجویز وریدی اکسی‌توسین را به فهرست داروهای پرخطر اضافه کرده و برنامه‌هایی برای به حداقل رساندن آسیب‌های مادر و جنین را با کاهش دوز مصرفی اکسی توسین توصیه کرده‌است. یکی از این روش‌ها برای کاهش دوز اکسی‌توسین، تجویز پروپرانولول است. در بررسی‌ها نشان داده شده که تجویز پروپرانولول با دوز کم طی مرحله فعال لیبر قادر است قدرت انقباض رحم را افزایش داده و سبب موفقیت لیبر شود و نیز موارد سزارین را به‌طور قابل توجه کاهش دهد بدون این‌که مشکل مادر یا نوزاد را افزایش دهد. هدف: مقایسه ترکیب اکسی توسین- پروپرانولول با اکسی توسین-پلاسبو بر روی القاء و سیر زایمان و میزان سزارین مواد و روش‌ها: مطالعه به‌صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور بر 118 زن باردار شکم اول41-38 هفته بدون پیشرفت زایمانی صورت گرفت و بیماران به‌طور اتفاقی به دو گروه اکسی‌توسین با پروپرانولول و اکسی‌توسین و پلاسبو تقسیم شدند. سپس نتایج حاملگی (آتونی رحم، عوارض حین لیبر شامل دیسترس جنین، مکونیوم و جداشدن زودرس جفت)، زایمان و پیامدهای نوزادی(آپگار دقیقه 1 و 5 تولد، نیاز به بستری در NICU و وزن نوزاد) با هم در دو گروه مقایسه شدند. نتایج: مدت مرحله فعال لیبر در گروه پروپرانولول 57/71±74/325 به‌طور معنی‌دار کمتر از گروه پلاسبو32/80±04/406 بود(001/0>P) و مدت مرحله دوم در گروه پروپرانولول31/8±03/23 نیز به‌طور معنی دار کمتر از گروه پلاسبو33/12±83/33 بود(001/0>P). همچنین، فراوانی سزارین (%15)9 در گروه پروپرانولول بطور معنی‌دار کمتر از گروه پلاسبو (%9/25)15 (001/0>P) و نداشتن پیشرفت در گروه پروپرانولول(%3/3)2 به‌طور معنی‌دار کمتر از گروه پلاسبو (%6/8)5 بود(023/0>P). نتیجه‌: به‌نظر می‌رسد مصرف پروپرانولول قادر است مدت فاز فعال و مرحله دوم لیبر، میزان مصرف اکسی‌توسین و نیز میزان سزارین را کاهش دهد.
متن کامل [PDF 201 kb]   (2334 دریافت)    
مقاله مروری: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1392/8/14 | پذیرش: 1392/8/15 | انتشار: 1392/8/15

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Guilan University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb