مقدمه: در شرایطِ متغیر امروزی، سازمانها چارهای جز بهرهبرداری مناسب از نیروی انسانی ندارند بر این پایه تنها عامل ایجادکننده تعادل در سازمان توانمندسازی کارکنان خواهد بود. توانمندسازی ابزاری است که هدفهای فردی را با هدف سازمانی همسو کرده و این باور را ایجاد میکند که پیشرفت سازمان منافع کارکنان را به همراه خواهد داشت.
هدف: تبیین عوامل مرتبط با توانمندسازی کارکنان از دیدگاه شاغلین معاونت توسعه مدیریت و منابع دانشگاه علوم پزشکی گیلان.
مواد و روشها: این پژوهش مطالعهای تحلیلی وتوصیفی، از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری دربردارنده کارکنان شاغل در معاونت توسعه دانشگاه علوم پزشکی گیلان به روش تمام شمار و با استفاده ازپرسشنامه استانداردتحقیق اسپرینترز انجام شد. برای تحلیل دادهها ازآمارتوصیفی مانند توزیع فراوانی، درصد و میانگین و از آمار استنباطی مانند روش همبستگی پیرسون استفاده گردید.
نتایج: بین همه متغیرهای موثر بر توانمندسازی، رابطه مثبت و معنیدار وجود داشت که شدت آن به ترتیب شامل: احساس مشارکت(r=0.84 ,P<0.05) ، احساس موثر بودن (r=0.82,P<0.05)، احساس شایستگی (r=0.78 ,P<0.05)، احساس داشتن حق انتخاب (r=0.76 ,P<0.05) و احساس معنیداری (r=0.58 ,P<0.05) است. بهطوری که دیده میشود متغیرهای احساس مشارکت بیشترین تأثیر را بر توانمند سازی کارکنان داشته که مؤلفههای این متغیر بهترتیب مشتمل بر داشتن فرصت و آزادی عمل(r=0.74 P<0.05)، استفاده از مهارت و استعداد (r=0.71 ,P<0.05)، اهمیت به دیدگاه افراد در سازمان (r=0.70 ,P<0.05)، اهمیت به کار گروهی (r=0.60 ,P<0.05) و مشارکت در تصمیمگیریهای مرتبط با وظیفه (r=0.50 ,P<0.05) بوده و استفاده سازمان از سبک مدیریت مشارکتی(r=0.60 ,P>0.05) معنیدار نبود.
نتیجهگیری: از مؤلفههای بررسی شده احساس مشارکت با دیگران بیشترین همبستگی را با توانمندسازی کارکنان داشت. که دراین میان مؤلفه آزادی عمل داده شده به کارکنان تاثیرگذارتر بود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |