مقدمه: امروزه شیوع روزافزون انواع بدخیمیها، اهمیت درمان این بیماری را افزایش داده است. لوسمی، سرطان بافتهای خونساز بدن است که از سلولهای پیشساز گلبولهای قرمز و سفید خون برگرفته می شود. پردنیزولون از خانواده گلوکوکورتیکوئیدها با اثر ضدتوموری و آپوپتوزی مدنظر خیلی از پژوهشگران قرار گرفته است.
هدف: بررسی اثر پردنیزولون بر سلولهای بدخیم خونی رده K562.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی نخست سلولهای رده K562 کشت داده شدند. سپس، با استفاده از غلظتهای گوناگون پردنیزولون ویژگی ضدتوموری دارو بر سلولهای K562 پس از 72 ساعت، با روش MTT سنجیده شد. در پایان برای مطالعهی آپوپتوز از الکتروفورز DNA و رنگآمیزی Hoechst (33342) استفاده شد. واکاوی دادهها با نرمافزار SPSS و آزمون آماری ANOVA انجام شد (05/0> P).
نتایج: در این مطالعه ویژگی ضد سرطانی پردنیزولون بر رده سلولی K562 پذیرفته شد. همچنین، نتایج نشان داد پردنیزولون در سنجش با گروه کنترل، تکاپوی سلولکشی دارد که در غلظت 100 میکرومول در 72 ساعت بیشترین میزان آن بود. بررسیهای آماری حاکی از آن است که این دارو بهطور مؤثر و معنیداری توان مهار لوسمی رده K562 را داراست (05/0>P).
نتیجهگیری: آثار ضد توموری پردنیزولون در پیشگیری و درمان لوسمی میلوئیدی مزمن مؤثر است. پیشنهاد میشود مطالعات بیشتری بر تأثیر این دارو در الگوهای حیوانی، حتی انسان، انجام شود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |