دوره 29، شماره 1 - ( 1-1399 )                   جلد 29 شماره 1 صفحات 84-76 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- دکتری حرفه‌ای پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
چکیده:   (3036 مشاهده)
چکیده
مقدمه: بی‌حسی اسپاینال،‌‌ روش رایج ‌بیهوشی در جراحی سزارین است که هیپوتانسیون‌ عارضه شایع‌ و جدی این روش بشمار می‌آید پیشگیری از این عارضه نیز‌‌ چالش مهمی برای متخصصان بیهوشی است.
هدف: ‌‌هدف این مطالعه، مقایسه تزریق بولوس وریدی دو داروی افدرین و فنیل ا‌فرین در پیشگیری از هیپوتانسیون‌‌ حین جراحی سزارین الکتیو است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مداخله‌ای دو سوکور، که برای اثر پیشگیری از بروز هیپوتانسیون در جراحی سزارین ‌با بیحسی اسپاینال انجام شد،‌‌ 80 زن باردار کاندید جراحی سزارین الکتیو به طور تصادفی تحت بی‌حسی اسپاینال در دو گروه (افدرین یا فنیل افرین) قرار گرفتند.‌‌ پس از‌‌ بی‌حسی اسپاینال، بید‌رنگ در گروه نخست‌‌ 10 میلی‌گرم افدرین و در گروه دوم ‌100 میکروگرم فنیل افرین به صورت بولوس داخل وریدی تزریق شد. در هر دو گروه تهوع و استفراغ، فشارخون سیستولی‌، دیاستولی‌، فشار متوسط شریانی، ضربان قلب و میزان اشباع اکسیژن خون شریانی در بازه‌های زمانی مشخص ارزیابی شد‌. نمره آپگار نوزاد در دقیقه اول و پنجم پس از ‌تولد ثبت شد. داده‌های گردآوری شده با نرم‌افزار SPSS نسخه 16 و در سطح اطمینان 95درصد واکاوی شد.
نتایج:‌ گرچه، فراوانی بروز تهوع و استفراغ حین‌‌ جراحی، میانگین فشارخون سیستولیک، دیاستولیک و فشار متوسط شریانی در گروه دریافت کننده افدرین بیش‌ از گروه فنیل‌افرین بود اما این تفاوت بین دو گروه معنی‌دار نبود (‌05/0 P>). همچنین از نظر میانگین ضربان قلب و میزان اشباع اکسیژن خون شریانی بین دو گروه تفاوت معنی‌داری دیده نشد. نمره آپگار نوزادان در دقیقه اول و پنجم نیز تفاوت آماری معنی‌دار‌ نداشت.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد در جراحی سزارین، فنیل افرین همانند افدرین بدون تاثیر بر فراوانی بروز تهوع و استفراغ مادر و نمره آپگار نوزاد، در پیشگیری از هیپوتانسیون به دنبال بی‌حسی نخاعی موثر است.
متن کامل [PDF 288 kb]   (917 دریافت)    
مقاله مروری: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1399/1/5 | پذیرش: 1399/1/5 | انتشار: 1399/1/5

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.