fa
jalali
1395
1
1
gregorian
2016
4
1
25
97
online
1
fulltext
fa
ارتباط اسیدهای چرب رژیم غذایی و کاتاراکت پیری
Relation of Dietary Fatty Acid and Senile Cataract
چکیده
مقدمه: کاتاراکت نخستین علت نابینایی در تمام جهان بوده و تغذیه و سبک زندگی نقش مهمی در ایجاد آن دارد. در بررسیهای تازه گزارش شده که ممکن است چربی رژیم غذایی بر ترکیب و کارکرد غشای سلولی عدسی چشم موثر باشد که در نهایت بتواند سبب کاتاراکت پیری شود.
هدف: بررسی ارتباط اسیدهای چرب رژیم غذایی و کاتاراکت پیری
مواد و روشها: این مطالعه مورد- شاهدی از نوع گذشتهنگر در350 نفر با تایید متخصص چشم(175 نفر بیمار دچار کاتاراکت پیری و 175 نفر شاهد) و معاینه و مصاحبه که از فروردین 1392 تا فروردین 1393 به درمانگاه چشم بیمارستان امیرالمومنین (ع) رشت مراجعه کردند، انجام شد. دادههای مربوط به تعدادی اسید چرب انتخاب شده مصرفی با پرسشنامه روا و پایای نیمهکمی بسامد خوراک (FFQ)، با 168 قلم غذایی ارزیابی شد.
نتایج: رابطه مثبت معنیدار بین مصرف اسیدهای چرب اشباع، اسید اولئیک، اسید لینولنیک و اسید لینولئیک با کاتاراکت پیری در دو گروه مورد و شاهد بدست آمد و رابطه کاتاراکت پیری و دریافت بیشتر اسید ایکوزاپنتانوییک، اسید دوکوزاهگزانوییک معکوس بود.
نتیجهگیری: مصرف زیاد اسیدهای چرب رژیم غذایی ممکن است خطر کاتاراکت پیری را افزایش دهد. با این حال، مطالعه بیشتری برای بررسی این ارتباط و روشن شدن رابطه مصرف اسیدهای چرب و کاتاراکت پیری مورد نیاز میباشد.
Abstract
Introduction: Dietary fat may affect lens cell membrane composition and function, which are related to senile cataract. Cataract is the first cause of blindness in the world and nutrition and lifestyle play an important role in its development. Recent studies have reported that dietary fat may affect lens cell membrane composition and function, which ultimately will result in senile cataract.
Objective: To survey the association between dietary fatty acids and senile cataract
Materials and Methods: This study is a case-control investigation with a retrospective approach conducted on 350 patients approved by an eye specialist (175 patients suffering from senile cataract and 175 people in control group) via clinical examination and interview, who had been visited in the eye clinic of Amir Al Momenin hospital from March 2013 to March 2014. Data about intake of selected fatty acids were evaluated using a valid semi –quantitative Food Frequency Questionnaire (FFQ) assessing a 168 item food index.
Results: There was a significant positive correlation between saturated fatty acids, oleic acid, linolenic acid and linoleic acid consumption and the senile cataract status in both groups. In addition, an inverse relationship between the status of senile cataract and a high intake of eicosapentaenoic acid and decosa hexaenoic acid was observed.
Conclusion: High intake of some fatty acids may increase the risk of age related nuclear opacity. However, more studies are needed to verify this association and clarify the relationship between intake fatty acids and senile cataract.
Cataract, Fatty Acids
آب مروارید, اسیدهای چرب
11
1
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-700&slc_lang=fa&sid=1
2016/04/3
1395/1/15
2016/04/3
1395/1/15
H
Ramezani
هدیه
رمضانی
No
مرکز تحقیقات امنیت غذایی، گروه تغذیه بالینی، دانشکده تغذیه و علوم غذایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
R
Soltani Moghadam
رضا
سلطانی مقدم
No
مرکز تحقیقات چشم، بیمارستان امیرالمومنین (ع)، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
A
Hassanzadeh
اکبر
حسنزاده
No
گروه آمار و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
G
Kolahi Ahari
گلبرگ
کلاهی اهری
No
مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
SM
Derakhshandeh Rishehri
سیدهمعصومه
درخشنده ریشهری
No
مرکز تحقیقات امنیت غذایی، گروه تغذیه بالینی، دانشکده تغذیه و علوم غذایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
M
Entezari
Isfahan University of Medical Sciences
محمدحسن
انتظاری
entezari@hlth.mui.ac.ir
Yes
دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
A
Heyrati
آبتین
حیرتی
No
مرکز تحقیقات چشم، بیمارستان امیرالمومنین (ع)، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
fa
بررسی میزان سرمی پادتن ویروس پاپیلومای انسانی پرخطر در مبتلایان سرطان سرویکس و نتایج پاپ اسمیرCIN I,II,III
Survey of Serum Level of High Risk Human Papilloma Virus Antibodies in Patients with Cervical Cancer and CIN I,II,III in Pap Smears
چکیده
مقدمه: ویروس پاپیلومای انسانی نوع 16 و 18 علت 70% سرطانهای مهاجم سرویکس در سراسر دنیاست. کم و بیش در %70-50 زنان پس از عفونت اکتسابی HPV 16 و 18 پادتن تولید میشود. این پادتنها دستکم به مدت 5-4 سال باقی میمانند.
هدف: تعیین سطوح پادتن HPV 16 و 18 در سرم بیماران دچار سرطان سرویکس و نتایج پاپ اسمیر CIN I,II,III و ارتباط آن با ناهنجاری سرویکس در خانمهای فعال جنسی که پیشینه ناهنجاری سرویکس نداشتهاند.
مواد و روشها: در این مطالعه مورد- شاهدی، 70 بیمار مراجعهکننده به درمانگاه فوقتخصصی انکولوژی زنان مرکز آموزشی درمانی الزهرا(س) رشت در سالهای 85 تا 90 بر پایه نتیجه آزمایش پاپاسمیر و آسیبشناسی به 3 دسته تقسیم شدند. گروه نخست افراد دچار سرطان، با بیوپسی سرویکس، گروه دوم افرادی که نمونه پاپ اسمیر آنان CIN I, II, III بود و در واقع آسیب پیش بدخیم داشتند و گروه سوم افرادی بودند که نتیجه پاپ اسمیر آنان از دید بدخیمی یا ضایعات پیش بدخیم، طبیعی گزارش شدهبود. از همه افراد گروههای بالا، cc5 نمونهی خون از دست گرفته شد و با کیت الایزای HPV-16 و HPV-18، برای اندازهگیری میزان آنتیبادی ضدویروس پاپیلومای انسانی پرخطر، ارزیابی شد. دادههای دموگرافی دربردارنده سن، تاهل، مصرف سیگار، سابقه فامیلی بدخیمی، سن منارک، وضعیت و سن یائسگی، تعداد فرزندان، روشهای پیشگیری از بارداری، تعداد زایمانها، سابقه عفونتهای آمیزشی و سابقه مصرف قرصهای ضدبارداری به مدت بیش از یک سال بیماران ثبت شد.
نتایج: بیماران که دربردارنده گروه دچار بدخیمی سرویکس و پاتولوژی پیش بدخیم بودند میانگین سنی 30/8±6/45 سال داشتند. میانگین سن در گروه سالم 23/10±51/37 بود. تفاوت میانگین میزان پادتن HPV18 بین سه گروه افراد سالم، دارای نتایج بیوپسی CIN I, II, III و بیماران دچار سرطان سرویکس از نظر آماری معنیدار بود (047/0=P). بین میانگین میزان پادتن HPV18 در دو گروه بیماران دچار سرطان سرویکس و با بیماران دارای نتایج بیوپسی CIN I, II, III تفاوت معنیدار آماری وجود نداشت اما تفاوت بین دو گروه افراد سالم و بیماران دچار سرطان سرویکس از نظر آماری معنیدار بود(034/0=P). میانگین میزان پادتن HPV16 در بیماران دارای نتایج بیوپسی CIN I, II, III و بیماران دچار سرطان سرویکس از نظر آماری معنیدار بود (046/0=P). تفاوت بین دو گروه افراد سالم با بیماران دارای نتایج بیوپسی CIN I, II, III در حد مرزی قرار داشت(043/0=P). همچنین، بین میانگین میزان پادتن HPV16 در دو گروه بیماران دچار سرطان سرویکس و با بیماران دارای نتایج بیوپسیCIN I, II, III تفاوت معنیدار آماری معنیداری وجود نداشت (467/0=P).
نتیجهگیری: پادتن ضد HPV16 و کمتر HPV18 که بدنبال عفونت اکتسابی ایجاد شدهاند باعث کاهش خطر سرطان و ناهنجاریهای سرویکس میشوند.
Abstract
Introduction: HPV types 16 and 18 cause 70% of cervical cancer around the world. Approximately, in 70-50% of women HPV 16 and 18 antibodies are produced after-acquired infection. These antibodies remain for at least 4-5 years.
Objective: This study aimed to determine antibody levels in the serum of patients with cervical cancer, CIN I,II,III in pap smears and its association with cervical abnormalities in sexually active women with no history of cervical abnormalities, respectively.
Materials and Methods: In this case-control study, 70 patients referred to the clinic of gynecological oncology in Al-Zahra hospital from 2007 to 2014 were enrolled. They were divided into 3 groups. The first group of patients have biopsy of cervical cancer, the second group who have Pap smear with CIN I, II, III results and in fact with premalignant lesions. The third group had normal Pap smear for malignant or premalignant lesions. From all of the groups, 5 cc blood samples were taken. Using ELISA kit for HPV-16 and HPV-18, the level of antibodies against HPV high-risk was measured. Demographic data including age, marital status, smoking, family history of cancer, age at menarche, menopausal status, parity, contraceptive method, Parity, history of sexually transmitted infections and history of contraceptive pills consumption for more than a year were recorded.
Results: Patients with cervical cancer and pre-malignant disease had a mean age of 30/8 ± 6/45 years. The mean age of healthy patients was 45.6±8.30 y/o. The difference between the three groups’ HPV18 antibody levels in healthy individuals, patients with biopsy results CIN I, II, III and cervical cancer patients was statistically significant (P=0.047). HPV18 antibody levels between the two groups of patients with cervical cancer, and biopsy results in patients with CIN I, II, III, was not statistically significant. But the difference between healthy subjects and patients with cervical cancer was statistically significant (034/0 = P). The mean level of HPV16 antibodies in patients with biopsy results CIN I, II, III and cervical cancer patients was statistically significant (P=0.046). The difference between two groups of healthy individuals and patients with biopsy results CIN I, II, III was on the borderline (p=0.043). Also, there was no statistically significant difference between the mean level of HPV 16 antibodies in patients with cervical cancer and patients with biopsy results CIN I, II, III (P=0.476)
Conclusion: The study showed that antibodies against HPV 16 and less HPV18 produced following the acquisition of infection, reduces the risk of cervical cancer and abnormalities.
Antibodies, Cervix Neoplasms, Papillomavirus- Humen
آنتی بادیها, پاپیلوماویروس انسانی, سرطانهای دهانه رحم
12
19
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-701&slc_lang=fa&sid=1
2016/04/32016/04/3
1395/1/15
2016/04/32016/04/3
1395/1/15
F
Fakour
فرشته
فکور
No
گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، ایران
N
Bodaghi
Guilan University of Medical Sciences
ندا
بداقی
Yes
گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، ایران
H
Hajizadeh Fallah
هادی
حاجیزاده فلاح
dr.bodaghi@yahoo.com
No
گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، ایران
A
Etezadi
آتوسا
اعتضادی
No
گروه زنان و زایمان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، ایران
fa
بررسی پیوستگی پیاپی بودن پلی AT ژن XPC در بیماران دچار بدخیمی پستان
The Relationship of XPC Poly AT Sequence with Breast Cancer
چکیده
مقدمه: سرطان پستان افزون شدن بدخیم سلولهای اپیتلیالی مجاری یا لوبهای پستان است. انباشتگی آسیبهای DNA بهعنوان عاملی مهم در بروز سرطان پستان است. یکی از مهمترین سازوکارهای دفاعی، راه بازسازی برداشت نوکلئوتیدی (NER) است. آشفتگی در بیان ژنهای ترمیم DNAنقش مهمی در سرطانزایی پستان ایفا میکند. XPC(Xeroderma pigmentosum, complementation group C) ژنی مهم در مسیر NER است که به شناسایی آسیب در DNA میپردازد. توالی پلیAT (PAT) یکی از بخشهای پلیمورف مهم در این ژن است.
هدف: بررسی پیوستگی پلیمورفیسم PAT ژن XPC با سرطان پستان
مواد و روشها: در این بررسی مورد- شاهدی، 79 نمونه سرطانی و 120 نمونه سالم ارزیابی شدند. ژنوتیپهای گوناگون پلیمورفیسم PAT ژن XPC، با استفاده از واکنش زنجیرهای پلیمراز (PCR) تعیین شد و آنالیز آماری با نرمافزار MedCalc (نسخه 1/12) صورت گرفت.
نتایج: در نمونههای سرطانی، پراکنش ژنوتیپی PAT-/-، PAT-/+ و PAT+/+ به ترتیب 66%، 10%، و 24% و در گروه کنترل، توزیع ژنوتیپی PAT-/-، PAT-/+ و PAT+/+ به ترتیب 71%، 19%، و 10% بود. فراوانیهای ژنوتیپی تفاوت معنیداری بین دو گروه نشان داد (01/0P=). فراوانی الل PAT+ بهطور چشمگیر در گروه بیمار (30/0) نسبت به گروه کنترل (20/0) بیشتر بود (02/0P=).
نتیجهگیری: شاید پلیمورفیسم توالی پلیAT ژن XPC عامل ژنتیکی آمادهکننده ابتلای به سرطان پستان در جمعیت بوده است. با این وجود برای تعیین نقش این پلیمورفیسم ژن XPC در سرطان پستان جمعیت بزرگتری مورد نیاز است.
Abstract
Introduction: Breast cancer is a malignant proliferation of epithelial cells that cover the breast ducts or lobes. The accumulation of DNA damage is considered as a major factor in breast cancer. One of the most important defense mechanisms is Nucleotide Excision Repair (NER). Dysregulation of DNA repair genes expression is important for breast carcinogenesis. XPC(Xeroderma pigmentosum, complementation group C) is an important NER gene that recognizes the damage caused by a variety of bulky DNA adducts. Poly AT (PAT) sequence is one of important polymorphisms in this gene.
Objective: This study investigated the relationship of the XPC PAT polymorphism with breast cancer.
Materials and Methods: In this Case-Control study, we analyzed 79 patients and 120 healthy controls. The genotyping of PAT polymorphism was performed using polymerase chain reaction (PCR) and statistical analyses were conducted by theMedCalc statistical software (version 12.1).
Results: Among cancer cases, the distributions of PAT-/-, PAT-/+ and PAT+/+ genotypes were 66%, 10%, and 24%, respectively. Among controls, the distributions of PAT-/-, PAT-/+ and PAT+/+ genotypes were 71%, 19%, 10%, respectively. The genotype frequencies did differ significantly between patients and controls (P=0.01).The frequency of PAT+ allele was significantly higher in patients (0.30) than in the controls (0.20), (P=0.02).
Conclusion: Our study suggests that XPC Poly AT sequence polymorphism might be a genetic predisposing factor for breast Cancer. However, larger population-based studies are needed for clarifying the role of XPC gene polymorphism in breast Cancer.
Breast Neoplasms, Polymorphism- Genetic, Xeroderma Pigmentosum
اگزودرما پیگمانتوزم, پلی مورفیسم ژنتیک, سرطانهای پستان
20
28
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-702&slc_lang=fa&sid=1
2016/04/32016/04/32016/04/3
1395/1/15
2016/04/32016/04/32016/04/3
1395/1/15
M
Ghasemzadeh Qazvini
معصومه
قاسمزاده قزوینی
No
گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
Z
Salehi
University of Guilan
زیور
صالحی
geneticzs@yahoo.co.uk
Yes
گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
H
Saeidi Saedi
حمید
سعیدی ساعدی
No
گروه رادیوتراپی و انکولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
fa
اثر نانو ذره نقره در از بین بردن اشریشیاکولی جدا شده از پساب صنعتی
The Effect of Silver Nano-Particle on Removing the Escherichia Coli from Industrial Residues
چکیده
مقدمه: امروزه، پژوهش برای یافتن مواد ضدمیکروبی جدید انجام میشود و نانو ذرهها برای رسیدن به این هدف نماینده خوبی هستند.
هدف: بررسی خواص ضدمیکروبی نانو ذرات نقره در حذف باکتری اشریشیاکولی جدا شده از پساب صنعتی
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، پس از نمونهبرداری از صنایع آلوده، اندازهگیری فکالکولیفرم و توتالکولیفرم پسابهای صنایع گوناگون با روشهای استاندارد میکروبیولوژی انجام شد. سپس، نانو ذره نقره با غلظتهای گوناگون به روش رقت لولهای در محیط کشت نوترینت براث بر باکتری اشریشیاکولی ایزوله و استاندارد (PTCC8739) اثر داده شد و میزان کدورت لولهها (OD) که نشانگر رشد باکتری است در طول موج 600 نانومتر با دستگاه اسپکتروفتومتر خوانده شد. سپس، ازتمام لولهها بر محیط کشت جامد نوترینت آگار تلقیح انجام شد. در پایان نتایج به روش آماری و نرمافزار SPSS22 آنالیز و تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: آلودگی توتالکولیفرم و فکالکولیفرم پساب صنایع کشتارگاه تایید و باکتری اشریشیاکولی ایزوله شد. با افزایش غلظت، میزان فعالیت ضدباکتریایی نانو ذرات نقره بیشتر شد و تعداد کلنیها کاهش یافت. هر چند هیچ یک از غلظتها قادر به مهار و حذف کامل باکتریها نبود و بر پایه نوع باکتری گرچه اثر، متفاوت بود ولی این تفاوت به لحاظ آماری معنیدار نبود.
نتیجهگیری: نوع باکتری و غلظت، در بروز ویژگی ضدمیکروبی نانو ذرات نقره موثرند. از طرفی گرچه غلظتهای مورد استفاده بر اشریشیاکولی موثر بودند ولی باعث حذف کامل باکتری نشدند و نیاز است که توجیه اقتصادی و دیگر عوامل دخیل در کاربرد نانوذرات بررسی شود.
Abstract
Introduction: Today, research on new antimicrobial materials is growing and nanoparticles can serve as good representative.
Objective: The purpose of this study was to evaluate the antimicrobial properties of silver nanoparticles in the removal of bacteria E.Coli isolated from industrial effluents.
Materials and Methods: In this experimental study, after sampling polluted industries, coliform and total coliform measurements fecal industrial wastewater microbiology was performed by standard methods. The silver nanoparticles with different concentrations of the nutrient media broth dilution method in the bacterium E.Coli isolates and standard (PTCC8739) and the effect of turbidity tubes (OD), which represents growth of bacteria at a wavelength of 600 nm spectrophotometer was read. Then, all tubes were inoculated on nutrient agar solid medium. The results were analyzed using statistical methods and software SPSS22.
Results: Total coliform and fecal coliform contamination was approved in slaughterhouse wastes and E.Coli (slaughterhouse industry pollution index). was isolated. With increasing concentrations, anti-bacterial activity of silver nanoparticles increased and the number of colonies was reduced, although none of the concentrations of bacteria was able to contain and eliminate the bacteria. The effect varies with type of bacteria, but this difference was not statistically significant.
Conclusion: The results showed that the concentration of bacteria and type of bacteria are effective on the range of antimicrobial activities of silver nanoparticles. On the other hand, although the concentrations used in the study of E.Coli were effective, but did not remove the whole bacteria and economic feasibility and other factors need to be considered in the application of nanoparticles.
Escherichia Coli, Nanoparticles, Silver
اشریشیاکولی, نانوذرات, نقره
29
37
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-703&slc_lang=fa&sid=1
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/3
1395/1/15
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/3
1395/1/15
R
Habibipour
Islamic Azad University of Hamedan
رضا
حبیبی پور
habibipour@iauh.ac.ir
Yes
گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، همدان، ایران
M
Sadeghian
مینا
صادقیان
No
گروه محیط زیست، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان، همدان، ایران
A
Seif
اصغر
سیف
No
گروه آمار، دانشکده علوم پایه، دانشگاه بوعلی سینای همدان، همدان، ایران
fa
بررسی شیوع انسداد در دستگاه گوارش و میزان مرگ و میر ناشی از آن در نوزادان
The Prevalance of Gastrointestinal Obstruction and Mortality Rate in Neonates
چکیده
مقدمه: انسداد دستگاه گوارشی از مشکلات رایج در دوره نوزادی و یکی از علل مرگومیر نوزادان بهشمار میرود. شیوع این بیماری و پیامدهای آن در نقاط گوناگون متفاوت و عوامل همراه در مطالعات گوناگون یکسان نیستند.
هدف: تعیین میزان انسداد در دستگاه گوارش و مرگومیر ناشی از آن و ارتباط با برخی عوامل موثر در نوزادان
مواد و روشها: این مطالعه توصیفی با گردآوری دادهها، بهصورت گذشتهنگر بر پرونده 103 نوزاد دچار انسداد گوارشی بستری شده در مرکز آموزشی درمانی هفده شهریور رشت در سالهای 92-1388انجام شد. پس از جمعآوری اطلاعات پروندهها، فراوانی انسداد دستگاه گوارش بر پایه سن بارداری، جنس، وزن هنگام تولد، میزان مرگومیر و دیگر پیامدهای انسداد گوارشی با نرمافزار20SPSS تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: بیشتر نوزادان ترم، جنس مذکر، وزن هنگام تولد طبیعی و آپگار زمان تولد بالای 7 داشتند. 8/39 % نوزادان دچار انسداد فوقانی و 2/60 % دچار انسداد تحتانی دستگاه گوارش بودند. عوارض انسداد در 9/0% و مرگومیر در 8/5% موارد دیده شد. از نظر آماری رابطهی معنیدار بین انسداد دستگاه گوارش با حجم مایع آمنیوتیک و زمان بروز انسداد وجود داشت (0001/0P=).
نتیجهگیری: انجام روشهای تشخیصی پاراکلینیکی ویژه برای بررسی انسدادهای دستگاه گوارش به دنبال ناهنجاریهای مادرزادی میتواند در تشخیص و درمان زودهنگام بیماری موثر واقع باشد.
Abstract
Introduction: Gastrointestinal obstruction is a common problem in neonatal period and one of the causes of mortality in newborns. The prevallance and its outcome vary in different gerogrephical regions. Moreover, other studies have reported different contributing factors for this problem.
Objective: This study was conducted to investigate the prevallance of gastrointestinal obstruction, mortality rate and some associated factors in hospitalized neonates.
Materials and Methods: This study is a retrospective descriptive one on 103 cases of hospitalized newborns with gastrointestinal obstruction at 17 Sharivar hospital in Rasht from 2009 to 2013. The data of these cases were collected which assessed, gestational age, gender, birth weight, morbidity and mortality rate. Data were analyzed by SPSS (V. 20) software.
Results: In this study, 103 hospitalized newborns with gastrointestinal obstruction were studied. Most of them were term, male, with normal birth weight and Apgar score at birth more than seven. Upper and lower gastrointestinal obstructions of these newborns were 39.8% and 60.2%, respectively. In addition, morbidity and mortality was observed in %0.9 and %5.8 of newborns, respectively.There was a statistically significant correlation between gastrointestinal obstraction and amniotic fluid volume as well as diagnosis time of obstraction (P<0.0001).
Conclusion: According to the present findings, specific paraclinical diagnostic tests for evaluation of gastrointestinal obstructions due to congenital anomalies sould be considered and is effective for early diagnosis and treatment.
Intestinal Obstruction, Mortality, Neonates
انسداد روده, میزان مرگ و میر, نوزادان
38
45
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-704&slc_lang=fa&sid=1
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/3
1395/1/15
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/3
1395/1/15
SZ
Jalali
Guilan University of Medical Sciences
سیده زهره
جلالی
z_jalali@gums.ac.ir
Yes
دانشگاه علوم پزشکی گیلان
A
Ghanbari
عاطفه
قنبری
No
مرکز تحقیقات اختلال رشد کودکان، بیمارستان 17 شهریور، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
S
Pooryusef
سعیده
پوریوسف
No
دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
fa
عوامل مرتبط با رضایت زناشویی در پرستاران
Effective Factors on the Marital Satisfaction in Nurses
چکیده
مقدمه: رضایت زناشویی مولفهای مهم است که به زندگی مشترک معنی میبخشد. افزایش رضایت زناشویی باعث افزایش سلامت جسمی، روانی، پیشرفت اقتصادی، رضایت شغلی و رضایت از کل زندگی میشود و با توجه به اینکه پرستاران به سبب رویارویی با عوامل تنشزای مختلف در محل کار در معرض مستقیم و غیرمستقیم آسیبهای جسمی و روانشناختی متعدد قرار دارند تعیین رضایت زناشویی و عوامل مرتبط به آن میتواند در ارتقا و بهرهوری این نیروی سترگ انسانی مهم باشد..
هدف: بررسی عوامل مرتبط با رضایت زناشویی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی- درمانی شهر رشت
مواد و روشها: نمونهگیری در سال1391 از 500 پرستار متاهل شاغل در 8 مرکز آموزشی درمانی شهر رشت به روش تصادفی طبقهای انجام شد. اطلاعات باپرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ و پرسشنامه عوامل فردی- اجتماعی گردآوری شد و با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی و آزمونهای آمار استنباطی (آزمون پیرسون، آزمون آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون تی مستقل) تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: بیشتر واحدهای مورد پژوهش (6/61%) رضایت زناشویی نسبی داشتند. بین میزان رضایت زناشویی با سن (002/0P=)، سن همسر (001/0P=)، پیشینه کار (0001/0P=)، تعداد فرزندان (001/0P=)، میزان درآمد (002/0P=)، بخش محل خدمت (0001/0P=)، نوبت کاری (003/0P=) و وضعیت استخدامی (0001/0P=) ارتباط آماری معنیدار وجود داشت.
نتیجهگیری: یافتههای این مطالعه نشانگر نسبی بودن رضایت زناشویی پرستاران و تاثیر نوبتکاری به عنوان یک متغیر تاثیرگذار بر آن بوده است. با توجه به اهمیت نگهداری کانون خانواده به نظر میرسد باید راهکارهایی برای ارتقای رضایت زناشویی ارائه داده و با در نظر گرفتن مسایل مربوطه سختیهای شغلی آنان نیز بر داشته شود.
Abstract
Introduction: Marital satisfaction is an important component of married life that gives it meaning and identity. Increased marital satisfaction can improve physical health, psychological, economic development, job satisfaction and overall life satisfaction. Since nurses working under different stressful factors are exposed to more direct and indirect harmful physical and psychological conditions, determination of the extent of marital satisfaction helps improve the efficiency of this human force.
Objective: This study has been done to determine of effective factors on the marital satisfaction in nurses at health centers in Rasht city
Materials and Methods: In this study, 500 working married nurses at 8 Learning Centers and hospitals in Rasht were selected using stratified random sampling. Data were collected using ENRICH marital satisfaction questionnaire for demographic data and using 16 spss they were analyzed by Descriptive and inferential statistical tests (Independent t test, Oneway Anova, Pearson's test, Regression Logostic Ordinal Model).
Results: Most subjects (61/6%) had relative marital satisfaction. Between marital satisfaction and age (P=0/002), age consort (P=0/001), job history (P=0/0001), personal income (P=0/002), the place of service (P=0/0001), shift work, employment status (P=0/0001) number children (P=0/001) there was a significant relationship.
Conclusion: The results of this study indicate relative marital satisfaction of nurses with shift work as an effective variable. Given the importance of preserving the family, it seems that focus on the strategies for improving job satisfaction and consideration of hard working condition could be helpful.
Marriage, Nurses, Satisfaction
ازدواج , پرستاران, رضایت
46
55
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-705&slc_lang=fa&sid=1
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/4
1395/1/16
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/4
1395/1/16
S
Askarian Omran
Guilan University of Medical Sciences
سعیده
عسگریان عمران
diamond58a@yahoo.com
Yes
گروه پرستاری(داخلی جراحی)، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
F
Sheikholeslami
فرزانه
شیخالاسلامی
No
گروه پرستاری(روانپرستاری)، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
R
Tabari
رسول
تبری
No
مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
E
kazemnejhad leili
احسان
کاظمنژاد
No
گروه آمارحیاتی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
E
عزت
پاریاد
No
گروه آموزش پرستاری(داخلی جراحی)، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
fa
بررسی اپیدمیولوژی مسمومیتهای امدادرسانی شده توسط اورژانس 115 استان گیلان
Epidemiological Investigation of Poisoning Cases Assisted by Guilan Province 115 Emergency
چکیده
مقدمه: مسمومیت یکی از مشکلات تهدیدکننده سلامت در سراسر جهان است و این موارد در آمارهای امدادرسانی شده اورژانس پیشبیمارستانی وجود دارد.
هدف: بررسی اپیدمیولوژی مسمومیتهای خودخواسته و غیرخودخواسته امدادرسانی شده توسط اورژانس گیلان در سالهای91-92
مواد و روشها: این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی بود که با بررسی و تهیه چک لیستی دربرگیرنده، متغیرهای جنس، سن، نوع مسمومیت عمدی و غیرعمدی، وضعیت بیماران و ماه پیدایش، مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفته و دادهها وارد نرمافزار آماری SPSS19 شده و سطح معنیدار بودن هم 05/0 در نظر گرفته شد.
نتایج: از همه موارد مسمومیتهای عمدی وغیرعمدی در سالهای 91-92 که 3789 مورد بود، تعداد 5/69%را مردان و5/30% رازنان تشکیل دادهاند. بیشترین موارد مسمومیت در گروه سنی30-21 ساله با3/37% رخ داد است. بیشترین موارد عمدی با داروها بویژه بنزودیازپینها و بیشترین موارد مسمومیتهای غیرعمدی با مواد مخدر بوده است. بیشترین ماه وقوع حوادث هم در ماه خرداد با 1/10% مورد رخ داده بود.
نتیجهگیری: شایعترین نوع مسمومیتهای عمدی و غیرعمدی، مصرف داروها و مواد مخدر بود که باید راهکارهایی توسط مراجع مربوط در این مورد اندیشیده شود.
Abstract
Introduction: Poisoning is a major problem which threatens health throughout the world.
Objective: Because of the presence of such cases in the statistics of the cases assisted by pre-hospitalization emergency services, the present paper aims to epidemiologically investigate intentional and unintentional poisoning cases assisted by Guilan Emergency Services during the period between 2012 -2013.
Materials and Methods: The present study is a descriptive – cross-sectional one analyzing patients’ status and the month of occurrence through providing and reviewing a checklist involving variables such as age, gender and the type of intentional or unintentional poisoning. Data are analyzed using SPSS 19 in significance level of 0.05.
Results: According to the results, among the total number of 3789 poisoning cases in Guilan occurred from 2012 to 2013, 69.5% were males and 30.5% were females. Most cases occurred in the age range of 21- 30 years (37.3%). Most cases of intentional poisoning included abuse of pharmaceuticals and medicine, especially Benzodiazepines and most unintentional cases included addictive drug abuse. The highest occurrence rate belonged to June.
Conclusion: The most prevalent type of intentional and unintentional poisoning cases is drug-induced poisoning. Hence, authorities are required to pay more and specific attention to the issue.
Emergency Medical Services, Poisoning
خدمات فوریتهای پزشکی, مسمومیت
56
60
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-706&slc_lang=fa&sid=1
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/4
1395/1/16
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/4
1395/1/16
J
Mohamadi
جمشید
محمدی
No
مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت
F
Niyazmand
فاطمه
نیازمند
No
مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت
S M
Maleki Ziabari
Guilan University of Medical Sciences
سیدهمعصومه
ملکی ضیابری
Maleki.ems2012@yahoo.com
Yes
مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت
fa
مقایسه پیامدهای رویانی و مادری در زنان آنمی و غیرآنمی زایمان کرده در سه ماهه سوم بارداری
Comparison of Post-Delivery Maternal and Fetal Complications among Anemic and Non –anemic Women
چکیده
مقدمه: آنمی یکی از آشکارترین دشواریهای دوران بارداری است که عوارض مادری و جنینی آن در بیشتر بررسیها بیان شده در حالیکه در برخی مطالعات یافتهها پیوستگی نداشته و تا جاییکه گاهی ناسازگار بودهاند
هدف: سنجش عوارض مادری و جنینی پس از زایمان در گروه زنان آنمی و غیرآنمی که برای زایمان به بیمارستان الزهرای رشت آمده بودهاند.
مواد و روشها: این مطالعه بهصورت تحلیلی از نوع مورد- شاهدی بر 422 زن باردار که در بیمارستان الزهرای رشت در سه ماهه سوم حاملگی خود زایمان کردهبودند انجام شد. بیماران در گروه آنمی با 11>Hb ((N=211 قرار گرفتند و از نظر عوارض مادری و جداشدن زودرس جفت، پره ترم لیبرو... و عوارض جنینی IUFD(Intrauterine fetal death), IUGR(Intrauterine growth restriction) با هم مقایسه شدند. پس از گردآوری دادهها با نرمافزار SPSS نسخه 19 و آزمون مستقل و 2𝝌 آنالیز شد.
نتایج: میانگین سنی در گروه آنمی)68/6±80/28( سال و در گروه غیرآنمی )71/5 ±33/28 (سال بود. مقایسه فراوانی BMI در زنان آنمی وغیرآنمی زایمان کرده که اختلاف آماری معنیدار بین 2 گروه از نظر ردههای گوناگون BMI وجود داشت(029/0=P). ولی بین میانگین BMI دو گروه اختلاف معنیدار آماری دیده نشد(13/0=P). مقایسه فراوانی از نظر تعداد پاریتی (55/0=P) وقوع پراکلامپسی (79/0=P) و جداشدن زودرس جفت(72/0=P) و LBW (18/0=P) تولد نوزاد پرهترم(25/0=P) نمره آپگار نوزادان (44/0=P)، IUFD (12/0=P)، IUGR(57/0=P) دفع مکونیوم نوزادان (23/0=P) بود که بین دو گروه افراد مورد مطالعه آنمی و غیرآنمی تفاوت آماری معنیداری دیدهنشد. میانگین و انحراف معیار فریتین (04/29±68/44) و میانه آن40 بود. میانگین و انحراف معیار TSH (53/1±16/2) و میانه2 بود.
نتیجهگیری: ارتباط معنیدار بین آنمی مادران و بروز عوارض بارداری و جنینی دیده نشد. چه بسا این یافته میتواند بهسبب زدایش افراد دارای آنمی ارثی و زیر درمان باشد، بنابراین، مطالعات گستردهتر پیشنهاد میشود.
Abstract
Introduction: Anemia is one of the most common problems during pregnancy, whose maternal and fetal complications have been reported in many studies, most of which do not show any correlations and some at times were in contrast.
Objective: The present study aims to compare post-delivery maternal and fetal complications among anemic and non –anemic women who have been admitted to Al-Zahra hospital for delivery.
Materials and Methods: This study was conducted through a case-control analysis among 422 pregnant women who delivered their babies in the third trimester of their pregnancy. 211 cases of anemic women with HB<11 considering maternal complication and placenta abruption, preterm labor, and fetal complications were compared with (211) non-anemic pregnant women. The data were collected and analyzed by SPSS application (version19). Independent t-test and Chi-square test were used to analyze the data.
Results: The mean age was 28.80±6.68 yrs for anemic women and 28. 33+5.71yrs for the non-anemic. There was a significant difference between various levels of BMI among anemic and non-anemic women who had delivered a baby (p=0.029) but no significant statistical difference between the means of the two groups was observed (p=0.13). There was no statistically significant difference between the two groups in terms of parity (P=0.55), pre-eclampsia(P=0.79), placenta abruption(P=0.72), preterm labor(P=0.25), neonatal Apgar score (P=0.44)، IUFD (P=0.12), IUGR(P=0.57),neonatal meconium excretion(P=0.23). The mean, the standard deviation, and the median of ferreting among anemic women were 44.68 ± 29.04 and 40, respectively and the mean and the standard deviation of TSH were 1.53±2. 16and its median was 2.
Conclusion: In this study, a significant association between maternal anemia and pregnancy and fetal complications was observed. The results could be due to the removal and treatment of people with hereditary anemia. Therefore, further studies considering different types of anemia are suggested.
Anemia, Epidemiology, Pregnancy Complications, Pregnancy Trimester- Third
سه ماهه سوم آبستنی, عوارض آبستنی, کم خونی, همه گیری شناسی
61
68
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-707&slc_lang=fa&sid=1
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/42016/04/5
1395/1/17
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/42016/04/5
1395/1/17
F
Milani
فروزان
میلانی
No
گروه زنان و زایمان، بیمارستان الزهرا، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
B
Motamed
بهرنگ
معتمد
No
گروه داخلی، بیمارستان رازی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
F
Salamat
Guilan University of Medical Sciences
فاطمه
سلامت
No
دانشگاه علوم پزشکی گیلانمعاونت تحقیقات و فناوری، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
SM
Ghodsi Khorsand
سیدهمرضیه
قدسی
idsdg2050@gmail.com
Yes
گروه زنان و زایمان، بیمارستان الزهرا، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
fa
مقایسه اکسیژناسیون بیمار بدنبال راه اندازی از بستر 24 و 48 ساعت پس از بای پس رگهای کرونر
Comparison of Patient Oxygenation After the Ambolilization of the Bed at 24 and 48 Hours After Coronary Crtery Bypass Surgery
چکیده
مقدمه: کاهش اکسیژناسیون در سرآغاز دوره پس از جراحی قلب باز وجود دارد. برای پیشگیری از این پیامد و درمان آن مطالعاتی در زود به حرکت در آوردن بیماران پس از جراحی همراه با برنامههای بازتوانی انجام شده است.
هدف: ارزیابی بحرکت درآوردن زودتر از هنگام به عنوان پادرمیانی درمانی بر چگونگی تنفسی بیماران پس از بای پس رگهای کرونر
مواد و روشها: مطالعه کارآزمایی بالینی با 80 بیمار پس از بایپس رگهای کرونر بهطور Random fix block(رندوم فیکس بلاک) در دو گروه 40 نفره بخش شدند. گروه مداخله افزون بر آمادگی معمول بیمارستان و حرکت کنشگر روی تخت، مسافت 20 متر را در دو نوبت پیمودند، نوبت اول 24 ساعت پس از جراحی و خارج شدن لوله تراشه و نوبت دوم 6 ساعت بعد در ICU انجام شد. پیش و پس از برونرفت از تخت، ABG، flow Peakو CXR وارسی شد. گروه کنترل 48 ساعت پس از جراحی از تخت خارج شدند. تمام ارزیابی گروه مداخله برای گروه کنترل انجام و دادهها با نرمافزار آماری SPSS نسخه 22 و سطح معنیداری با ارزش 05/0> P بررسی شد.
نتایج: نتایج آماری در متغیرهای اندازهگیری به سود گروه مداخله است. پس از نوبت دوم راهاندازی زودتر از موعد در میزان درصد اشباع اکسیژن خونشریانی (Sa O2) گروه مداخله 14/2±77/95 و گروه کنترل 03/3± 2/94 (009/0=P) و میزان بیشینه جریان بازدمیPeak Expiratory Flow)) در گروه مداخله 1/49±2/167 و گروه کنترل55/40±137 lit/min(004/0=p) و فشار اکسیژن خون شریانی (O2 Pa) در گروه مداخله 18/7±59/76 و در گروه کنترل 63/9±4/71 mmHgتفاوت معنیدار نشان داد(008/0=p).
نتیجهگیری: به نظر میرسد راه اندازی زود هنگام پس از بای پسرگهای کرونر میتواند باعث میزان اکسیژناسیون را بهبود بخشد.
Abstract
Introduction: Oxygenation decreases during the early period after the open heart surgery. In order to Prevention of this disease and treat, the studies have been performed in the early mobilization with postoperative rehabilitation program.
Objective: To evaluate the early mobilization as an intervention on the respiratory condition of the patients after the coronary artery bypass surgery.
Materials and Methods: A clinical trial with eighty Eighty patients after coronary artery bypass surgery were divided Random fix block in two groups of forty people. In the intervention group, in addition to the usual hospital practice and active movement on the bed, they walked a distance of twenty meters in two intervals: the first one, twenty- four hours after the surgery and removing the endotracheal tube and the second one, after six hours in the ICU. Blood gas analysis, expiratory peak flow and CXR were evaluated before and after the mobilization. All assessments of the intervention group were performed for the control group. Data were analyzed by the statistical software with SPSS version 20 and Significant level p<0/05.
Results: Based on statistical results, most measured parameters in the control group were improved. After the second time, the early mobilization indicates a significant difference in Arterial blood oxygen saturation(SaO2) rate in the intervention group 95/77±2/14 and the control group 94/2±3/03 per cent(p=0/009); peak expiratory flow rate in the intervention group 167/2±49/1 and the control group137±40/55 lit/min(p=0/004); and Arterial oxygen pressure (PaO2) rate in the intervention group 76/59±7/18and the control group71/4±9/63 mmHg =p)0/008).
Conclusion: The early mobilization after the coronary artery bypass surgery indicates an improvement in oxygenation with the evaluation results.
Accelerated ambulation, Coronary artery bypass grafting, Rehabilitation
راه اندازی زود هنگام, بای پس رگهای کرونر, بازتوانی
69
78
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-708&slc_lang=fa&sid=1
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/42016/04/52016/04/6
1395/1/18
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/42016/04/52016/04/6
1395/1/18
A
Mirmansouri
علی
میرمنصوری
No
مرکز تحقیقات بیهوشی، بیمارستان دکتر حشمت رشت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
Z
Mahmoodi
Rasht Branch of Islamic Azad University
زهرا
محمودی
fzmahmoodi@yahoo.com
Yes
گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، رشت، ایران
V
Imantalab
ولی
ایمانطلب
No
مرکز تحقیقات بیهوشی، بیمارستان دکتر حشمت رشت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
AM
Sadeghi
علی
محمد صادقی
No
گروه جراحی قلب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
GH
Kanaani
غلامرضا
کنعانی
No
گروه جراحی قلب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
N
Nasiri
نصیر
نصیری
No
گروه جراحی قلب، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
MA
Fathi
محمد
علی فتحی
No
مرکز تحقیقات بیهوشی، بیمارستان دکتر حشمت رشت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
fa
تأثیر آموزش اداره تنش بر بهبود چگونگی زندگی مادران دارای فرزند دچار بدخیمی خون
The Impact of Stress Management Training on Improving the Quality of Life of Mothers of Children with Leukemia
چکیده
مقدمه: دچارشدن کودک به سرطان، خانواده بویژه مادر را با چالشهای زیادی روبرو میکند و سبب میشود پدرومادر، استرس زیادی را متحمل شوند. به نظر میرسد در بسیاری موارد فشار ناشی از نگهداری کودک به اندازهای افزایش مییابد که بر کیفیت زندگی آنان تأثیر میگذارد.
هدف: تعیین تأثیر آموزش مدیریت استرس بر بهبود کیفیت مادرانی که فرزند آنها دچار سرطان خون
مواد و روشها: این پژوهش از نوع تجربی بود که از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری در این پژوهش دربردارنده همه مادران کودکان 4 تا 6 ساله دچار سرطان خون شهرستان رشت در سال تحصیلی 93-1394 بود که 30 نفر از آنها برحسب شرایط ورود به پژوهش انتخاب شده و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. پرسشنامه 36 سوالی کیفیت زندگی واروشربون (1992) در دو مرحله پیشآزمون و پسآزمون بر هر دو گروه اجرا شد. برنامه آموزش مدیریت استرس به مدت ده جلسه 70 دقیقهای بر گروه آزمایش اجرا شد در حالی که گروه کنترل چنین مداخلهای دریافت نکردند.
نتایج: واکاوی دادهها نشان داد که بین میانگین نمرههای پسآزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنیدار وجود دارد (01/0p<)، به شیوهای که آموزش مدیریت استرس سبب ترقی کیفیت زندگی در گروه آزمایش شد.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه پیشنهاد میکند که افزون بر نیروبخشی ابزاری و دانستههایی مانند فراهمسازی هزینه درمان و آموزش، مادران کودکان دچار سرطان به پشتیبانی عاطفی و پادرمیانی روانشناختی نیز نیاز دارند تا کیفیت زندگی آنها بهبود یابد.
Abstract
Introduction: Children with cancer expose families, especially mothers, to numerous challenges and cause parents to suffer from a lot of stress. In many cases, the pressures arising from caring for children with cancer tend to grow so intensely that can affect the quality of life of the parents.
Objective: This study aims to analyze the impact of Stress Management Training on improving the quality of life of the mothers with leukemic children.
Materials and Methods: The present study is an experimental research with a pre-test/post-test control group design. The statistical population of the study comprised of all mothers of leukemic children between 4 and 6 years of age living in Rasht, Iran, in the school year 2014-2015. 30 mothers with the inclusion criteria were randomly selected as the sample and were randomly placed into experimental and control groups. The researchers administered the short-form 36 (SF-36) questionnaire (Warosherbon, 1992) among the two groups at both pre-test and post-test stages. The experimental group received ten 70-minute sessions of Stress Management Training, whereas the control group did not receive any such an intervention.
Results: Data analysis indicates a significant difference between the experimental and the control group in terms of mean scores of life quality (p<0.01). Thus, Stress Management Training has improved the quality of life of the experimental group.
Conclusion: The results of this study suggest that, besides instrumental and informational empowerment strategies such as the funding of treatment and education, mothers of children with cancer also need emotional support and psychological intervention in order to enjoy improvement in quality of life.
Leukemia, Mothers, Quality of Life, Stress- Psychological
فشار روانی, کیفیت زندگی, لوسمی, مادران
79
88
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-709&slc_lang=fa&sid=1
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/42016/04/52016/04/62016/04/6
1395/1/18
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/42016/04/52016/04/62016/04/6
1395/1/18
SH
Manzomeh
شیوا
منظومه
shiva.manzoumeh@gmail.com
No
گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رشت، رشت، ایران
AA
Hosseinkhanzadeh
University of Guilan
عباسعلی
حسینخانزاده
Yes
گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
I
Shakerinia
ایرج
شاکرینیا
No
گروه روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
fa
مقایسهی پرهگابالین با گاباپنتین در پیشگیری از درد حاد پس از ارتوپدی الکتیو فیکساسیون ساق پا
Comparing Pregabalin and Gabapentin in the Prevention of Postoperative Pain in Patients Undergoing Elective Tibia Fixation Surgery
مقدمه: مهار نشدن درد حاد پس از جراحی با عوارض حاد و مزمن گوناگونی همراه است. روش اداره چند جانبه برای بهبود درد پس از جراحی پیشنهاد میشود. پرهگابالین و گاباپنتین آنالوگ گاماآمینوبوتیریک اسید (GABA)و دارای اثرات آنالژزیک روی درد حاد پس از جراحی بوده و عوارض جانبی کمی دارند.
هدف: ارزیابی پرهگابالین با گاباپنتین در پیشگیری از درد حاد پس از جراحی ارتوپدی الکتیو فیکساسیون ساق پا
مواد و روشها: این مطالعه بهصورت کارآزمایی بالینی دوسوکور در فاصلهی زمانی آذر 1393 تا فروردین 1394 در بیمارستان پورسینای شهر رشت انجام شد. 60 بیمار کاندید جراحی ارتوپدی ساق، با بیحسی نخاعی و انتخاب حروف P یا G بهصورت تصادفی به دوگروه تقسیم شدند. برای گروه مداخله(p) پرهگابالین خوراکی۱۵۰میلیگرم، یک ساعت پیش از جراحی و برای گروهG))،گاباپنتین 300 میلیگرم، دو ساعت پیش ازجراحی تجویزشد. بیماران از نظر شدت درد بر پایه سنجه دیداری درد(VAS) و میزان دریافت داروی مخدر، تهوع، استفراغ و سرگیجه در 12 ساعت پس ازجراحی بررسی شدند. در صورت معیار دیداری درد بالاتر از 3، مورفین وریدی1/0میلیگرم به ازای هرکیلوگرم تجویز شد. برای آنالیز دادهها از آزمونهای آماری Chi_Square و(Repeated Measurement) استفاده شد.
نتایج: یافتههای این مطالعه نشان داد که ارتباط آماری معنیداری بین بروز عوارض جانبی درد- تهوع- استفراغ- سرگیجه در دو گروه وجود نداشت(05/0P>). همچنین، نشان داده شد سیر تغییر شدت درد در مقاطع زمانی مختلف در هر دو گروه سیر کاهنده داشتهاست اما سیر تغییر شدت درد در برشهای زمانی مختلف، در دو گروه بیماران دریافتکننده پرهگابالین و گاباپنتین خوراکی با یکدیگر تفاوت آماری معنیدار نشان نداد. (22/0P= و 5/1F=)
نتیجهگیری: تجویز تکدوز 150 میلیگرم پره گابالین خوراکی یا 300 میلیگرم گاباپنتین یکساعت پیش از جراحی ارتوپدی با بیحسی نخاعی بهطور مشابه سبب کاهش درد پس از جراحی و در نتیجه کاهش نیاز به داروی مخدر میشود و پیرو آن عوارضی مانند تهوع و استفراغ نیز کمتر میشود.
Abstract
Introduction: Poor control of postoperative acute pain will result in various acute and chronic complications. Nowadays, a multimodal approach is used to control post-operative pain. Pregabalin and gabapentin have been shown to have analgesic effects on postoperative pain as a Gaba-Amino-Buteric Acid (GABA) analogue with minimal side effects.
Objective: The aim of this study was to compare the analgesic effects of pregabalin with that of gabapentin in the prevention of postoperative pain in patients undergoing tibia fixation surgery.
Materials and Methods: Sixty patients, candidate for tibia fixation surgery under spinal anesthesia, were randomly assigned into two groups. For the intervention group(P), 150 mg oral pregabalin one hour before surgery and for the intervention group(G)300 mg oral gabapentin were prescribed two hours before surgery .Visual Analogue Scale (VAS) for pain assessment, opioid consumption, nausea, vomiting and vertigo were evaluated in a 12 hour period after surgery. If pain score (VAS) was more than three, intravenous morphin (0.1 mg/kg) was administered .Chi-Square and repeated measurement and t- tests were used for statistical analysis.
Results: The results of the study showed that there was no significant difference between the two groups, regarding pain, nausea, vomiting and vertigo in measurement point times (p>0.05). However, it was found that VAS score in the two groups decreased during 12 hours postoperatively but there was no statistically significant difference between the groups (p=0.22, F=1.5).
Conclusion: Administration of a single dose of pregabalin orally (150 mg) or gabapentin (300 mg) before orthopedic surgery reduced post operative pain, opioid consumption and consequently the rate of nausea and vomiting.
Gabapentin, Pain, Pain- Postoperative, Pregabalin
پرهگابالین, درد , درد پس از عمل جراحی, گاباپنتین
89
96
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-710&slc_lang=fa&sid=1
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/42016/04/52016/04/62016/04/62016/04/12
1395/1/24
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/42016/04/52016/04/62016/04/62016/04/12
1395/1/24
B
Naderi Nabi
بهرام
نادری نبی
No
گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
A
Sedighinejad
عباس
صدیقینژاد
No
گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
M
Haghighi
محمد
حقیقی
No
گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
G
Biazar
Guilan University of Medical Sciences
گلاره
بیآزار
gelarehbiazar1386@gmail.com
Yes
گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
S
Rimaz
سیامک
ریماز
No
گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
M
Hashemi
مسعود
هاشمی
No
گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
G
Khanjanian
گیتا
خانجانیان
No
گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
fa
سنجش پیامد کوتاهمدت تجویز آسپرین دوز بالا و دوز پایین پس از مداخله کرونری جلدی نخست
Comparison of Short Term Outcomes Between Low-Dose and High-Dose Aspirin After Percutaneous Coronary Intervention
چکیده
مقدمه: بهرغم سودمندی مداخله کرونری جلدی(PCI) نخست در کاهش پیامدهای برجسته قلبی عروقی، خطر پیامدهای ترومبوتیک آن همچنان نگرانی عمدهای باقی مانده است. در حالی که کارایی آسپرین در پیشگیری اولیه و ثانویه بیماران بیماری رگهای کرونر و نشانگان حاد کرونری به خوبی ثابت شدهاست، اما درباره دوز دقیق آسپرین همچنان تردید وجود دارد.
هدف: بررسی کارایی و ایمنی دوز بالای آسپرین در برابر دوز پایین آن در بیماران سکته فلبی با بالا رفتن قطعه ST (STEMI) تحت مداخله کرونری جلدی نخست
مواد و روشها: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور بر افراد دچار STEMI مراجعهکننده به بیمارستان حشمت رشت به مدت یک سال انجام شد. پیامد کوتاهمدت بر پایه بررسی وضع فرد تا روز 30 پس از جراحی تعریف شده که متغیرهایی دربردارنده ایسکمی دوباره، خونروی مهم، ترومبوز استنت، شوک کاردیوژنی، سکته مغزی، مرگ ناشی از مسایل قلبی و ریواسکولاریزاسیون مجدد (باز کردن مجدد رگ) ارزیابی شد.
نتایج: هیچ اختلاف معنی داری بین گروه دریافتکننده آسپرین با دوز پایین (81 میلیگرم) و گروه دریافتکننده آسپرین با دوز بالا (325 میلیگرم) به جز ایجاد شوک کاردیوژنیک دیده نشد.
نتیجهگیری: آسپرین با دوز پایین در برابر با دوز بالا، با عوارض کمتر و کارایی بهتر در PCI نخست همراه است
Abstract
Introduction: Despite the benefits of Percutaneous Coronary Intervention (PCI) in reducing major cardiovascular complications, the risk of thrombotic complications still remains a major concern. While the efficacy of aspirin in primary and secondary prevention in patients with coronary artery disease and acute coronary syndrome is well documented, the precise dose of aspirin is still questionable.
Objective: Evaluation of efficacy and safety of high doses of low dose aspirin in patients with ST-Elevation Myocardial Infarction (STEMI) who were under the Primary PCI.
Materials and Methods: In this study, the method of randomized clinical trial double blind controlled on patients with STEMI, referred to the Rasht hospital for a year was performed. Short-term outcome based on the individual situation until 30 days after the operation defined that variables including the re ischemia, major bleeding, stent thrombosis, stroke, death from heart problems and revascularizations were re-evaluated.
Results: Among 175 patients enrolled, there were 85 patients in the group receiving low-dose aspirin (81 mg) and 90 patients in the group receiving high-dose aspirin (325 mg). Significant differences between complications after PCI except for cardiogenic shock were not observed between the groups.
Conclusion: The use of low-dose aspirin instead of high-dose aspirin, is associated with fewer side effects and better performance.
Angiography, Aspirin,Percutaneous Coronary Intervention
آسپرین/ آنژیوگرافی/ ﴿مداخله کرونری از راه پوست)
97
105
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-711&slc_lang=fa&sid=1
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/42016/04/52016/04/62016/04/62016/04/122016/04/12
1395/1/24
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/42016/04/52016/04/62016/04/62016/04/122016/04/12
1395/1/24
A
Salari
ارسلان
سالاری
No
گروه کاردیولوژی، مرکز تحقیقات اینترونشنال قلب و عروق گیلان، بیمارستان حشمت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
F
Mirbolouk
فردین
میربلوک
No
گروه کاردیولوژی، مرکز تحقیقات اینترونشنال قلب و عروق گیلان، بیمارستان حشمت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
M
Poursadeghi
Guilan University of Medical Sciences
محدثه
پورصادقی
sasan.khojasteh@yahoo.com
Yes
گروه کاردیولوژی، مرکز تحقیقات اینترونشنال قلب و عروق گیلان، بیمارستان حشمت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
G
Kheirkhah
جلال
خیرخواه
No
گروه کاردیولوژی، مرکز تحقیقات اینترونشنال قلب و عروق گیلان، بیمارستان حشمت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
A
Ashouri
عمار
عاشوری
No
گروه کاردیولوژی، مرکز تحقیقات اینترونشنال قلب و عروق گیلان، بیمارستان حشمت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
R
Shishehgar
ریحانه
شیشهگر
No
گروه کاردیولوژی، مرکز تحقیقات اینترونشنال قلب و عروق گیلان، بیمارستان حشمت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
Ghanbari A
عاطفه
قنبری
No
گروه پرستاری، مرکز تحقیقات علوم اجتمایی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
T
Hasandokht
طلوع
حسندخت
No
گروه کاردیولوژی، مرکز تحقیقات اینترونشنال قلب و عروق گیلان، بیمارستان حشمت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
R
Pourbahador
رضا
پوربهادر
No
گروه کاردیولوژی، مرکز تحقیقات اینترونشنال قلب و عروق گیلان، بیمارستان حشمت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
F
Moadab
فاطمه
مؤدب
No
گروه پرستاری، مرکز تحقیقات اینترونشنال قلب و عروق گیلان، بیمارستان حشمت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
Habibnejad
سمانه
حبیبنژاد
No
گروه پرستاری، مرکز تحقیقات اینترونشنال قلب و عروق گیلان، بیمارستان حشمت، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
fa
مقایسه ارزش تشخیصی گلوکومتری با روش آزمایشگاهی در هیپوگلیسمی نوزادی
Comparison of Diagnostic Value of Blood Glucose Meter with that of Laboratory Method in Neonatal Hypoglycemia
چکیده
مقدمه: هیپوگلیسمی نوزادی یکی از اورژانسهای طب کودکان است که برای پیشگیری از پیامدهای آن نیاز به تشخیص و درمان سریع است. امروزه گلوکومتری از روشهای رایج سنجش قندخون در بسیاری از مراکز بهداشتی درمانی کشورمان است. با این حال دقت گلوکومتری چالش برانگیز است و با توجه به اینکه با گلوکومتری هیپوگلیسمی را نمیتوان قطعا تایید یا رد کرد.
هدف:تعیین درستی گلوکومتری در مقایسه با روش آزمایشگاهی و تعیین نقطه برش بهینه در تشخیص هیپوگلیسمی نوزادی با گلوکومتری
مواد و روشها: این مطالعه توصیفی- مقطعی، از شهریور سال 91 تا اسفند 92 در بخش مراقبتهای ویژه نوزادان بیمارستان الزهرا انجام شد. در نوزادان بستری که عوامل خطر هیپوگلیسمی را داشتند، قندخون با گلوکومتر (ACCU -CHEK Performa)اندازهگیری شد و 100 نوزاد که قندخون زیر mg/dl60 داشتند وارد مطالعه شدند. همزمان قندخون به روش گلوکز اکسیداز با دستگاه اتوانالیزر (selectra 2) اندازهگیری شد. حساسیت و ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی گلوکومتر در مقایسه با آزمایشگاه تعیین شد.
نتایج: هیپوگلیسمی به روش گلوکومتری و آزمایشگاهی به ترتیب در 32 و 33 درصد وجود داشت. بین نتایج برآمده از گلوکومتر و آزمایشگاه همبستگی ضعیف ولی معنیدار وجود داشت(006/0=p ،275/0r=).
در این مطالعه نقطه برش بهینه با گلوکومتر، 54 میلیگرم در دسیلیتر بدست آمد که حساسیت 45/45% ،ویژگی 6/74% ، صحت 65%، ارزش اخباری مثبت 8/46% و ارزش اخباری منفی 5/73% بود. برپایه منحنی ROC سطح زیر منحنی 616/0 بدست آمد.
نتیجهگیری: گلوکومتر ارزش تشخیصی کافی در هیپوگلیسمی نوزادی را ندارد، باید نتایج دستگاه گلوکومتر به روش ازمایشگاهی تایید شود.
Abstract
Introduction: Neonatal hypoglycemia is an emergency condition requiring immediate treatment to prevent serious outcomes. Today, blood glucose meter is a current method for detecting blood glucose in the health centers of our country, while the hypoglycemia can not be confirmed or denied certainly with glucometer.
Objective: This study aimed to evaluate the accuracy of blood glucose meter in comparison to that of laboratory method and determine the optimal cut- 0ff point in detecting neonatal hypoglycemia by glucometer.
Materials and Methods: This cross-sectional study was conducted in the neonatal intensive care unit of Al Zahra Hospital from September 2013 to March 2014. In infants with risk factors of hypoglycemia blood glucose was tested with blood glucose meter (ACCU CHEK - Performa), if the blood glucose was under 60 mg/dl. Simultaneously, the venous blood glucose values were done on (Selectra2) auto analyzer by glucose oxidase method. Sensitivity, specificity, and positive and negative predictive values of glucometer were determined.
Results: Hypoglycemia was observed in 32% and 33% of neonates, respectively with glucometer and laboratory methods. A weak correlation was observed between the results of glucometer and laboratory methods (r=0.275). In this study, the optimal cut – off point by glucometer was found to be 54 mg/dl and sensitivity, specificity, accuracy, positive predictive value and a negative predictive values of glucometer were 45.45%, 74.6%, 65%, 46.8% and 73.5% respectively. According to ROC curve area under the curve (AUC) was 0.616.
Conclusion: According to the results obtained in this study, glucometer has not sufficient diagnostic value to detect neonatal hypoglycemia. Blood Glucose meter results should be confirmed using a laboratory method.
Hypoglycemia, Infant, Laboratories
آزمایشگاهها, کاهش قندخون, نوزادان
106
112
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-712&slc_lang=fa&sid=1
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/42016/04/52016/04/62016/04/62016/04/122016/04/122016/04/13
1395/1/25
2016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/32016/04/42016/04/42016/04/52016/04/62016/04/62016/04/122016/04/122016/04/13
1395/1/25
M
MostafaGharehbaghi
منیژه
مصطفی قرهباغی
No
مرکز تحقیقات باروری و ناباروری زنان، بیمارستان الزهرا، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
R
Ghergherehchi
Tabriz University of Medical Sciences
ربابه
قرقرهچی
ghergherehchir@tbzmed.ac.ir
Yes
مرکز تحقیقات سلامت کودکان بیمارستان کودکان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران