چکیده مقدمه: مرفین با تعدیل پاسخ‌های ایمنی بر واکنش به برخی عفونت‌های میکروبی مؤثر است. هدف: بررسی اثر حاد مرفین بر عفونت لشمانیا ماژور در موش‌های نژاد حساس (BALB/c) و مقاوم (C57BL/6). مواد و روش‌ها: در یک مطالعه تجربی، دوز کم (2mg/kg) و دوز زیاد (10mg/kg) مرفین بصورت دو دوز، یک دوز همزمان با تجویز انگل و دوز بعدی 15 روز بعد، به دو گروه از هر نژاد تجویز شد(هر گروه با 5 عضو). به‌عنوان کنترل به گروه‌هایی از موش‌ها قبل از تجویز مرفین، به‌میزان دو برابر نالوکسان و به یک گروه نیز سرم فیزیولوژی تزریق شد. هفته‌ای یک بار واکنش موضعی محل تزریق انگل ارزیابی شد. نتایج: در موش‌های C57BL/6 واکنش موضعی در محل تزریق انگل تا هفته پنجم افزایش و سپس کاهش یافت و به وضع طبیعی برگشت. در مقابل، در موش‌های BALB/c در حالی‌که واکنش موضعی در گروه دریافت‌کننده دوز کم مرفین و گروه‌های کنترل تا پایان آزمایش مرتب افزایش یافت و به چند برابر رسید، در موش‌های با تجویز10mg/kg واکنش موضعی افزایش محسوسی پیدا نکرد و تفاوت با گروه کنترل معنی‌دار بود(P<0.05). نتیجه‌گیری: تجویز حاد مرفین تاثیر محسوسی بر واکنش موش های C57BL/6 در برابر عفونت لشمانیا ماژور ندارد، اما به‌صورت دو فازی و وابسته به دوز بر موش‌های BALB/c تاثیر دارد.

واژه‌های کلیدی: دارو درمانی/ لشمانیا / مرفین/ موش‌ها/ نتیجه درمان

متن کامل [PDF 1276 kb]   (1866 دریافت)