دوره 26، شماره 102 - ( 5-1396 )
جلد 26 شماره 102 صفحات 10-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مینا کیانی* 
1، دکتراحمد قارزی2 ، دکتر‌پریا پرتو2
1، دکتراحمد قارزی2 ، دکتر‌پریا پرتو2
1- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه رازی کرمانشاه، ایرانگروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه رازی کرمانشاه، ایران
2- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه رازی کرمانشاه، ایران
2- گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه رازی کرمانشاه، ایران
چکیده: (5530 مشاهده)
مقدمه: سیپروفلوکساسین، آثار ناپسندی بر اسپرماتوژنز و باروری مردان دارد. ممکن است ال-کارنی تین یک اثر حفاظتی در اثر سیپروفلوکساسین روی گنادها داشته باشد.
هدف: تعیین اثر گنادوتوکسیک سیپروفلوکساسین و آثار حفاظتی ال-کارنیتین بر موش نر.
مواد و روش‌ها: 20 موش سفید نژاد NMRI به طور تصادفی به چهار گـروه تقسیم شدند( 5n= )، گروه کنترل سالین نرمال دریافت کرد، برای گروه تیمار 1، mg/kg 5/12 سیپروفلوکساسین، گروه تیمار2، mg/kg 100 ال-کارنیتین، گروه تیمار3، mg/kg 100 ال-کارنیتین همزمان با mg/kg 5/12 سیپروفلوکساسین تجویز شد. همه جانوران به صورت درون صفاقی و 15 روز تیمار شدند. پس از تیمار، حیوانات وزن شدند. بیضه‌ها خارج شده و اندام وزن شد. بیضه چپ در محلول فرمالین 10% برای مطالعات بافتی ثابت شد، در پایان نمونه‌ها با هماتوکسیلین–ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. سپس، نتایج به صورت میانگین با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه (ANOVA) و آزمـونt، واکاوی شد.
نتایج: وزن بیضه، تعداد سلول‌های اسپرماتوژنی (اسپرماتوسیت، اسپرماتید گرد و اسپرماتید طویل) و قطر لوله منی‌ساز در گروه سیپروفلوکساسین نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌دار نشان داد(p ≤0/05 ). در استفاده همزمان ال-کارنیتین با سیپروفلوکساسین، وزن بیضه، تعداد سلول‌های اسپرماتوژنی(اسپرماتید گرد، اسپرماتید طویل) و قطر لوله منی‌ساز در مقایسه با گروه سیپروفلوکساسین افزایش معنی‌دار نشان دادp ≤0/05) ).
نتیجه‌گیری: ال-کارنیتین، سبب بهبود آسیب گنادوتوکسیک ناشی از سیپروفلوکساسین و روند اسپرماتوژنز در موش بالغ می‌شود
هدف: تعیین اثر گنادوتوکسیک سیپروفلوکساسین و آثار حفاظتی ال-کارنیتین بر موش نر.
مواد و روش‌ها: 20 موش سفید نژاد NMRI به طور تصادفی به چهار گـروه تقسیم شدند( 5n= )، گروه کنترل سالین نرمال دریافت کرد، برای گروه تیمار 1، mg/kg 5/12 سیپروفلوکساسین، گروه تیمار2، mg/kg 100 ال-کارنیتین، گروه تیمار3، mg/kg 100 ال-کارنیتین همزمان با mg/kg 5/12 سیپروفلوکساسین تجویز شد. همه جانوران به صورت درون صفاقی و 15 روز تیمار شدند. پس از تیمار، حیوانات وزن شدند. بیضه‌ها خارج شده و اندام وزن شد. بیضه چپ در محلول فرمالین 10% برای مطالعات بافتی ثابت شد، در پایان نمونه‌ها با هماتوکسیلین–ائوزین رنگ‌آمیزی شدند. سپس، نتایج به صورت میانگین با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه (ANOVA) و آزمـونt، واکاوی شد.
نتایج: وزن بیضه، تعداد سلول‌های اسپرماتوژنی (اسپرماتوسیت، اسپرماتید گرد و اسپرماتید طویل) و قطر لوله منی‌ساز در گروه سیپروفلوکساسین نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌دار نشان داد(p ≤0/05 ). در استفاده همزمان ال-کارنیتین با سیپروفلوکساسین، وزن بیضه، تعداد سلول‌های اسپرماتوژنی(اسپرماتید گرد، اسپرماتید طویل) و قطر لوله منی‌ساز در مقایسه با گروه سیپروفلوکساسین افزایش معنی‌دار نشان دادp ≤0/05) ).
نتیجه‌گیری: ال-کارنیتین، سبب بهبود آسیب گنادوتوکسیک ناشی از سیپروفلوکساسین و روند اسپرماتوژنز در موش بالغ می‌شود
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |