دوره 7، شماره 27 و 28 - ( 6-1377 )
جلد 7 شماره 27 و 28 صفحات 54-49 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشیار بخش توانبخشی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی فارس
2- کارشناس ارشد فیزیوتراپی و عضو هیئت علمی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان فارس
3- استادیار بخش ارولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی فارس
4- استاد بخش زنان و مامایی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی فارس
2- کارشناس ارشد فیزیوتراپی و عضو هیئت علمی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان فارس
3- استادیار بخش ارولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی فارس
4- استاد بخش زنان و مامایی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی فارس
چکیده: (1606 مشاهده)
چکیده
این تحقیق بمنظور بررسی اثر جریانهای تداخلی در درمان بی‌اختیاری ادراری استرسی انجام شده که ارزیابی میزان تأثیر این جریانها در این مطالعه بر اساس پارامترهای پروفیلومتری بوده است. این پارامترها شامل حداکثر فشار بسته شدن میزراه در حالت استراحت و میزان فشار میزراه در حین افزایش فشار داخل شکمی می‌باشد. تعداد کل نمونه‌ها ۳۵ نفر و همگی آنها مبتلا به بی‌اختیاری ادراری استرسی بوده‌اند. آزمایش پروفیلومتری قبل و بعد از درمان با جریانهای تداخلی انجام شده است.
بیماران طی ۱۲جلسه و هر جلسه ۱۵ دقیقه تحت درمان با جریانهای تداخلی قرار گرفته‌اند.
نتایج این بررسی نشان داد که حداکثر فشار بسته بودن میزراه در حالت استراحت و فشار میزراه در حین افزایش داخل شکمی بعد از درمان با جریانهای تداخلی افزایش یافته و اختلاف معنی داری را از نظر آماری قبل و بعد از درمان نشان میدهند(001/0 P<)
نظرخواهی که در پایان دوره درمانی از بیماران شده است حاکی از آن است که ۲۱ بیمار (6۰%) کاملا درمان شده، در ۱۱ بیمار (43/31%) بهبودی حاصل گردیده و در ۳ بیمار (57/8%) باقیمانده هیچ تغییری مشاهده نگردیده است. پس از شش ماه پیگیری ۱۸ بیمار ( 43/ 51%) درمان شده، ۱۴ بیمار (۴۰%) بهبودی یافته، ۱ بیمار ( 86/2%) تغییری نیافته و ۲ بیمار ( 8/5%) احتیاج به عمل جراحی پیدا کردند.
این تحقیق بمنظور بررسی اثر جریانهای تداخلی در درمان بی‌اختیاری ادراری استرسی انجام شده که ارزیابی میزان تأثیر این جریانها در این مطالعه بر اساس پارامترهای پروفیلومتری بوده است. این پارامترها شامل حداکثر فشار بسته شدن میزراه در حالت استراحت و میزان فشار میزراه در حین افزایش فشار داخل شکمی می‌باشد. تعداد کل نمونه‌ها ۳۵ نفر و همگی آنها مبتلا به بی‌اختیاری ادراری استرسی بوده‌اند. آزمایش پروفیلومتری قبل و بعد از درمان با جریانهای تداخلی انجام شده است.
بیماران طی ۱۲جلسه و هر جلسه ۱۵ دقیقه تحت درمان با جریانهای تداخلی قرار گرفته‌اند.
نتایج این بررسی نشان داد که حداکثر فشار بسته بودن میزراه در حالت استراحت و فشار میزراه در حین افزایش داخل شکمی بعد از درمان با جریانهای تداخلی افزایش یافته و اختلاف معنی داری را از نظر آماری قبل و بعد از درمان نشان میدهند(001/0 P<)
نظرخواهی که در پایان دوره درمانی از بیماران شده است حاکی از آن است که ۲۱ بیمار (6۰%) کاملا درمان شده، در ۱۱ بیمار (43/31%) بهبودی حاصل گردیده و در ۳ بیمار (57/8%) باقیمانده هیچ تغییری مشاهده نگردیده است. پس از شش ماه پیگیری ۱۸ بیمار ( 43/ 51%) درمان شده، ۱۴ بیمار (۴۰%) بهبودی یافته، ۱ بیمار ( 86/2%) تغییری نیافته و ۲ بیمار ( 8/5%) احتیاج به عمل جراحی پیدا کردند.
واژه‌های کلیدی: بی‌اختیاری ادرار در اثر فشار/ تحریک الکتریکی
مقاله مروری: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1397/12/15 | پذیرش: 1397/12/15 | انتشار: 1397/12/15
دریافت: 1397/12/15 | پذیرش: 1397/12/15 | انتشار: 1397/12/15
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |