دوره 10، شماره 37 و 38 - ( 1-1380 )
جلد 10 شماره 37 و 38 صفحات 35-30 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دکتر شهریار صدر اشکوری* 
1، دکتر مجتبی امیری2 ، دکتر جواد گلچای3 ، دکتر جمیله شمس گیلانی1 ، دکتر عباس درجانی1 ، دکتر نرگس علیزاده1
1، دکتر مجتبی امیری2 ، دکتر جواد گلچای3 ، دکتر جمیله شمس گیلانی1 ، دکتر عباس درجانی1 ، دکتر نرگس علیزاده1
1- استادیار گروه پوست دانشکده پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی گیلان
2- استادیار گروه بیماریهای عفونی دانشکده پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
3- : استادیار گروه پوست دانشکده پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی گیلان
2- استادیار گروه بیماریهای عفونی دانشکده پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
3- : استادیار گروه پوست دانشکده پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی گیلان
چکیده: (5757 مشاهده)
چکیده
سندرم استیونس جانسون یک بیماری پوستی - مخاطی حاد، خطیر، و خودبخود محدود شونده با مورتالیتی و موربیدیتی قابل توجه می‌باشد که درمان اختصاصی آن با استروئید سیستمیک در چهار دهه گذشته مورد بحث بوده است. هدف از این مطالعه مقایسه طول مدت بستری و عوارض مشاهده شده در بین بیماران درمان شده با استروئید سیستمیک و بیماران تحت درمان حمایتی بوده است. این مطالعه بصورت توصیفی - مقایسه ای بر روی ۴۰ بیمار مبتلا به سندرم استیونس جانسون (SJS) بستری شده در بخش پوست بیمارستان رازی رشت ( تنها مرکز ارجاع بیماران درماتولوژی در استان گیلان در یک دوره 6 ساله (۱۳۷۹ - ۱۳۷۳) انجام شده است . بیماران با معیارهای زیر در این مطالعه قرار گرفته‌اند:
١ - ابتلاء متوسط تا شدید حداقل یک ناحیه مخاطی ۲- ابتلاء گسترده پوست (میانگین ۵۰٪ سطح پوست) توسط ضایعات منطبق با اریتم مولتی فرم بیماران یک گروه تحت درمان با درمانهای حمایتی - علامتی و استروئید سیستمی (پردنیزولون mg /kg / day 1-5/0، متوسط ۳۳ میلی‌گرم در روز) و گروه دیگر فقط تحت درمانهای حمایتی و علامتی قرار گرفته‌اند. متوسط طول مدت بستری در گروه تحت درمان حمایتی 25/13 روز و در گروه تحت درمان با استروئید سیستمیک ۹/۰۵ روز بوده است 045/0>P) در گروه استروئید، ۵ بیمار دچار عارضه شدند در حالی که در گروه حمایتی ۸ بیمار دچار عارضه.شدند. که تفاوت معنی داری از نظر آماری مشاهده نشد .اگر استروئید سیستمیک زود هنگام (متوسط ۳ روز از شروع راش پوستی) و با دوز متوسط (mg /kg /day 1-5/0) شروع شود، نه تنها باعث افزایش عارضه در بیماران SJS نمی‌شود بلکه باعث کاهش طول مدت بستری بیماران نیز می‌گردد.
سندرم استیونس جانسون یک بیماری پوستی - مخاطی حاد، خطیر، و خودبخود محدود شونده با مورتالیتی و موربیدیتی قابل توجه می‌باشد که درمان اختصاصی آن با استروئید سیستمیک در چهار دهه گذشته مورد بحث بوده است. هدف از این مطالعه مقایسه طول مدت بستری و عوارض مشاهده شده در بین بیماران درمان شده با استروئید سیستمیک و بیماران تحت درمان حمایتی بوده است. این مطالعه بصورت توصیفی - مقایسه ای بر روی ۴۰ بیمار مبتلا به سندرم استیونس جانسون (SJS) بستری شده در بخش پوست بیمارستان رازی رشت ( تنها مرکز ارجاع بیماران درماتولوژی در استان گیلان در یک دوره 6 ساله (۱۳۷۹ - ۱۳۷۳) انجام شده است . بیماران با معیارهای زیر در این مطالعه قرار گرفته‌اند:
١ - ابتلاء متوسط تا شدید حداقل یک ناحیه مخاطی ۲- ابتلاء گسترده پوست (میانگین ۵۰٪ سطح پوست) توسط ضایعات منطبق با اریتم مولتی فرم بیماران یک گروه تحت درمان با درمانهای حمایتی - علامتی و استروئید سیستمی (پردنیزولون mg /kg / day 1-5/0، متوسط ۳۳ میلی‌گرم در روز) و گروه دیگر فقط تحت درمانهای حمایتی و علامتی قرار گرفته‌اند. متوسط طول مدت بستری در گروه تحت درمان حمایتی 25/13 روز و در گروه تحت درمان با استروئید سیستمیک ۹/۰۵ روز بوده است 045/0>P) در گروه استروئید، ۵ بیمار دچار عارضه شدند در حالی که در گروه حمایتی ۸ بیمار دچار عارضه.شدند. که تفاوت معنی داری از نظر آماری مشاهده نشد .اگر استروئید سیستمیک زود هنگام (متوسط ۳ روز از شروع راش پوستی) و با دوز متوسط (mg /kg /day 1-5/0) شروع شود، نه تنها باعث افزایش عارضه در بیماران SJS نمی‌شود بلکه باعث کاهش طول مدت بستری بیماران نیز می‌گردد.
واژه‌های کلیدی: سرخی پوست به اشکال متعدد/ سندرم استیون - جانسون
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |