دوره 30، شماره 2 - ( 4-1400 )
جلد 30 شماره 2 صفحات 143-130 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رودهن، تهران، ایران.
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رودهن، تهران، ایران. ، mojtabaei_in@yahoo.co
3- گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رودهن، تهران، ایران. ، mojtabaei_in@yahoo.co
3- گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده: (2162 مشاهده)
زمینه: خیانت زناشویی یک بحران برای زوج‌ها و خانواده‌ها و یکی از دلایل عمده طلاق و‌فروپاشی خانواده است که آشفتگی های قابل توجهی را برای افراد مرتکب آن و نیز همسران آنان به وجود می آورد.
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌مدار و درمان مبتنی بر شفقت خود بر تنظیم هیجان در زنان آسیب‌دیده از خیانت همسر بود.
روش‌ها: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی همراه با پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با پیگیری است. جامعه تحقیق شامل همه زوج‌های درگیر با مسئله خیانت زناشویی مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره و خدمات روان‌شناختی ایرانمهر در سال 99 در رشت و حجم نمونه شامل 40 زوج (80 نفر) که با استفاده از جدول کوهن با اندازه اثر 0/89 و توان آزمون 0/84 برآورد و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه تنظیم هیجان گرانفسکی و کرایج استفاده شد و جلسات زوج‌درمانی هیجان‌مدار و درمان مبتنی بر شفقت خود به مدت 16 جلسه 4 ساعته (هر درمان یک جلسه دو ساعته) و به صورت هفتگی و جداگانه برای هر زوج اجرا شد. پس از گذشت سه ماه از جلسات درمان برای سنجش اثر ماندگاری درمان، زوج‌ها در یک جلسه پیگیری نیز شرکت کردند. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس مرکب همراه با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که هر دو روش درمانی بر افزایش تنظیم هیجانی زوجین اثرگذار است اما بین زوج‌درمانی هیجان‌مدار و درمان مبتنی بر شفقت خود بر تنظیم هیجان تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (1/57=F و 0/218=P).
نتیجه‌گیری: استفاده از هر دو رویکرد درمانی در مراکز مشاوره برای کمک به زوج‌های ناسازگار برای بهبود و کاهش مشکلات زناشویی، افزایش رضایتمندی به ویژه در زوج‌های آسیب‌دیده از خیانت بسیار اثرگذار است.
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌مدار و درمان مبتنی بر شفقت خود بر تنظیم هیجان در زنان آسیب‌دیده از خیانت همسر بود.
روش‌ها: این پژوهش از نوع شبه آزمایشی همراه با پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با پیگیری است. جامعه تحقیق شامل همه زوج‌های درگیر با مسئله خیانت زناشویی مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره و خدمات روان‌شناختی ایرانمهر در سال 99 در رشت و حجم نمونه شامل 40 زوج (80 نفر) که با استفاده از جدول کوهن با اندازه اثر 0/89 و توان آزمون 0/84 برآورد و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه تنظیم هیجان گرانفسکی و کرایج استفاده شد و جلسات زوج‌درمانی هیجان‌مدار و درمان مبتنی بر شفقت خود به مدت 16 جلسه 4 ساعته (هر درمان یک جلسه دو ساعته) و به صورت هفتگی و جداگانه برای هر زوج اجرا شد. پس از گذشت سه ماه از جلسات درمان برای سنجش اثر ماندگاری درمان، زوج‌ها در یک جلسه پیگیری نیز شرکت کردند. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس مرکب همراه با اندازه‌گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که هر دو روش درمانی بر افزایش تنظیم هیجانی زوجین اثرگذار است اما بین زوج‌درمانی هیجان‌مدار و درمان مبتنی بر شفقت خود بر تنظیم هیجان تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (1/57=F و 0/218=P).
نتیجه‌گیری: استفاده از هر دو رویکرد درمانی در مراکز مشاوره برای کمک به زوج‌های ناسازگار برای بهبود و کاهش مشکلات زناشویی، افزایش رضایتمندی به ویژه در زوج‌های آسیب‌دیده از خیانت بسیار اثرگذار است.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |