دوره 30، شماره 4 - ( 10-1400 )                   جلد 30 شماره 4 صفحات 267-258 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Joukar F, Soufi Afshar I, Yeganeh S, Naghipour M R, Mansour-Ghanaei A, Mansour-Ghanaei F. Comparing Serum Levels of Autophagy-Related Gene 5 in People With and Without Helicobacter Pylori Infection. JGUMS 2022; 30 (4) :258-267
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2377-fa.html
جوکار فرحناز، صوفی افشار ایمان، یگانه سارا، نقی پور محمد رضا، منصور قناعی علیرضا، منصور قناعی فریبرز. مقایسه غلظت سرمی پروتئین اتوفاژی شماره 5 در بیماران دارا و بدون عفونت هلیکوباکتر پیلوری. مجله علوم پزشکی گیلان. 1400; 30 (4) :258-267

URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2377-fa.html


1- مرکز تحقیقات بیماری‌های گوارش و کبد گیلان، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران.
2- مرکز تحقیقات غربالگری و پیشگیری از سرطان‌های گوارشی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران.
3- مرکز تحقیقات بیماری‌های گوارش و کبد گیلان، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران. ، ghanaie@yahoo.com
متن کامل [PDF 3005 kb]   (404 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (1338 مشاهده)
متن کامل:   (1214 مشاهده)
مقدمه
هلیکوباکتر پیلوری یک باکتری گرم منفی بی هوازی است که عامل بسیاری از درگیری‌های قسمت فوقانی دستگاه گوارش می‌باشد [1]. حدود نیمی از جمعیت جهان مبتلا به عفونت با این باکتری هستند. شیوع این باکتری در کشورهای در حال توسعه 85-95 درصد و در کشورهای توسعه یافته 30-50 درصد می‌باشد [2]. این باکتری می‌تواند عوارض متعدد گوارشی ایجاد کند که شامل زخم معده، لنفوم مالت، پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمنی و سرطان معده است [3 ,4 ,5]. برخی از این بیماری‌ها مانند لنفوم مالت و پورپورای ترومبوسیتوپنیک ایمنی با ریشه‌کنی هلیکوباکتر پیلوری قابل کنترل است. بازگشت دوباره زخم معده پس از ریشه‌کنی عفونت قابل پیشگیری می‌باشد [6]. ریشه‌کنی عفونت هلیکوباکتر پیلوری می‌تواند خطر ابتلا به سرطان معده را کاهش دهد [7]. با توجه به ارتباط شدید بین عفونت هلیکوباکتر و سرطان معده، این باکتری جزء دسته A از موارد سرطان‌زا طبقه‌بندی می‌شود [8].
هنوز مکانیسم سرطان‌زایی هلیکوباکتر پیلوری به‌طور کامل مشخص نیست. در واقع، هلیکوباکتر از طریق یک مکانیسم آبشاری سبب القای التهاب در مخاط و در نهایت منجر به سرطان معده می‌شود [9, 10, 11, 12]. این باکتری با اختلال در مسیرهای مهمی مانند تکثیر و تمایز، آپوپتوز و تمایز سلول‌های اپیتلیوم موجب هموستاز سلول و سبب گرایش بافت به سمت سرطان می‌شود [13]. اتوفاژی یکی از مکانیسم‌های هموستاز بدن است که تغییرات آن اخیراً در بیماری‌های مختلف به شدت مورد توجه قرار گرفته است. اتوفاژی یک مسیر پایه‌ای سلولی برای بازسازی پروتئین‌ها و ارگانل‌های سلولی می‌باشد. به کارگیری مجدد ماکرومولکول‌ها و ارگانل‌های سلولی از طریق سه مسیر مختلف اتوفاژی انجام می‌شود. این مسیرها شامل ماکرواتوفاژی از طریق اتوفاگوزوم، میکرواتوفاژی از طریق غشای لیزوزومی که ارگانل‌ها را دربر می‌گیرد و اتوفاژی با واسطه چاپرون‌هاست که پروتئین‌های سیتوپلاسمی را برای تخریب به لیزوزوم‌ها می‌فرستد [14]. اتوفاژی در حالت پایه و به میزان مشخصی در تمامی سلول‌ها و بافت‌ها رخ می‌دهد، اما میزان آن می‌تواند در پاسخ به شرایط محیطی یا سیگنال‌های تحریکی و مهاری تغییر کند. به‌عنوان مثال: طی گرسنگی، فقر اسیدهای آمینه، هیپوکسی، استرس اکسیداتیو و تماس با سموم و داروها میزان اتوفاژی افزایش می‌یابد [15]. یکی از پروتئین‌های حد واسط در مسیر تشکیل اتوفاگوزوم پروتئین اتوفاژی شماره 5 (ATG5)می باشد. همچنین پروتئین اتوفاژی شماره 7 (ATG7) از جمله مولکول‌های تنظیمی در این مسیر بوده که سبب فعال‌سازی پروتئین اتوفاژی شماره 12 (ATG12) برای اتصال به ATG5 و پروتئین‌های خانواده پروتئین اتوفاژی شماره 8 (ATG8) برای اتصال آن‌ها به فسفاتیدیل اتانول آمین می شود [161718].
تاکنون مطالعه‌ای در مورد تغییرات سرمی ATG5 در ارتباط با عفونت هلیکوباکتر پیلوری و همچنین تفاوت این تغییرات در دو گروه بیمار و سالم در منطقه انجام نشده است. به همین دلیل مطالعه حاضر با هدف تعیین مکانیسم عمل ATG5 در عفونت هلیکوباکتر پیلوری انجام شد.
روش‌ها
در سال 1397 در یک مطالعه مورد‌-‌شاهدی از نظر وجود عفونت هلیکوباکتر پیلوری، 44 فرد 35-50 ساله مراجعه‌کننده به‌صورت پایلوت در بخش آندوسکوپی مرکز آموزشی درمانی رازی در شهر رشت مرکز استان گیلان مورد بررسی قرار گرفتند. حجم نمونه براساس مطالعه هالی و همکاران برآورد شد [19]. نمونه‌ها به‌جز دیس پپسی بیماری، همراه دیگری نداشتند و داروی گوارشی یا آنتی بیوتیک مصرف نمی‌کردند و از نظر مصرف داروی استاتین نیز همسان شدند. معیار تشخیص وجود عفونت هلیکوباکتر پیلوری در مرحله اول با تست سریع اوره آز (ساخت شرکت زیست فرآورد پارس) و نتیجه پاتولوژی بود. نمونه بیوپسی برای ارزیابی، آنالیز و مقایسه توسط دو پاتولوژیست به‌صورت کورسازی شده مورد بررسی قرار گرفت. ضریب کاپا ( توافق کلی بین دو پاتولوژیست 0/96 بود. (95% CI: 0.98-0.94) مغایرت بین نتایج دو پاتولوژیست با اجماع نظر دو طرفه یا با استفاده از نظرات پاتولوژیست سوم رفع شد. با توجه به حجم نمونه، 22 نفر با تشخیص مثبت هلیکوباکتر پیلوری (9 مرد و 13 زن) و 22 نفر با تشخیص منفی عفونت هلیکوباکتر پیلوری (16 مرد و 6 زن) وارد مطالعه شدند. 
 پرسش‌نامه شامل اطلاعات جمعیت‌شناختی سن، جنس، شاخص توده بدنی، مصرف سیگار و علائم بیماری بود که به‌صورت مصاحبه توسط فرد آموزش دیده تکمیل شد. از مشارکت‌کنندگان 5 سی‌سی نمونه خون گرفته شد و با استفاده از سانتریفیوژ (مدل سیگما ساخت کشور آلمان) (3500 دور در دقیقه به مدت 15 دقیقه) سرم تهیه شد. نمونه‌های سرم توسط روش الایزا (کیت EIAab آمریکا) به‌صورت کّمی از نظر میزان اِی‌تی‌جی5 مورد سنجش قرار گرفت.
برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 16 استفاده شد و سطح معناداری 0/05 در نظر گرفته شد. در این مطالعه، مقادیر متغیرهای کّمی به‌صورت «انحراف معیار±میانگین» و متغیرهای کیفی به‌صورت «درصد فراوانی» نشان داده شده است. برای بررسی پیش‌فرض نرمال بودن متغیر ATG5 از آزمون کولموگروف‌-‌اسمیرنوف استفاده شد. مقادیر ATG5 بر حسب ابتلا به هلیکوباکتر پیلوری و مشخصات جمعیت‌‌شناختی با استفاده از آزمون t ‌مستقل و تحلیل واریانس یک‌طرفه مقایسه شد. 
یافته‌ها
پژوهش حاضر بر روی 44 نفر (22 نفر هلیکوباکتر پیلوری مثبت و 22 نفر منفی) انجام شد. از این تعداد 56/8 درصد مذکر، 77/3 درصد سن بیشتر از 40 سال، 70/5 درصد (1-12) سال تحصیلی سواد، 52/3 درصد شاخص توده بدنی کمتر از 25 و 70/5 درصد غیر سیگاری بودند (جدول شماره 1).


براساس نتایج به‌دست آمده فقط میزان فاکتور ATG5 در بین زنان و مردان از نظر آماری اختلاف معناداری داشت، به‌صورتی که در زنان بیشتر از مردان بود 0/047=P) (جدول شماره 2).


بر اساس نتایج به‌دست آمده هیچ اختلاف معناداری از نظر وجود علائم در افراد دارا و بدون هلیکوباکتر پیلوری مشاهده نشد (جدول شماره 3).


نتایج آنالیز آماری نشان داد اختلاف معناداری براساس میانگین ATG5 در بین افراد هلیکوباکتر مثبت (میانگین و انحراف معیار گروه 5/4±63/15) و افراد هلیکوباکتر منفی (میانگین و انحراف معیار گروه 1/9±57/18) وجود نداشت (0/228=P).
 بحث و نتیجه گیری
مطالعات آزمایشگاهی نشان داده‌اند عفونی شدن سلول‌های اپیتلیال معده با هلیکوباکتر پیلوری میزان اتوفاژی را افزایش می‌دهد [21 ،20 ،8]. با این حال، در معرض قرار گرفتن به‌طور طولانی مدت (به‌عنوان مثال برای 24 ساعت) منجر به جلوگیری از بلوغ اتولیزوم و کاهش کلی اتوفاژی می‌شود [22]. مطالعات دیگر نشان دادند عفونت هلیکوباکتر پیلوری منجر به تأخیر فعالیت ماکروفاژ و مهار بلوغ فاگوزوم از طریق مگانیزم وی اِی‌سی‌اِی و اوره آز و در نتیجه مقاومت در فعالیت مگازوم می‌شود [24 ،23]. در سال 2016 یانگ و همکاران بیان کردند، Mir-30d (یکی از اعضای خانواده میکرو RNAهای 03-mir) سبب افزایش زنده ماندن هلیکوباکترپیلوری داخل سلول‌های اپیتلیوم معده از طریق مهار پروتئین‌های مرکزی اتوفاژی می‌شود [25]. نتایج برخی مطالعات بیانگر افزایش فرآیند اتوفاژی طی عفونت هلیکوباکتر پیلوری است [27 ،26]. در مطالعه دین و همکاران نیز مشخص شد عفونت هلیکو باکتر پیلوری در ماکروفاژها سبب القای فاگوسیتوز وابسته به 3-LC (یک پروتئین مهم اتوفاژی) نمی‌شود، اما به‌صورت کلی اتوفاژی را تحریک می‌کند [28]. در مطالعه ژیان و همکاران در بررسی نقش عملکردی اتوفاژی در سرطان معده مشخص شد در سلول‌های معده میزبان، اتوفاژی می‌تواند توسط عفونت هلیکوباکتر پیلوری القا شود و به‌عنوان انکوژن برای سرطان معده عمل کند. در متاستاز سرطان معده با مکانیسم تأثیرگذاری گسترده در وقایع پاتولوژیک شامل فروپاشی ماتریکس خارج سلولی و تبدیل سلول‌های اپیتلیال به مزانژیمی و آنژیوژنز سلول‌های توموری نقش ایفا می‌کند [29]. این در حالی است که در مطالعه حاضر عفونت هلیکوباکتر پیلوری در غلظت سرمی اتوفاژی تأثیری نداشت.
نتایج نشان داد غلظت سرمی ATG5 در بیماران دارا و بدون عفونت هلیکوباکتر پیلوری تنها در بین زنان و مردان از نظر آماری اختلاف معناداری داشت، به‌صورتی که در زنان (66/2 درصد) بیشتر از مردان (55/8 درصد) گزارش شد. اختلاف معناداری بین ATG5 در بیماران دارا و بدون هلیکو باکتر پیلوری و سایر عوامل جمعیت‌شناختی شامل سن، تحصیلات، شاخص توده بدنی و مصرف سیگار مشاهده نشد. بنابراین توصیه می‌شود مطالعه دیگری در مورد ارتباط بین این عوامل و غلظت سرمی ATG5 در بیماران دارا و بدون عفونت هلیکوباکتر پیلوری با حجم نمونه بیشتر انجام شود. همچنین توصیه می‌شود ارتباط بین نتایج آندوسکوپی و وجود ضایعه و شاخص بالینی با اتوفاژی نیز تعیین شود. 
از محدودیت‌های این مطالعه، عدم اطلاع در مورد مدت ابتلا افراد به عفونت هلیکوباکتر پیلوری می‌باشد.

ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش

در این مطالعه کلیه اصول و استانداردهای کمیته ملی اخلاق رعایت شده است. این طرح در کمیته اخلاق دانشگاه علوم‌پزشکی گیلان و با کد اخلاق IR.GUMS.REC.1396.503 به تصویب رسیده است. شرکت‌کنندگان اجازه داشتند هر زمان که مایل بودند از پژوهش خارج شوند. همچنین همه شرکت‌کنندگان در جریان روند پژوهش بودند. اطلاعات آن‌ها محرمانه نگه داشته شد.

حامی مالی
مطالعه حاضر با حمایت معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم‌پزشکی گیلان انجام شده است.

مشارکت نویسندگان
مفهوم‌سازی: فریبرز منصور قناعی، فرحناز جوکار؛ روش‌شناسی، اعتبار سنجی، تحلیل، تحقیق و بررسی، منابع: فریبرز منصور قناعی، محمد رضا نقی پور، فرحناز جوکار، سارا یگانه، ایمان صوفی افشار، علیرضا منصور قناعی؛ نگارش پیش‌نویس، ویراستاری و نهایی‌سازی نوشته: فریبرز منصور قناعی، فرحنار جوکار، علیرضا منصور قناعی، سارا یگانه؛ بصری‌سازی، نظارت، مدیریت پروژه: فریبرز منصور قناعی، فرحناز جوکار، ایمان صوفی افشار؛ تأمین مالی: معاونت تحقیقات و فناوری دانشگاه علوم‌پزشکی گیلان.

تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد.

تشکر و قدردانی
نویسندگان این پژوهش از همکاری پرسنل مرکز تحقیقات بیماری‌های گوارش و کبد گیلان و پرسنل محترم بخش آندوسکوپی بیمارستان رازی شهر رشت برای تشکر می‌کنند.


References
1.Chey WD, Wong BCY, Practice Parameters Committee of the American College of Gastroenterology. American College of Gastroenterology guideline on the management of Helicobacter pylori infection. American Journal of Gastroenterology. 2007; 102(8):1808-25. [DOI:10.1111/j.1572-0241.2007.01393.x] [PMID]
2.Khoder G, Muhammad JS, Mahmoud I, Soliman SSM, Burucoa Ch. Prevalence of Helicobacter pylori and its associated factors among healthy asymptomatic residents in the United Arab Emirates. Pathogens. 2019; 8(2):44. [DOI:10.3390/pathogens8020044] [PMID] [PMCID]
3.de Boer WA, Thys JC, Borody TJ, Graham DY, O’Morain C, Tytgat GN. Proposal for use of a standard side effect scoring system in studies exploring Helicobacter pylori treatment regimens. European Journal of Gastroenterology & Hepatology. 1996; 8(7):641-3. [PMID]
4.Hashemi SJ, Hajiani E, Shayesteh AA, Masjedizadeh A, AbooAli AR. [Comparison of a triple therapy regimen containing ciprofloxacin and low dose furazolidone with conventional quadruple regimen for Helicobacter pylori eradication (Persian)]. Jundishapur Scientific Medical Journal. 2010; 8(4):445-54. https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=100827
5.Fakheri H, Merat S, Hosseini V, Malekzadeh R. Low-dose furazolidone in triple and quadruple regimens for Helicobacter pylori eradication. Alimentary Pharmacology & Therapeutics. 2004; 19(1):89-93. [DOI:10.1046/j.1365-2036.2003.01822.x] [PMID]
6.Kashi Fard M, Taheri H, Barz Kar M. [Intermediate dose and course furazolidone and amoxicillin versus metronidazole and amoxicillin in quadruple therapy for eradication of Helicobacter pylori (Persian)]. Journal of Babol University of Medical Sciences. 2006; 8(2):24-31. http://jbums.org/article-1-2551-fa.html
7.Kaviani MJ, Saberi Firouzi M, Bordbar B, Fatahi SJ, Masarat S, Sari Aslani F, et al. [Trial comparing metronidazole and furazolidone (omeprazole, tetracycline, bismuth plus metronidazole vs furazolidone) for eradication of Helicobacter pylori in Iranian peptic ulcer disease patients (Persian)]. Govaresh Journal. 2001; 5(27-28):75-80. https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=33018
8.Mikaeili J, Mirnaseri SMM, Manafi Anari A. [Evaluation of omeprazole, amoxicillin, metronidazole and bismuth quadruple therapy for Helicobacter pylori eradication in patients with peptic ulcer disease and gastroduodenitis (Persian)]. Govaresh Journal. 2003; 8(44):84-9. https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?ID=32885
9.Mansour Ghanaie F, Forutan H, Ghofrany H, Azemudeh F. [The study of Helicobacter pylori eradication rate in peptic ulcer patients, (14 days versus 10 days quadruple therapy regimen) (Persian)]. Hakim Research Journal. 2005; 7(4):14-9. https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=32360
10.Keshavarz AA, Izadi B, Rezaei M, Shahkarami A. [A comparative study of eradication of H. pylori infection in dyspepsy patients using a low dose and a high dose triple therapy with clarithromycin, amoxicillin and Omeprazole (Persian)]. Journal of Kermanshah University of Medical Sciences. 2009; 13(1):20-7. https://www.sid.ir/fa/journal/ViewPaper.aspx?id=92872
11.Ebrahimi Daryani N, Mirmoumen Sh, Farahvash M, Nourmohammadpour P, Sotoudehmanesh R. [The Efficacy of furazolidone based quadruple therapy for eradication of H. pylori infection in patients resistant to metronidazole based quadruple therapy in Iran (Persian)]. Iranian Journal of Infectious Diseases and Tropical Medicine. 2002; 7(17):7-10. https://www.sid.ir/fa/Journal/ViewPaper.aspx?ID=34109
12.Cave DR. Transmission and epidemiology of Helicobacter pylori. The American Journal of Medicine. 1996; 100(Suppl 5):12S-8. [DOI:10.1016/S0002-9343(96)80224-5][PMID]
13.Pounder RE, Ng D. The prevalence of Helicobacter pylori infection in different countries. Alimentary Pharmacology & Therapeutics. 1995; 9(2):33-9. [PMID]
14.Linz B, Balloux F, Moodley Y, Manica A, Liu H, Roumagnac Ph, et al. An African origin for the intimate association between humans and Helicobacter pylori. Nature. 2007; 445(7130):915-8. [DOI:10.1038/nature05562] [PMID] [PMCID]
15.Torres J, Leal-Herrera Y, Perez-Perez G, Gomez A, Camorlinga-Ponce M, Cedillo-Rivera R, et al. A community-based seroepidemiologic study of Helicobacter pylori infection in Mexico. The Journal of Infectious Diseases. 1998; 178(4):1089-94. [DOI:10.1086/515663] [PMID]
16.Smoak BL, Kelley PW, Taylor DN. Seroprevalence of Helicobacter pylori infections in a cohort of US Army recruits. American Journal of Epidemiology. 1994; 139(5):513-9. [DOI:10.1093/oxfordjournals.aje.a117034] [PMID]
17.Everhart JE, Kruszon-Moran D, Perez-Perez GI, Tralka TS, McQuillan G. Seroprevalence and ethnic differences in Helicobacter pylori infection among adults in the United States. The Journal of Infectious Diseases. 2000; 181(4):1359-63. [DOI:10.1086/315384] [PMID]
18.Parsonnet J. The incidence of Helicobacter pylori infection. Alimentary Pharmacology & Therapeutics. 1995; 9 Suppl 2:45-51. [PMID]
19.Hulley SB, Cummings SR, Browner WS, Grady DG, Newman TB. Designing clinical research. Philadelphia: Wolters Kluwer/Lippincott Williams & Wilkins; 2013. p. 73. https://books.google.com/books?id=jJIHywAACAAJ&dq
20.Terebiznik MR, Raju D, Vázquez CL, Torbricki K, Kulkarni R, Blanke SR, et al. Effect of Helicobacter pylori’s vacuolating cytotoxin on the autophagy pathway in gastric epithelial cells. Autophagy. 2009; 5(3):370-9. [DOI:10.4161/auto.5.3.7663] [PMID]
21.Halder P, Datta Ch, Kumar R, Sharma AK, Basu J, Kundu M. The secreted antigen, HP0175, of Helicobacter pylori links the Unfolded Protein Response (UPR) to autophagy in gastric epithelial cells. Cellular Microbiology. 2015; 17(5):714-29. [DOI:10.1111/cmi.12396] [PMID]
22.Raju D, Hussey S, Ang M, Terebiznik MR, Sibony M, Galindo-Mata E, et al. Vacuolating cytotoxin and variants in Atg16L1 that disrupt autophagy promote Helicobacter pylori infection in humans. Gastroenterology. 2012; 142(5):1160-71. [DOI:10.1053/j.gastro.2012.01.043] [PMID] [PMCID]
23.Allen LAH, Schlesinger LS, Kang B. Virulent strains of Helicobacter pylori demonstrate delayed phagocytosis and stimulate homotypic phagosome fusion in macrophages. Journal of Experimental Medicine. 2000; 191(1):115-28. [DOI:10.1084/jem.191.1.115] [PMID] [PMCID]
24.Schwartz, JT, Allen LAH. Role of urease in megasome formation and Helicobacter pylori survival in macrophages. Journal of Leukocyte Biology. 2006; 79(6):1214-25. [DOI:10.1189/jlb.0106030] [PMID] [PMCID]
25.Yang XJ, Si RH, Liang YH, Ma BQ, Jiang ZB, Wang B, et al. Mir-30d increases intracellular survival of Helicobacter pylori through inhibition of autophagy pathway. World Journal of Gastroenterology. 2016; 22(15):3978-91. [DOI:10.3748/wjg.v22.i15.3978] [PMID] [PMCID]
26.He C, Klionsky DJ. Regulation mechanisms and signaling pathways of autophagy. Annual Review of Genetics. 2009; 43:67-93.[DOI:10.1146/annurev-genet-102808-114910] [PMID] [PMCID]
27.Yahiro K, Satoh M, Nakano M, Hisatsune J, Isomoto H, Sap J, et al. Low-density Lipoprotein Receptor-related Protein-1 (LRP1) mediates autophagy and apoptosis caused by Helicobacter pylori VacA. Journal of Biological Chemistry. 2012; 287(37):31104-15. [DOI:10.1074/jbc.M112.387498] [PMID] [PMCID]
28.Deen NS, Gong L, Naderer T, Devenish RJ, Kwok T. Analysis of the relative contribution of phagocytosis, LC3-associated phagocytosis, and canonical autophagy during Helicobacter pylori infection of macrophages. Helicobacter. 2015; 20(6):449-59. [DOI:10.1111/hel.12223] [PMID]
29.Qian HR, Yang Y. Functional role of autophagy in gastric cancer. Oncotarget. 2016; 7(14):17641-51. [DOI:10.18632/oncotarget.7508] [PMID] [PMCID]
 
مقاله مروری: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1400/4/2 | پذیرش: 1400/9/14 | انتشار: 1400/10/11

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Guilan University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb