زمینه پنومونی از عفونت‌های جدی در کودکان بوده و آمپیم یکی از عوارض مهم آن است که سبب ایجاد خطر بیشتر در کودکان مبتلا می‌شود. بنابراین تشخیص هر‌چه سریع‌تر آن از ارزش بالایی برخوردار است. 
هدف این مطالعه با هدف بررسی ارزش 2 مارکر التهابی حجم متوسط پلاکتی و نسبت نوتروفیل به لنفوسیت در تشخیص زودرس آمپیم در کودکان مبتلابه پنومونی بستری در بیمارستان 17 شهریور رشت انجام شده ‌است. 
روش‌ها این مطالعه بر روی پرونده بستری 128 کودک 3 ماه تا 14 سال مبتلابه پنومونی باکتریال با آمپیم پلور و 128 کودک با پنومونی باکتریال بدون این عارضه انجام شد. مقادیر حجم متوسط پلاکتی و نسبت نوتروفیل به لنفوسیت در بدو ورود و و اطلاعات جمعیت‌شناختی و مشخصات بالینی بیماران با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 18 تحلیل شدند. جهت محاسبه فاصله اطمینان برای سطح زیر‌منحنی راک از روش آزمون دو جمله‌ای‌ استفاده شد. سطح معناداری در تمام آزمون‌ها 0/05 در‌نظر گرفته شده ‌است.
یافته‌ها از کودکان مطالعه‌شده، 42/2 درصد دختر بودند. بیشترین رده سنی کودکان بررسی‌شده در رده کمتر از 3 سال (35/2درصد)‌ قرار داشتند. کودکان مراجعه‌کننده با پنومونی باکتریال با آمپیم به‌طور معناداری از نسبت نوتروفیل به لنفوسیت، تعداد پلاکت و حجم متوسط پلاکتی بالاتری نسبت به کودکان مراجعه‌کننده با پنومونی بدون آمپیم برخوردار بوده‌اند (به‌ترتیب 0/040=P=0/005، P و 0/021=P). همچنین نتایج تعیین قدرت پیش‌بینی‌کنندگی شاخص‌های حجم متوسط پلاکتی و نسبت نوتروفیل به لنفوسیت در تشخیص آمپیم نشان داد هر 2 متغیر در پیش‌بینی مؤثر بودند (به‌ترتیب P=0/020 و P=0/039).
نتیجه‌گیری نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر آن بود که استفاده از نسبت نوتروفیل به لنفوسیت و میانگین حجم پلاکتی در تشخیص زودرس عارضه مهم پنومونی باکتریال، یعنی آمپیم در کودکان نقش دارد.