دوره 31، شماره 4 - ( 10-1401 )                   جلد 31 شماره 4 صفحات 377-362 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه فارماسیوتیکس و نانوتکنولوژی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم‌پزشکی ایران، تهران، ایران.
2- گروه داروسازی بالینی و اقتصاد دارو، دانشکده داروسازی، دانشگاه علو‌م‌پزشکی ایران، تهران، ایران.
3- گروه فارماکوگنوزی و بیوتکنولوژی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم‌پزشکی ایران، تهران، ایران.
4- گروه فارماسیوتیکس و نانوتکنولوژی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم‌پزشکی ایران، تهران، ایران
چکیده:   (906 مشاهده)
زمینه مایکوفنولات موفتیل داروی تضعیف‌کننده سیستم ایمنی در درمان انواع بیماری‌های کلیوی و پیوند اعضاست. طی مطالعات اولیه و تعیین محدوده غلظتی مواد جانبی، اهمیت تأثیر میزان زانتان گام و سوربیتول در کیفیت و پایداری ماده مؤثره مشخص شد.
هدف هدف از این مطالعه، بهینه‌سازی مقادیر مواد مذکور با استفاده از روش داده‌های تجربی بود تا با کمترین میزان طراحی آزمایش به بهترین نتیجه دست یافت.
روش‌ها از روش طراحی مرکب مرکزی برای تهیه فرمولاسیون‌ها استفاده شد. مقادیر زانتان گام و سوربیتول به‌عنوان متغیرهای مستقل و حجم سدیمانتاسیون (میزان فاکتور F)، مقدار ماده مؤثره پس از تهیه و پس از 3 ماه نگهداری در دمای 45 درجه سانتی‌گراد به‌عنوان متغیرهای وابسته بودند. پس از تهیه فرمولاسیون‌ها به‌روش گرانولاسیون مرطوب، آزمون کروماتوگرافی و تعیین فاکتور F انجام شد. 
یافته‌ها تحلیل پاسخ‌ها مبین معنادار بودن افزایش میزان زانتان گام تا 75 میلی‌گرم در افزایش پایداری فیزیکی و نیز محافظت ماده مؤثره دارو تا 98 درصد پس از 3 ماه نگهداری بود. افزایش مقدار سوربیتول از 10 گرم تا 25 گرم، نقش معناداری در بهبود خواص مذکور نداشت. نمونه بهینه حاوی 16/69 گرم سوربیتول و 68/81 میلی‌گرم زانتان گام با خطای پیش‌بینی کمتر از 5 درصد بود. 
نتیجه‌گیری ‌روش داده‌های تجربی در این مطالعه به‌خوبی مقادیر 2 ماده جانبی تعیین‌کننده کیفیت نهایی فرآورده را بهینه‌سازی کرد. حد بیشینه زانتان گام و محدوده میانی سوربیتول در ایجاد فرآورده مطلوب پیشنهاد می‌شود.
متن کامل [PDF 6275 kb]   (233 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (244 مشاهده)  
مقاله مروری: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1401/4/22 | پذیرش: 1401/7/23 | انتشار: 1401/8/25

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.