دوره 32، شماره 1 - ( 1-1402 )
جلد 32 شماره 1 صفحات 29-18 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hajati Pishvari M H, Panahi Y, Hamidian G. Effects of Cabergoline and Levetiracetam on the Histological and Stereological Structure of the Cerebral Cortex, Hippocampus and Cerebellum of Rats With Pentylenetetrazol-Induced Seizure. JGUMS 2023; 32 (1) :18-29
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2573-fa.html
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2573-fa.html
حاجتی پیشوری محمد حسین، پناهی یوسف، حمیدیان غلامرضا. اثر کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت‌شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه در مدل کیندیلینگ تشنجی ناشی از پنتیلن‌تترازول در موش صحرایی. مجله علوم پزشکی گیلان. 1402; 32 (1) :18-29
1- بخش فارماکولوژی و سم‌شناسی، گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
2- بخش فارماکولوژی و سم‌شناسی، گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران. ، y.panahi@tabrizu.ac.ir
3- بخش بافت‌شناسی، گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
2- بخش فارماکولوژی و سم‌شناسی، گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران. ، y.panahi@tabrizu.ac.ir
3- بخش بافت‌شناسی، گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
چکیده: (648 مشاهده)
زمینه: صرع بیماری مزمن عصبی است که داروهای درمانی فعلی به‌علت مکانیسم پیچیده آن از کارایی کافی برخوردار نیستند. بنابراین ممکن است خاستگاهی غیرعصبی همچون آستروسیت‌ها و میکروگلیاها داشته باشد.
هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تجویز تنها و توأمان کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت‌شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه متعاقب تشنج مزمن در موش صحرایی انجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه تجربی،30 سر موش صحرایی ماده در گروه‌های کنترل، تشنج (کیندیلینگ با پنتیلن‌تترازول)، تشنج+لوتیراستام، تشنج+کابرگولین، تشنج+لوتیراستام+کابرگولین بررسی شدند. لوتیراستام و کابرگولین به‌ترتیب با دُزهای 50 و 0/05 میلی‌گرم بر کیلوگرم و در گروه مشترک نصف این مقادیر استفاده شد. بعد از یوتانایز کردن حیوانات، بافت مغز آن‌ها خارج و بعد از تهیه مقاطع بافتی با استفاده از تکنیک استریولوژی تعداد نورون‌ها و نوروگلیاها بررسی شد.
یافته‌ها: در کورتکس مغز و لایه مولکولی و گرانولی مخچه گروه‌های درمان، تعداد نورون‌ها و نوروگلیاها تفاوت معنا‌داری با گروه کنترل نداشت، اما در نواحی CA2 ،CA1 و CA3 مربوط به گروه تشنج کاهش معنا‌داری در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. در دنتیت ژایروس تعداد نورون‌ها در همه گروه‌های درمان و تعداد نوروگلیاها در گروه تشنج کاهش معنا‌داری در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. در لایه پورکینژ مخچه تغییر معنی‌داری در نورون‌ها در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: هیپوکامپ در بروز فعالیت‌های تشنجی بیشتر از سایر قسمت‌های مغز نقش دارد. همچنین نورون‌ها و نوروگلیا در تشنج نقش اساسی دارند، اما تعیین رابطه بین تغییرات تراکم این سلول‌ها و استفاده از کابرگولین نیازمند مطالعات بیشتری است، زیرا تراکم آن‌ها در قسمت‌های مختلف هیپوکامپ به‌دنبال تشنج مزمن کاهش یافت، اما در دنتیت ژایروس این رابطه با مناطق CA متفاوت است.
هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تجویز تنها و توأمان کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت‌شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه متعاقب تشنج مزمن در موش صحرایی انجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه تجربی،30 سر موش صحرایی ماده در گروه‌های کنترل، تشنج (کیندیلینگ با پنتیلن‌تترازول)، تشنج+لوتیراستام، تشنج+کابرگولین، تشنج+لوتیراستام+کابرگولین بررسی شدند. لوتیراستام و کابرگولین به‌ترتیب با دُزهای 50 و 0/05 میلی‌گرم بر کیلوگرم و در گروه مشترک نصف این مقادیر استفاده شد. بعد از یوتانایز کردن حیوانات، بافت مغز آن‌ها خارج و بعد از تهیه مقاطع بافتی با استفاده از تکنیک استریولوژی تعداد نورون‌ها و نوروگلیاها بررسی شد.
یافته‌ها: در کورتکس مغز و لایه مولکولی و گرانولی مخچه گروه‌های درمان، تعداد نورون‌ها و نوروگلیاها تفاوت معنا‌داری با گروه کنترل نداشت، اما در نواحی CA2 ،CA1 و CA3 مربوط به گروه تشنج کاهش معنا‌داری در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. در دنتیت ژایروس تعداد نورون‌ها در همه گروه‌های درمان و تعداد نوروگلیاها در گروه تشنج کاهش معنا‌داری در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. در لایه پورکینژ مخچه تغییر معنی‌داری در نورون‌ها در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: هیپوکامپ در بروز فعالیت‌های تشنجی بیشتر از سایر قسمت‌های مغز نقش دارد. همچنین نورون‌ها و نوروگلیا در تشنج نقش اساسی دارند، اما تعیین رابطه بین تغییرات تراکم این سلول‌ها و استفاده از کابرگولین نیازمند مطالعات بیشتری است، زیرا تراکم آن‌ها در قسمت‌های مختلف هیپوکامپ به‌دنبال تشنج مزمن کاهش یافت، اما در دنتیت ژایروس این رابطه با مناطق CA متفاوت است.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
رشت - دانشگاه علوم پزشکی گیلان - معاوت تحقیقات و فناوری - دفتر مجله
کد پستی : 93345-41938
تلفن نمابر: 0133330939
وبسایت: http://journal.gums.ac.ir
ایمیل: medjour@gums.ac.ir
