چکیده مقدمه: جراحی قلب معمولاً با درجاتی از آسیب میوکارد همراه است. در سال 1986 برای اولین ‌بار پدیده Preconditioning ( PC ) توصیف شد. این پدیده به دو نوع دارویی و غیردارویی طبقه‌بندی می‌شد. داروهای بیهوشی مثل هوشبرهای استنشاقی (خصوصاً سووفلوران) می‌توانند با تحریک PC ایسکمی از میوکارد محافظت کنند. تنها نتیجه یک بررسی تاثیر بالقوه مفید هوشبرهای استنشاقی را بر تروپونین T (نشانگر قابل اعتماد آسیب میوکارد) نشان داده‌است. در مطالعه‌ای دیگر در جراحی قلب اطفال نشان داده شد که میدازولام, پروپوفول و سووفلوران به نسبت مساوی محافظت ایجاد می‌کنند. هدف: مقایسه تاًثیر میدازولام و پروپوفول برسطح سرمی تروپونین T پس از جراحی بای پاس شریان کرونر. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور چهل بیمار که نامزد جراحی انتخابی بای پاس شریان کرونر بودند به صورت اتفاقی در یکی از دو گروه انفوزیون میدازولام یا پروپوفول قرار گرفتند. سایر روش‌های بیهوشی و جراحی در دو گروه یکسان بود. میزان تروپونین پیش از جراحی و پس از آن در ساعت‌های 12, 24 و 36 اندازه‌گیری شد. نتایج: میزان تروپونین در هر دو گروه به‌طور قابل ملاحظه‌ افزایش یافته بود. در تمام نمونه‌های بعد از جراحی، میزان تروپونین در گروه میدازولام بیشتر از گروه پروپوفول بود ولی این اختلاف معنی‌دار نبود. متوسط میزان سرمی حداکثر تروپونین (12 T ) در هر دو گروه[گروه میدازولام (171/0 ±) 260/0= 12 T و گروه پروپوفول (110/0±) 205/0= 12 T ] بسیار کمتر از میزان حداکثر تروپونین در مطالعات دیگر بود. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تاًثیر میدازولام و پروپوفول در محافظت از قلب طی CABG یکسان باشد.

واژه‌های کلیدی: : ایسکمیک پرکاندیشنینگ، بای‌پس عروق کرونر، پروپوفول، تروپونین‌ ‌تی، میدازولام

متن کامل [PDF 197 kb]   (1495 دریافت)