مقالات پذیرفته شده
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: ندارد
Ethics code: IR.UMA.REC.1403.062
مقایسه مقادیر هم انقباضی عضلات اندام تحتانی در افراد مبتلا به چاقی با کفپای صاف (پای پرونیت) و سالم
1- گروه بیو مکانیک ورزشی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
2- گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
3- گروه تخصص داخلی، دانشکده علوم پزشکی بیمارستان امام خمینی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران
2- گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
3- گروه تخصص داخلی، دانشکده علوم پزشکی بیمارستان امام خمینی، دانشگاه علوم پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران
چکیده: (133 مشاهده)
زمینه: چاقی یک عامل مهم برای ایجاد اختلالات اسکلتی-عضلانی در اندام تحتانی است. از طرف دیگر کفپای صاف (پای پرونیت) ممکن است با انواع آسیبهای اندام تحتانی ارزیابی بشود.
هدف: لذا هدف از این مطالعه مقایسه مقادیر هم انقباضی عمومی و جهتدار عضلات اندام تحتانی در افراد مبتلا به چاقی با کفپای صاف (پای پرونیت) و سالم طی راهرفتن بود.
روش‌ها: این مطالعه شامل 15 مرد بزرگسال مبتلا به چاقی با کف پای صاف (پای پرونیت) و 16 فرد سالم بود. هم انقباضی عمومی و جهتدار عضلات مفصل مچپا با پای برهنه با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی طی راهرفتن ثبت شد. از آزمون تی مستقل جهت مقایسه دو گروه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 27 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تفاوت معناداری در همانقباضی عمومی (30/0 d=،001/0P=) و جهتدار (10/24 d=،044/0P=) در مرحله فاز پاسخ بارگیری طی راهرفتن را نشان داد. همچنین مقایسه جفتی نتایج نشان دهنده افزایش معنادار هم انقباضی عمومی و جهتدار در گروه افراد چاق با کفپای صاف (پای پرونیت) در مقایسه با گروه سالم در مرحله فاز پاسخ بارگیری طی راهرفتن بود.
نتیجه‌گیری: افزایش همانقباضی در حین راه رفتن در افراد دارای کف پای صاف (پای پرونیت)، ممکن است یک استراتژی تطبیقی برای افزایش پایداری در راه رفتن باشد، زیرا ممکن است با چاقی مرتبط باشد، با این حال می‌تواند منجر به هزینه متابولیکی بالایی شود. اطلاعات به‌دست‌آمده در این مطالعه می‌تواند برای پشتیبانی از برنامه‌های توانبخشی مانند تمرینات اصلاحی یا قدرتی مورد استفاده قرار گیرد.
هدف: لذا هدف از این مطالعه مقایسه مقادیر هم انقباضی عمومی و جهتدار عضلات اندام تحتانی در افراد مبتلا به چاقی با کفپای صاف (پای پرونیت) و سالم طی راهرفتن بود.
روش‌ها: این مطالعه شامل 15 مرد بزرگسال مبتلا به چاقی با کف پای صاف (پای پرونیت) و 16 فرد سالم بود. هم انقباضی عمومی و جهتدار عضلات مفصل مچپا با پای برهنه با استفاده از دستگاه الکترومایوگرافی طی راهرفتن ثبت شد. از آزمون تی مستقل جهت مقایسه دو گروه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 27 استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تفاوت معناداری در همانقباضی عمومی (30/0 d=،001/0P=) و جهتدار (10/24 d=،044/0P=) در مرحله فاز پاسخ بارگیری طی راهرفتن را نشان داد. همچنین مقایسه جفتی نتایج نشان دهنده افزایش معنادار هم انقباضی عمومی و جهتدار در گروه افراد چاق با کفپای صاف (پای پرونیت) در مقایسه با گروه سالم در مرحله فاز پاسخ بارگیری طی راهرفتن بود.
نتیجه‌گیری: افزایش همانقباضی در حین راه رفتن در افراد دارای کف پای صاف (پای پرونیت)، ممکن است یک استراتژی تطبیقی برای افزایش پایداری در راه رفتن باشد، زیرا ممکن است با چاقی مرتبط باشد، با این حال می‌تواند منجر به هزینه متابولیکی بالایی شود. اطلاعات به‌دست‌آمده در این مطالعه می‌تواند برای پشتیبانی از برنامه‌های توانبخشی مانند تمرینات اصلاحی یا قدرتی مورد استفاده قرار گیرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |