چکیده مقدمه: فلج دوره‌ای ناشی از هیپوکالمی دو نوع خانوادگی و ثانویه دارد. در نوع خانوادگی، نقص ژنی کانال کلسیم باعث حمله‌های فلج دوره‌ای اندام‌ها می‌شود. این نوع فلج معمولاٌ خوش خیم بوده و با افزایش سن از شدت و تعداد حمله‌ها کاسته می شود. در نوع ثانویه، معمولاٌ یک بیماری زمینه‌ای مانند پرکاری تیروئید یا هیپرآلدسترونیسم اولیه وجود دارد و معمولاٌ حملات فلج طولانی‌تر بوده و در فواصل آنها نیز ممکن است بیمار از ضعف شکایت داشته باشد. معرفی بیمار: بیمار مردی 38 ساله است که به علت درد ناحیه کمر، احساس کرختی و بی‌حسی در کناره پشتی خارجی ران‌ها و احتباس ادراری مراجعه کرده‌بود. سابقه گرفتگی و کرامپ در ماهیچه‌های ساق پا، چند نوبت فلج هیپوکالمی، پر نوشی، پر ادراری و افزایش فشار خون را ذکر می‌کرد. بیمار بستری شد و در بررسی‌ متاستاز مهره با منشأ آدنوکارسینوم آدرنال تشخیص داده شد که سبب فشردگی بخش پائینی نخاع و ریشه‌های نخاعی(کونوس مدولاریس) شده‌بود. نتیجه‌گیری: در بیماران دچار فلج دوره‌ای هیپوکالمی که بیشتر در نوجوانی یا جوانی مراجعه می‌کنند، همواره باید به فکر بیماری‌های زمینه‌ای باشیم، به‌ویژه در مواردی که سابقه فامیلی وجود نداشته‌باشد. در این صورت با تشخیص بموقع می‌توان علاوه بر کنترل حملات هیپوکالمی، به پیشگیری و درمان عوارض بیماری زمینه‌ای نیز پرداخت.

واژه‌های کلیدی: افزایش آلدوسترون، فلج ادواری هیپو کالمیک، کارسینوم قشر آدرنال

متن کامل [PDF 285 kb]   (1732 دریافت)