چکیده مقدمه: هر ساله یک سوم عوارض شغلی را اختلال عضلانی- اسکلتی به خود اختصاص می‌دهند که کمردرد شایع‌ترین آنهاست. به‌رغم مداخله‌های درمانی زیاد برای درمان کمردرد، هنوز توافق کلی در مورد مؤثرترین روش درمانی وجود ندارد. این تحقیق به مقایسه تاْثیر دو روش آموزش ورزش و توصیه های ارگونومی بر کاهش شدت کمردرد و ناتوانی حاصل از آن می‌پردازد. هدف: هدف از این مطالعه ارزیابی مقایسه‌ای آموزش ورزش و توصیه‌های ارگونومیکی در درمان کمر درد مزمن در پرستاران شاغل استان مازندران می‌باشد. مواد و روش‌ها: تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است که در آن 236 پرستار دچار کمردرد به طور تصادفی در 4 گروه قرار گرفتند. در گروه‌های مورد، به گروه اول، آموزش توأم ورزش و توصیه‌های ارگونومی به گروه دوم، آموزش ورزش و به گروه سوم توصیه های ارگونومی شد. گروه چهارم به عنوان شاهد انتخاب شدند و مداخله‌ای دریافت نکردند. شدت درد و ناتوانی ناشی از کمردرد، یک و شش ماه و سپس یکسال پس از مداخله اندازه‌گیری و تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین شدت درد و درصد ناتوانی در هر یک از پیگیری‌ها(1 ، 3، 6 ماه و سپس یکسال بعد از مداخله) در 4 گروه، با آزمون ANOVA اختلاف معنی‌دار نشان داد( .(P<0.001 آزمون Repeated Measurements روند بهبود میانگین شدت درد و درصد ناتوانی را در هر سه گروه نشان داد(P<0.01). تفاوت معنی‌دار در میانگین شدت درد و درصد ناتوانی، در 4 مرحله پیگیری در گروه شاهد دیده نشد. همچنین آزمون Dunnet تفاوت میزان بهبود درد و ناتوانی سه گروه مورد با شاهد را معنی دار نشان دادp<0.0001) در هر مورد). نتیجه‌گیری: آموزش ورزش و توصیه‌های ارگونومیکی می‌تواند تاٌثیر معنی دار برکاهش درد و ناتوانی ناشی از کمردرد داشته باشد. بنابراین انجام ورزش‌های منظم و رعایت اصول ارگونومیک در حین انجام خدمات پرستاری و تاکید بر تداوم آن توصیه می‌شود.

واژه‌های کلیدی: پرستاران، کمردرد، مهندسی محیط کار انسان، ورزش درمانی

متن کامل [PDF 187 kb]   (2588 دریافت)