چکیده مقدمه: بخار متیل متاکریلات مصرفی در پروتز‌های دندانی باعث مسمومیت در اندام‌های مختلف بدن به‌ویژه کبد در کاردان‌های فنی کارگاه دندانسازی می‌شود. گزارش‌های متعددی از بروز واکنش‌های حساسیت‌زا در افراد در تماس با متیل متاکریلات (MMA) شده است که نشان‌دهنده لزوم تعیین راه‌های محافظت برای کاهش تماس مستقیم با این ماده و تضمین سلامت این افراد است. هدف: تعیین‌میزان‌متانول‌ادراردرتکنسین‌های‌لابراتواردندانسازی‌درتماس‌بامتیل‌متاکریلات و مقایسه باگروه شاهد یعنی افرادی که با این ماده تماس نداشته‌اند. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر 30 تکنسین لابراتوار دندانسازی در شهرهای لاهیجان و رشت، پیش از شروع و پس از پایان کار لابراتوار، یعنی هنگام تماس با متیل متاکریلات و همچنین 30 نفر از افراد عادی جامعه انجام شد. با روش کروماتوگرافی کاغذی، مقدار متانول نمونه ادرار افراد اندازه‌گیری شد. نتایج: در افراد گروه مواجهه با متیل متاکریلات، میانگین سطح متانول ادرار (3/١ میکرومول در لیتر) بیش از گروه غیر مواجهه (9/0 میکرومول در لیتر) بدست آمد و این اختلاف معنی‌دار(P = 0.032) بود. میانگین مقدار متانول ادرار هنگام آغاز کار با اکریل (3/1 میکرومول در لیتر) کمتر از پایان کار (5/١ میکرومول در لیتر) بود. رابطه‌ی معنی‌دار بین سطح متانول ادرار و سابقه کار این افراد بدست نیامد(P > 0.05). نتیجه‌گیری: بالاتربودن میزان متانول ادرار در تکنسین‌های لابراتوار دندانسازی نسبت به گروه شاهد و همچنین افزایش معنی‌دار میانگین سطح متانول ادرار قبل و بعدازکار با اکریل می‌تواند هشداری برای تکنسین‌ها یا دندانپزشکانی باشدکه با این ماده سروکار دارند. استفاده از روش‌هایی چون نصب‌تهویه درمکان مناسب و استفاده ازدستکش و ماسک وهمچنین نصب فیلترهای‌جاذب بخارمتیل‌متاکریلات می‌تواند درافزایش ایمنی محیط کار لابراتوارهای دندانسازی نقش بسزایی داشته‌باشد.

واژه‌های کلیدی: پروتز دندان، تکنسین های دندانپزشکی، متانول، متیل متاکریلات ها

متن کامل [PDF 154 kb]   (1610 دریافت)