مقدمه: معمولاً در بیماری‌های بینی با اختلال بویایی مثل هیپوسمی و آنوسمی مواجه هستیم. در حال حاضر آزمون‌های ذهنی (subjective) و عینی (objective) متفاوتی برای ارزیابی حس بویایی در دسترس هستند. از آزمون‌های ذهنی، آزمون‌های غربالگری و اندازه‌گیری آستانه بویایی به طور شایع در ارزیابی هیپوسمی و آنوسمی بکار می‌روند. از روش‌های کیفی ارزیابی بویایی می‌توان به آزمون‌های تشخیصی و تمایز بویایی است. روش‌های عینی بیشتر در پژوهش بکار می‌رود و گاهی از آنها برای موارد قانونی استفاده می‌شود؛ از جمله این آزمون‌ها: FMRI (functional magnetic resonance imaging), FPET (functional positron emission tomography). SPECT (single photon emission computed مغزی و پتانسیل برانگیخته بویایی اشاره کرد. tomography) بحث: اندازه‌گیری و ارزیابی حس بویایی به ارزیابی گستره کاملی از تأثیر بیماری‌های بینی کمک می‌کند؛ این پدیده بخصوص پیش از جراحی‌های بینی اهمیت دارد؛ زیرا نادیده گرفتن اختلال بویایی در این بیماران می‌تواند منجر به بروز شکایت پزشکی و وارد شدن اتهام به پزشک، مبنی بر جراحی مسبب اختلال بویایی شود. در حال حاضر آزمون‌های غربالگری بویایی گوناگون وجود دارند که می‌توان از آنها با اطمینان برای ارزیابی حس بویایی افراد استفاده کرد.

واژه‌های کلیدی: اختلالات بویایی، بویایی، فنون و روش‌های تشخیص

متن کامل [PDF 183 kb]   (2570 دریافت)