مقدمه: بیماران قلبی عروقی به خصوص بیماران دچار اختلال در عروق کرونر در مرحله حاد، اضطراب زیادی دارند و به نسبت بیماران با اضطراب کمتر، 5 مرتبه بیشتر دچار عوارض جدی قلبی می‌شوند. تاب‌آوری به معنای توانایی بیرون آمدن از شرایط سخت یا تعدیل آن می‌باشد. و جایگاه ویژه‌ای در حوزه‌های روانشناسی تحول، روانشناسی خانواده و بهداشت روانی دارد که می‌تواند به بیرون آمدن از شرایط سخت بیماری‌های طبی نیز کمک کنند. هدف: مقایسه تاب‌آوری روانی در مبتلایان به بیماری عروق کرونر قلبی با افراد سالم. مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه‌ی مقطعی با گروه کنترل است که جامعه آماری آن شامل کلیه‌ی مراجعینی بودند که تحت عمل آنژیوگرافی قرار گرفته بودند. به روش نمونه‌گیری در دسترس از مراجعین به بیمارستان حشمت 372 نفر 186 نفر در گروه بیمار و 186 نفر در گروه سالم انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه تاب‌آوری روانی بود که توسط محمدی در سال 1388 در ایران استاندارد شده بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS-18 و روش آماری توصیفی،آزمون های تحلیل رگرسیون و Chi Square انجام شد و سطح معنی‌دار آزمون‌ها05/0 P< در نظر گرفته شد. نتایج: در مجموع 372 نفر، 220 نفر (1/59%) مذکر و 152 نفر مونث (9/40%) بودند و میانگین سنی 27/11±94/51 سالگی بود. 8/82% سطح سواد دیپلم یا کمتر داشتند. 7/94% متاهل بودند و 7/26% چاق و 40% دارای اضافه وزن بودند. بین گروه‌های سنی (001/0P=) و جنسیت (002/0P=) در بین دو گروه اختلاف معنی‌داری وجود داشت. میانگین نمره تاب‌آوری روانی در گروه بیمار 81/15±50/65 و در گروه سالم 20/13±00/66 بودکه اختلاف معنی‌داری نداشت (777/0P=). نتیجه‌گیری: علیرغم نبود ارتباط بین تاب‌آوری روانی در گروه‌های سالم و بیمار در مطالعه‌ی ما، نمی‌توان نتیجه گرفت که تاب‌آوری اثر بازدارندگی روی بروز بیماری عروق کرونر ندارد و مطالعات آینده‌نگر با در نظر داشتن سایر عوامل خطر موثر بر بیماری جهت بررسی این فرضیه توصیه می‌گردد.

واژه‌های کلیدی: اضطراب، بهداشت روانی، بیماری عروق کرونر، فشار روانی

متن کامل [PDF 183 kb]   (2922 دریافت)