دوره 24، شماره 94 - ( 4-1394 )                   جلد 24 شماره 94 صفحات 35-29 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه علوم پزشکی گیلان
2- دانشگاه علوم پزشکی گیلان ، bahadori.mh@gmail.com
چکیده:   (7111 مشاهده)
چکیده مقدمه: گواه رو به رشد مستندی درباره اثر امواج تلفن همراه بر سلامت انسان وجود دارد. با این وجود بررسی اندکی بر این اثر تلفن همراه به صورت مشخص بر بقاء و حرکت اسپرم انسان انجام شد و تاثیر امواج تلفن همراه بر ویرانی DNA اسپرم ارزیابی نشده است. هدف: تعیین تأثیر تلفن‌همراه بر بقا، حرکت و غلظت، چگالی DNA به روش فلورسنت برای تشخیص تراکم غیرطبیعی کروماتین اسپرم. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع تجربی بوده و نمونه‌های مایع منی از 18 مرد بارور مراجعه‌کننده به مرکز درمان ناباروری الزهرا (س) تهیه و پس از مایع شدن، هر نمونه به دو گروه مساوی کنترل (نمونه بدون تاثیر امواج) و گروه آزمایش (نمونه در فاصله یک سانتی‌متری امواج تلفن همراه در شرایط مکالمه و روشن بدون هیچگونه مانعی به مدت 10 دقیقه) تقسیم شدند. شاخص‌های اسپرم بر مبنای استانداردهای WHO صورت گرفت و غلظت، حرکت (I،II،III وIV)، و بقاء و همچنین تخریب DNA هر دو گروه با رنگ‌آمیزی آکریدین اورانژ (AO) ارزیابی شد. نتایج با آزمون‌های آماری ANOVA یک‌طرفه و توکی با نرم‌افزاز 16 SPSS تجزیه و تحلیل و p کمتر از 05/0 معنی‌دار تلقی شد. نتایج: گروه مورد تابش بطور معنی داری حرکت جلو رونده تند، حرکت جلورونده آهسته و میزان بقاء اسپرم را کاهش داده و همچنین بطور معنی داری باعث تحرک اسپرم های بدون تحرک و غیرطبیعی می شود(05/0>p ). افزون بر آن رنگ‌آمیزی آکریدین اورانژ نشان داد که نمونه‌های گروه مورد تابش تخریب DNAی بیشتری شامل اسپرم‌های زرد و قرمز در برابر اسپرم‌های سبز در مقایسه با گروه کنترل نشان می‌دهند. نتیجه‌گیری: امواج الکترومغناطیس تلفن‌های همراه در محیط آزمایشگاهی بطور معنی‌دار بقاء و تحرک اسپرم را کاهش می‌دهد. همچنین، گروه‌های در معرض تابش تخریب DNA بیشتری در مقایسه با گروه کنترل نشان می‌دهد.
واژه‌های کلیدی: تلفن همراه، توان زیستی، دی ان ای
متن کامل [PDF 1037 kb]   (2082 دریافت)    
مقاله مروری: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1394/4/14 | پذیرش: 1394/4/14 | انتشار: 1394/4/14

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.