Journal of Guilan University of Medical Sciences
مجله علوم پزشکی گیلان
JGUMS
Literature & Humanities
http://journal.gums.ac.ir
1
admin
2383-4307
2423-4818
10.32598
fa
jalali
1390
1
1
gregorian
2011
4
1
20
77
online
1
fulltext
fa
مقایسه بین روش کلاسیک برونگرایی توأم با خمیدگی با روش درونگردانی در جااندازی نیمه دررفتگی سر رادیوس در کودکان زیر 7 سال
Comparison the Method of wrist Supination with Elbow Flexion as Classical Method with Hyperpronation Method in Reduction of Radial Head Subluxation in Less than 7 Years Old Children
تخصصي
Special
پژوهشي
Research
چکیده مقدمه: نیمه دررفتگی سر رادیوس از علل شایع مراجعه کودکان زیر 7 سال به مرکز اورژانس در اثر کشیدن مچ دست آنها توسط والدین است. مقایسهای بین شیوه جااندازی سوپینیشن مچ دست همراه با فلکشن آرنج به عنوان روش متداول با روش هیپرپرونیشن در جااندازی نیمه دررفتگی سر رادیوس (آرنج کشیده شده). هدف: مقایسه بین روش کلاسیک برونگرایی توأم با خمیدگی در جااندازی نیمه دررفتگی سر رادیوس در کودکان زیر 7 سال مراجعهکننده به بیمارستان پورسینا بین سالهای 1382 تا 1387. مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی است که کودکان بین سنین 7-1 سال که به دلیل تشخیص بالینی آرنج کشیده شده بین سالهای 1382 تا 1387 به اورژانس ارتوپدی بیمارستان پورسینا مراجعه کرده بودند بررسی شدند. بیماران بهطور تصادفی تحت درمان با یکی از دو شیوه مذکور قرار گرفتند و هر 5 دقیقه از نظر برگشت عملکرد اندام تحت معاینه قرار گرفتند. روش اولیه بعد از 15 دقیقه، اگر عملکرد اندام باز نگشته بود، تکرار شد. عدم موفقیت درمان، 30 دقیقه پس از تلاش اولیه، منجر به تغییر روش جااندازی به روش دیگر میشد. روش جایگزین 15 دقیقه بعد در صورت عدم موفقیت تکرار و اگر هر دو روش ناموفق بود، آنگاه رادیوگرافی آرنج از نظر وجود آسیب های دیگر انجام میشد. پس از جمعآوری دادهها، تحلیل آماری با کمک آزمونهای کای اسکوئر و تی-تست با کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 انجام گردید. نتایج: از 110 بیمار واجد شرایط با میانگین سنی51/1±05/4 سال، 58 بیمار(41/1 ± 91/3 سال) به روش اول (SF) و 52 بیمار(62/1±21/4 سال) به روش دوم (HP) تحت درمان قرار گرفتند (31/0=p). 7/62% از بیماران پسر و مابقی 3/37% دختر بودند. در 47 بیمار(4/90%) از 52 بیماری که تحت درمان با (HP) قرار گرفتند، جااندازی در همان تلاش اول موفقیت آمیز بود. درحالیکه در مورد SF این رقم 46 بیمار(3/79%) از 58 بیمار بود(11/0=p). در پنج بیمار گروه (HP) نیاز به سعی مجدد بود درحالیکه این تعداد در گروهSF 12 مورد بود. درمان به روش هیپرپرونیشن(HP) در 100 درصد بیماران موفقیت آمیز بود؛ درحالیکه این مقدار در گروهSF، 9/87% مورد بود. در نتیجه مشخص شد که میزان موفقیت کلی روش HP برتری معنیداری نسبت به روش SF دارد (006/0=p). نتیجهگیری: در جااندازی نیمه دررفتگی سر رادیوس(آرنج کشیده شده)، روش هیپر پرونیشن در مقایسه با سوپینیشن-فلکشن موفقیت آمیزتر است
Abstract Introduction: The radial head subluxation is a common cause in less than 7 years old children who refered to emergency center after pulling of their wrist by parents. Objective: Compare the method of wrist supination with elbow flexion as classical method with hyperpronation method in reduction of radial head subluxation (pulled elbow) in children less than 7 years old referig to poorsina hospital during 2004-2009. Materials and Methods: In this randomized clinical trial, children who had referred to Poursina orthopedic emergency center with clinical diagnosis of radial head subluxation were studied consequent. Patients were randomly treated as consequent male and female with one of two methods. The patients were checked in order to diagnosis extremity function's return every 5 minutes. If extremity function had not returned, the primary method was repeated after 15 minutes. Unsuccessful treatment led to treatment with another method 30 minutes after first try. That method repeated if replacing method was not successful after 15 minutes. If both methods were unsuccessful, elbow radiography to roll-out other injury was performed. After collecting data, analysis was performed using chi- square test and T- test with SPSS software version 16. Results: Among 110 patients were included in this study with average age (4.05±1.51 years) 58 patients (3.91±1.41 years) with first method (SF) and 52 patients (4.21±1.62 years) with second method were treated. (P=0.31) %62.7 of patients were male and the remaining were female (%37.3). In 47 patients (%90.4) of 52 patients who were treated by (HP) method. This was 46 patients (%79.3) from 58(P=0.11). Five patients of (HP) group needed second attempt where as this number were 12 about (F) group. Treatment with (HP) method was successful in 100 percent patients, but successful rate was %87.9 for (SP) method. There was significant superiority of (HP) success in comparison to (SF) (P+0/006). Conclusion: In reduction of radial head subluxation(HP) method was more successful upination method in reduction of radial head, it is more successful than supination, when supination was not successful than(SF) method.
آسیب کودکان, چرخش ساعد رو به بالا,چرخش ساعد رو به پایین, مفصل آرنج, نیمه دررفتگی سر رادیوس, نتایج درمانی
Children Trauma, Elbow Joint, Radial head subluxation, Supination, Pronation, Treatment outcome
55
60
http://journal.gums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-36-82&slc_lang=fa&sid=1
K
Asadi
کامران
اسدی
kam_asadi@yahoo.com
Yes
Guilan University of Medical Sciences
دانشگاه علوم پزشکی گیلان
M
Mardani
محسن
مردانی
No
Guilan University of Medical Sciences
دانشگاه علوم پزشکی گیلان