مقدمه: مونونوکلئوز عفونی نشانگان بالینی است که به ویژه در کودکان، نوجوانان و بالغان جوان دیده می‌شود. چون نشانه‌های بالینی و آزمایشگاهی مونونوکلئوز عفونی در کانون‌های گوناگون دنیا و در سن‌های مختلف با هم تفاوت دارد، مطالعه در نقاط مختلف می‌تواند ارزش شایانی در بهبود روند تشخیص و درمان مبتلایان داشته باشد.

هدف: تعیین فراوانی مشخصات جمعیت‌شناختی و علایم بالینی، آزمایشگاهی بیماران بستری با تشخیص پایانی مونونوکلئوز عفونی در بیمارستان 17 شهریور رشت از سال 88 تا 92.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی و گذشته‌نگر، پرونده 99 بیمار بستری با تشخیص نهایی مونونوکلئوز عفونی بستری در بیمارستان 17 شهریور رشت از سال 88 تا 92 بررسی شد. خصوصیات جمعیت شناختی، بالینی و آزمایشگاهی استخراج گردیده و با آمار توصیفی به توسط نرم‌افزار آماری SPSS  نسخه 18 آنالیز شد.

نتایج: در این مطالعه 99 بیمار دچار مونونوکلئوز عفونی با میانگین سنی 3/3± 19/6 سالگی بررسی شدند که 55% بیماران را پسران تشکیل می‌دادند. بیشترین فصل دچار شدن، تابستان (35%) و پس از آن بهار (30%) بوده‌است. شایع‌ترین شکایت اصلی بیماران تب (8/88%) و سپس گلودرد (6/63%) بود. میانگین مدت آغاز علایم تا مراجعه به بیمارستان 41/3±19/6 روز بود. شایع‌ترین نشانه بالینی بیماران تانسیلوفارنژیت (9/98%)، سپس، لنفادنوپاتی گردنی(9/93%) و تب (9/93 %) بود. لکوسیتوز در 7/73 %، لنفوسیتوز 6/62 % ، لنفوسیتوز آتی‌پیک در 3/29%، آنمی در 1/13 % و ترومبوسیتوپنی در 1/6 % افراد وجود داشت. همچنین، 5/54 % سرعت رسوب گلبولی (ESR) بالا، 5/46 % آنزیم‌های کبدی افزایش یافته، 1/11% تست مونو مثبت و 9/92% تست مثبت آنتی‌بادی از نوع M در برابر کپسید ویروس (IgM-VCA) داشتند. شایع‌ترین پیامد، دیسترس تنفسی (در 5 بیمار) بود. همچنین، در یک بیمار فوت (با تابلوی دیسترس تنفسی و خونروی) پیش آمد.

نتیجه‌گیری: شایع‌ترین شکایت اصلی بیماران تب و سپس گلودرد بود و شایع‌ترین علامت بالینی تانسیلوفارنژیت، سپس، لنفادنوپاتی گردنی و تب بدست آمد. پیشنهاد می‌شود تفاوت در وانمود بالینی و شیوع آنها در منطقه ما در روند تشخیص بیماری مد نظر قرار گیرد.