چکیده

مقدمه: بیماری دیابت، به سبب تغییر سوخت و ساز گلوکز، در بسیاری از ارگان‌های بدن مانند گوش داخلی، تغییر پاتوفیزیولوژی بارزی ایجاد می‌کند. در مطالعات، عنوان شده که در کودکان با آغاز زود هنگام دیابت، آسیب‌های ناشی از این بیماری می‌توانند بر کارکرد گوش داخلی تاثیرگذار بوده و در نتیجه باعث اختلال شنوایی، افت کارکرد حرکتی و اختلال تعادل شود ولی تاکنون مدارک گواه‌مند و قطعی در مورد تاثیر دیابت بر عملکرد شنوایی، تعادلی و حرکتی وجود نداشته است.

هدف: تعیین تاثیر احتمالی دیابت نوع 1 بر عملکرد شنوایی و تعادلی کودکان .

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 148 کودک با بازه سنی 12- 6 ساله، وارد مطالعه شدند (65 کودک دچار دیابت نوع 1 به عنوان گروه مورد و 83 کودک غیر‌مبتلا به عنوان گروه شاهد). در هر دو گروه آزمون شنوایی صدای خالص (PTA)، و تست تعادلی- حرکتی (BOT-2)Bruininks-oseretsky انجام شد. همچنین، در افراد گروه مورد، آزمون‌های پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR) و (DPOAE)Distortion-product otoacoustic emission انجام و چگونگی کنترل قند خون، با استفاده از نگارش نتیجه آخرین آزمایش هموگلوبینA1C بررسی شد.

نتایج: میانگین آستانه در آزمون PTA در گروه مورد و شاهد به ترتیب 8/2 ± 5/3 و 2/1 ±6/1 دسی بل بود. میانگین دیرکرد مطلق موج V و فاصله بین موجیI-V  در کودکان مبتلا در محدوده طبیعی بود. کمترین پاسخ طبیعی در آزمون DPOAE کودکان مبتلا در فرکانس 750 و 1000 هرتز دیده شد که کمتر از 50 درصد بود. در همه شاخص‌ها و زیر شاخص‌های آزمون BOT-2، بین دو گروه اختلاف معنی‌دار وجود داشت 0001/0 p<رابطه بارزی بین زیر شاخص هماهنگی دست‌ها، توان و چایکی و نمره ترکیبی کلی و نتایج PTA وجود داشت. همچنین، رابطه وارونه‌ای بین میزان هموگلوبین A1C و زیر شاخص قدرت و چابکی وجود داشت.

نتیجه‌گیری: ارگان‌های شنوایی و تعادلی در کودکان دچار دیابت نوع 1، عملکرد ضعیف‌تری در سنجش با همسالان غیردیابتی این کودکان داشتند. بنابراین، مطالعه بیشتری برای تشخیص زودتر و تاثیر اقدام پیشگیرانه پیشنهاد می‌شود.