مقدمه: نشانگان روده تحریک‌پذیر اختلال کارکردی روده است که نشانه‌های آن درد و ناراحتی شکم و تغییر عادت روده بدون مشکل ساختاری در دستگاه گوارش می‌باشد. با توجه به شیوع کم و بیش بالای این بیماری در استان گیلان و همراهی آن با اختلال روان شناختی، مطالعه بیشتر در این مورد بایسته به نظر می‌رسد.

هدف: مقایسه رضایت از زندگی، دلواپسی(اضطراب) و افسردگی در نشانگان روده تحریک‌پذیر(IBS) با افراد غیرمبتلا.

مواد و روش‌ها: این پژوهش، مطالعه‌ای توصیفی از نوع مورد- شاهدی بود که در آن، 67 بیمار دچار نشانگان روده تحریک‌پذیر مراجعه کننده به سه متخصص گوارش در شهرستان رشت به صورت نمونه‌گیری در دسترس، انتخاب شدند. بیماری این افراد توسط پزشک متخصص، تأیید شد. گروه شاهد‌(67 نفر) نیز از افراد مراجعه کننده به مراکز درمانی عمومی شهر رشت بودند که نشانگان روده تحریک‌پذیر نداشتند که به صورت تصادفی انتخاب و بر پایه متغیرهای سن و جنس با گروه مورد، همسان‌سازی شدند. پس از تکمیل پرسشنامه‌های میزان رضایت از زندگی دینر(SWLS)، دلواپسی بک(BAI) و فرم بلند افسردگی بک(BDI) توسط گروه مورد و شاهد، نمره به دست آمده، با روش آزمون تی مستقل مقایسه شده و برای مقایسه سطح رضایت‌مندی، شدت دلواپسی و سطح افسردگی از آزمون ناپارامتریک من ویتنی استفاده شد.

نتایج: میزانرضایت از زندگی در بیماران دچار IBS با میانگین رتبه ای 57/99 نسبت به گروه شاهد (77/01) پایین تر بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار است(0/004= P). میانگین رتبه ای شدت دلواپسی افراد دچار IBS  75/47بود که با میانگین رتبه ای افراد گروه شاهد(59/53) تفاوت معناداری داشت(0/014= P). شدت افسردگی افراد دچارIBS نیز با میانگین رتبه ای 79/14نسبت به افراد گروه شاهد (55/86) میزان بالاتری را نشان داد (0/0001> P). بنابراین بین داده‌های پرسشنامه‌های رضایت از زندگی دینر، دلواپسی و افسردگی بک میان گروه مورد و شاهد تفاوت معنی‌دار وجود داشت (0/05P<).

نتیجه‌گیری: سطوح پایین رضایت از زندگی و سطوح بالای دلواپسی و افسردگی ممکن است در ایجاد نشانگان روده تحریک‌پذیر، نقش داشته باشند.