دوره 5، شماره 16 و 17 - ( 1-1375 )
جلد 5 شماره 16 و 17 صفحات 9-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Abdollahi M, Jelali N, Ahmadpoor R. Determination of Blood Levels of Carbamazepine (CBZ) in Patients and Poisoned Individuals and the Study of Its Relation with clinical
and Laboratory Signs
. JGUMS 1996; 5 (16 and 17) :1-9
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-1873-fa.html
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-1873-fa.html
عبداللهی دکتر محمد، جلالی دکتر ناصر، احمدپور دکتر رضا. تعیین سطح خونی کاربامازپین در بیماران و مسمومین و بررسی رابطه آن با علائم بالینی و آزمایشگاهی . مجله علوم پزشکی گیلان. 1375; 5 (16 و 17) :1-9
1- متخصص سم شناسی ودارو شناسی - استادیار دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- متخصص سم شناسی - دانشیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
3- دکتر داروساز
2- متخصص سم شناسی - دانشیار دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
3- دکتر داروساز
چکیده: (8832 مشاهده)
خلاصه :
کاربامازپین از آن دسته داروهایی است که ضریب درمانی پائین داشته و اندازه‌گیری غلظت خونی آن در چند هفته اول درمان جهت تنظیم دوز تجویز شده برای هر بیمار امری اجتناب ناپذیر میباشد. در مسمومین با این دارو سنجش سطح خونی دارو برای تعیین شدت مسمومیت و همچنین ارزیابی درجه تاثیر گذاری اقدمات درمانی ضروری است. روشی که ما برای اندازه‌گیری غلظت کاربامازپین در خون بیماران بکار بردیم روش اسپکترو فتومتریک بود. اساس این روش اندازه‌گیری، تشکیل مشتق ۹ - متیل آکریدین (9-methyl acridine) از کاربامازپین میباشد که طول موجnm ۲۵۸ جذب دارد. زمان لازم برای انجام این آزمایش ۴۰ دقیقه است که زمان مناسبی برای اندازه‌گیری غلظت کاربامازپین در اورژانس مسمومین میباشد. دقت، حساسیت و صحت این روش نیز در محدوده قابل قبول است. در طی مدت ۳ ماه ( از ۲۰ فروردین تا ۲۰ تیر ماه سال ۱۳۷۵) ۵۷ بیمار مورد مطالعه قرار گرفتند که آنها را میتوان بدو گروه تقسیم کرد:
گروه اول شامل ۲۵ نفر ( ۲۴ نفر زن و ۱۱ نفر مرد با میانگین سنی ۲۹ سال ) از بیمارانی بودند که دوز درمانی کاربامازپین را دریافت می‌کردند و تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی مصرف دارو در آنها بررسی شد. گروه دوم نیز شامل ۳۲ بیمار بود که بعلت مسمومیت با کاربامازپین به بخش مسمومین بیمارستان لقمان(۴) انتقال یافته بودند. میانگین سنی این بیماران ۲۲ سال بود و ۱۱ نفر از این بیماران را مردان و ۲۲ نفر را زنان تشکیل میدادند. ۳۴٪ از این بیماران نیز سابقه صرع داشتند و تمام آنها دوز سمی دارو را به قصد خودکشی مصرف کرده بودند. میانگین دوزداروی مصرف شده در این بیماران 3 گرم بود و8/71% از آنها داروهای دیگری نیز به همراه کاربامازپین مصرف کرده بودند و علائم مسمومیت در تمام آنها کاملا مشخص بود که به صورت زیر است : دو بینی و نیستاگموس (Nystagmus )8/71%، عدم هماهنگی حرکات عضلات 5/62٪، اختلالات تونوس عضلانی 2/31٪ ، میدریازیس (Mydriasis )8/15%، کاهش سدیم خون 2/6٪ واختلالات کارکبد 7/43٪، همچنین میتوان گفت که در این بیماران اندازه‌گیری سریع غلظت کاربامازپین با روش پیشنهادی میتواند مسمومیت با این دارو را پیش‌بینی و تأئید نموده و در تشخیص و درمان این بیماران تأثیر مثبتی داشته باشد.
کاربامازپین از آن دسته داروهایی است که ضریب درمانی پائین داشته و اندازه‌گیری غلظت خونی آن در چند هفته اول درمان جهت تنظیم دوز تجویز شده برای هر بیمار امری اجتناب ناپذیر میباشد. در مسمومین با این دارو سنجش سطح خونی دارو برای تعیین شدت مسمومیت و همچنین ارزیابی درجه تاثیر گذاری اقدمات درمانی ضروری است. روشی که ما برای اندازه‌گیری غلظت کاربامازپین در خون بیماران بکار بردیم روش اسپکترو فتومتریک بود. اساس این روش اندازه‌گیری، تشکیل مشتق ۹ - متیل آکریدین (9-methyl acridine) از کاربامازپین میباشد که طول موجnm ۲۵۸ جذب دارد. زمان لازم برای انجام این آزمایش ۴۰ دقیقه است که زمان مناسبی برای اندازه‌گیری غلظت کاربامازپین در اورژانس مسمومین میباشد. دقت، حساسیت و صحت این روش نیز در محدوده قابل قبول است. در طی مدت ۳ ماه ( از ۲۰ فروردین تا ۲۰ تیر ماه سال ۱۳۷۵) ۵۷ بیمار مورد مطالعه قرار گرفتند که آنها را میتوان بدو گروه تقسیم کرد:
گروه اول شامل ۲۵ نفر ( ۲۴ نفر زن و ۱۱ نفر مرد با میانگین سنی ۲۹ سال ) از بیمارانی بودند که دوز درمانی کاربامازپین را دریافت می‌کردند و تظاهرات بالینی و آزمایشگاهی مصرف دارو در آنها بررسی شد. گروه دوم نیز شامل ۳۲ بیمار بود که بعلت مسمومیت با کاربامازپین به بخش مسمومین بیمارستان لقمان(۴) انتقال یافته بودند. میانگین سنی این بیماران ۲۲ سال بود و ۱۱ نفر از این بیماران را مردان و ۲۲ نفر را زنان تشکیل میدادند. ۳۴٪ از این بیماران نیز سابقه صرع داشتند و تمام آنها دوز سمی دارو را به قصد خودکشی مصرف کرده بودند. میانگین دوزداروی مصرف شده در این بیماران 3 گرم بود و8/71% از آنها داروهای دیگری نیز به همراه کاربامازپین مصرف کرده بودند و علائم مسمومیت در تمام آنها کاملا مشخص بود که به صورت زیر است : دو بینی و نیستاگموس (Nystagmus )8/71%، عدم هماهنگی حرکات عضلات 5/62٪، اختلالات تونوس عضلانی 2/31٪ ، میدریازیس (Mydriasis )8/15%، کاهش سدیم خون 2/6٪ واختلالات کارکبد 7/43٪، همچنین میتوان گفت که در این بیماران اندازه‌گیری سریع غلظت کاربامازپین با روش پیشنهادی میتواند مسمومیت با این دارو را پیش‌بینی و تأئید نموده و در تشخیص و درمان این بیماران تأثیر مثبتی داشته باشد.
مقاله مروری: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1397/12/19 | پذیرش: 1397/12/19 | انتشار: 1397/12/19
دریافت: 1397/12/19 | پذیرش: 1397/12/19 | انتشار: 1397/12/19
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
رشت - دانشگاه علوم پزشکی گیلان - معاوت تحقیقات و فناوری - دفتر مجله
کد پستی : 93345-41938
تلفن نمابر: 0133330939
وبسایت: http://journal.gums.ac.ir
ایمیل: medjour@gums.ac.ir
