استادیار گروه جراحی- دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گیلان- بیمارستان پورسینا- رشت
چکیده: (3555 مشاهده)
خلاصه
هدف از مطالعه شناخت نوع و فراوانی نسبی ضایعات ناشی از تروما در احشاء داخل شکمی و اقدامات تشخیصی و درمانی انجام یافته و نیز ارزیابی روشهای مختلف تشخیصی و درمانی و مقایسه فراوانی نسبی عوارض و مرگ و میر با مراکز معتبر دنیا است .هزار نفر مصدوم و پذیرش شده به مرکز آموزشی درمانی پورسینا در فاصله سالهای ۷۳ تا ۷۶ انتخاب و مورد بررسی و ارزیابی قرارگرفتند. از این تعداد یکصد نفر را زنان و نهصد نفر را مردان تشکیل میدادند. عامل ایجاد آسیب در ۶۸۸ مورد ترومای غیرنافذ (Blunt) و در ۳۱۲ مورد ترومای نافذ بوده است. بررسیها نشان دادند که ترومادر گروه سنی 3۰-20 سال شیوع بیشتری دارد. در ترومای غیرنافذارگانهای دچار آسیب به ترتیب میزان شیوع، عبارتند از: طحال، کبد، هماتوم خلف صفاقی، کولون، روده باریک، کلیه و مثانه، پانکراس، دئونوم و دیافراگم. ولی در ترومای نافذاین توالی از کبد، روده باریک، دیافراگم، کولون، معده، عروق بزرگ، کلیه، طحال، پانکراس، کیسه صفرا و دئودنوم تشکیل مییابد. بررسیها نشان دادند که از ۲۸۸ مورد ترومای غیرنافذکه به طریقه Mandatory تحت درمان و عمل جراحی قرار گرفته بودند، ۱۵ مورد لاپاراتومی منفی وجود داشت، ولی در ۴۰۰ مورد باقیمانده که به طریقه انتخابی (Selective) تحت درمان قرار رفتند، ۴۱ مورد لاپاراتومی منفی و ۵۲ مورد صدمات فراموش شده (missed) وجود داشت و نیز معلوم گردید که انجام لاپاراتومی بر مبنای یافتههای حاصل از لاواژ صفاقی،CT اسکن و سونوگرافی و IVP با درصد نسبتا بالایی از لاپاراتومیهای منفی همراه است و انجام معاینات مکرر، انتخاب معیارهای دقیق و مراقبتهای پیگیر بر این اقدامات ارجحیت دارد.
به دلیل فقدان امکانات مراقبتی ویژه در میزان مرگ و میر و عوارض، تفاوت قابل ملاحظهای با مراکز مورد مقایسه وجود دارد.
مقاله مروری:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1397/12/25 | پذیرش: 1397/12/25 | انتشار: 1397/12/25