دوره 19، شماره 73 - ( 1-1389 )                   جلد 19 شماره 73 صفحات 12-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Forouhi E. Mathematical Modelling of the Growth and Wafer Therapy of Glioblastoma. JGUMS 2010; 19 (73) :1-12
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-205-fa.html
فروحی عنایت. مُدل ریاضی برای رشد و ویفرتراپی گلایو بلاستوما. مجله علوم پزشکی گیلان. 1389; 19 (73) :1-12

URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-205-fa.html


دانشگاه علوم پزشکی گیلان ، eforouhi@gmail.com
چکیده:   (6073 مشاهده)
چکیده مقدمه: گلایو بلاستوما بدخیم‌ترین و معمول‌ترین گلایوما در بزرگسالان است. مُدل ریاضی وسیله قدرتمندی برای تجزیه و تحلیل مسایل مربوط به تشکیل و رشد تومورها است. مُدل ریاضی به محققین اجازه‌ گسترش و آزمایش فرضیه‌هایی را می‌دهد که منجر به درک بهتر این بدخیمی‌ها از جمله گلایو بلاستوما می‌شود. هدف: ساخت یک مُدل ریاضی به منظور بیان اثر جهش‌های ژنتیکی بر رشد گلایوبلاستوما در غیاب و در حضور داروی ضد سرطان کارموستین به صورت ویفر. مواد و روش‌ها: یک رابطه لجستیک اصلاح شده (به صورت جبری و دیفرانسیل هر دو) برای توصیف اثر جهش‌های ژنتیکی بر رشد گلایوبلاستوما پیشنهاد ‌شد. پیش‌بینی مُدل با یافته‌های تجربی و بالینی موجود مطابقت داده ‌شد. یک رابطه‌ نیمه آروینی(semi-empirical) شبیه تابع دانسیته‌ احتمال توزیع گاما برای توصیف انتشار داروی کارموستین از یک پلی‌مر کاشته شده (ویفر) در مغز به کار گرفته ‌شد. پارامترهای این رابطه از یافته‌های تجربی موجود برای مغز میمون تخمین زده ‌شد. فرم کلّی این رابطه با فرم دیفرانسیلی رابطه لجستیک اصلاح شده (مذکور در بالا) ترکیب شده برای توصیف ویفرتراپی استفاده ‌شد. پیش‌بینی‌های این مُدل ترکیبی با الگوی عود کردن گلایوبلاستوما که در مراجع گزارش شده مقایسه شد. نتایج: در تمام موارد تطابق خوبی بین پیش‌بینی‌های مُدل و یافته‌های تجربی و بالینی مشاهده و در مورد کاربُردهای مختلف مُدل بحث ‌شد. نتیجه‌گیری: مُدل به خوبی اثر جهش‌های ژنتیکی بر رشد تومور را در غیاب و در حضور کارموستین توصیف می‌نماید. ترکیب مُدل حاضر با مُدل Swanscm و همکارانش می‌تواند به درک بهتر تهاجمی بودن گلایوبلاستوما کمک نماید. از مُدل حاضر می‌توان به صورت آینده نگر برای بهینه سازی طراحی آزمایش‌های جدید استفاده کرد.
متن کامل [PDF 397 kb]   (1770 دریافت)    
مقاله مروری: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1392/8/26 | پذیرش: 1392/8/26 | انتشار: 1392/8/26

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Guilan University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb