دوره 10، شماره 39 و 40 - ( 6-1380 )
جلد 10 شماره 39 و 40 صفحات 118-112 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Asadi Louyeh A. The Comparison of Midazolam and Diazepam on Incidence of Postoperative Nausea and vomiting. JGUMS 2001; 10 (39 and 40) :112-118
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2118-fa.html
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2118-fa.html
اسدی لویه عطااله. مقایسه اثر داروی میدازولام با دیازپام در بروز تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی. مجله علوم پزشکی گیلان. 1380; 10 (39 و 40) :112-118
مربی عضو هیئت علمی گروه آموزشی بیهوشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان
چکیده: (5060 مشاهده)
چکیده
تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی ( PONV) از عوارض شایع و ناخوشایندی است که برای پیشگیری و درمان آن از داروهای متعددی استفاده میشود. اخیرا استفاده از داروی لورازپام با اثرات احتمالی ضد استفراغ بعنوان پیش داروی بیهوشی جهت کاهش PONV در اطفال توصیه شده است. با توجه به ایمن بودن بنزودیازپین ها و در صورت داشتن اثر ضد استفراغ، این داروها احتمالا می توانند جایگزین داروهای ضد استفراغ رایج که عمدتا دارای عوارض اکسترا پیرامیدال و پسیکولوژیک می باشند گردند. در این مطالعه که یک کار آزمایی بالینی است اثر دو داروی دیازپام و میدازولام ودارونما ( پلاسبو) در پیشگیری از بروز PON۷ در 7۵ بیمار که بطور تصادفی در لیست عمل جراحی قرار گرفته و بصورت ۳ گروه ۲۵ نفری تقسیم شده بودند مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. در گروه اول میدازولام با دوز kg/mg 01/0 و برای گروه دوم دیازپام با دوز kg/mg 1/0 و در گروه سوم نرمال سالین به مقدار ml ۲بعنوان پیش دارو و بصورت داخل وریدی استفاده شد. میزان بروز تهوع و استفراغ طی ۲4ساعت پس از عمل جراحی در گروه اول که میدازولام دریافت کرده بودند ۲۰٪ و در گروه دوم که دیازپام دریافت کرده بودند ۳۲٪ و در گروه سوم که پلاسبو را بعنوان پیش دارو دریافت کرده بودند ۳6٪ بود. نتایج طی آنالیز آماری با آزمون فیشر تفاوت معنی داری را در میزان PONV در سه گروه و در سطح ۰۵/0 = α نشان نداد بعبارتی دو داوری میدازولام و دیازپام نه تنها اثرات ضد استفراغ نداشته بلکه از نظر میزان بروز PONV نیز با یکدیگر تفاوت قابل ملاحظه ای ندارند.
تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی ( PONV) از عوارض شایع و ناخوشایندی است که برای پیشگیری و درمان آن از داروهای متعددی استفاده میشود. اخیرا استفاده از داروی لورازپام با اثرات احتمالی ضد استفراغ بعنوان پیش داروی بیهوشی جهت کاهش PONV در اطفال توصیه شده است. با توجه به ایمن بودن بنزودیازپین ها و در صورت داشتن اثر ضد استفراغ، این داروها احتمالا می توانند جایگزین داروهای ضد استفراغ رایج که عمدتا دارای عوارض اکسترا پیرامیدال و پسیکولوژیک می باشند گردند. در این مطالعه که یک کار آزمایی بالینی است اثر دو داروی دیازپام و میدازولام ودارونما ( پلاسبو) در پیشگیری از بروز PON۷ در 7۵ بیمار که بطور تصادفی در لیست عمل جراحی قرار گرفته و بصورت ۳ گروه ۲۵ نفری تقسیم شده بودند مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. در گروه اول میدازولام با دوز kg/mg 01/0 و برای گروه دوم دیازپام با دوز kg/mg 1/0 و در گروه سوم نرمال سالین به مقدار ml ۲بعنوان پیش دارو و بصورت داخل وریدی استفاده شد. میزان بروز تهوع و استفراغ طی ۲4ساعت پس از عمل جراحی در گروه اول که میدازولام دریافت کرده بودند ۲۰٪ و در گروه دوم که دیازپام دریافت کرده بودند ۳۲٪ و در گروه سوم که پلاسبو را بعنوان پیش دارو دریافت کرده بودند ۳6٪ بود. نتایج طی آنالیز آماری با آزمون فیشر تفاوت معنی داری را در میزان PONV در سه گروه و در سطح ۰۵/0 = α نشان نداد بعبارتی دو داوری میدازولام و دیازپام نه تنها اثرات ضد استفراغ نداشته بلکه از نظر میزان بروز PONV نیز با یکدیگر تفاوت قابل ملاحظه ای ندارند.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
رشت - دانشگاه علوم پزشکی گیلان - معاوت تحقیقات و فناوری - دفتر مجله
کد پستی : 93345-41938
تلفن نمابر: 0133330939
وبسایت: http://journal.gums.ac.ir
ایمیل: medjour@gums.ac.ir
