اثر کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه در مدل کیندیلینگ تشنجی ناشی از PTZ در موش صحرایی

حاجتی پیشوری, محمد حسین; پناهی, یوسف; حمیدیان, غلامرضا

دوره 32، شماره 1 - ( در حال انتشار 1402 ) جلد 32 شماره 1 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

Mendeley

Zotero

RefWorks

Hajati Pishvari M H, Panahi Y, Hamidian G. The effect of cabergoline and levetiracetam on the histological and stereological structure of the cerebellar cortex, hippocampal and cerebellum in a model of PTZ-induced seizure kindling in rats. J Guil Uni Med Sci 2023; 32 (1)
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2573-fa.html

حاجتی پیشوری محمد حسین، پناهی یوسف، حمیدیان غلامرضا. اثر کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه در مدل کیندیلینگ تشنجی ناشی از PTZ در موش صحرایی. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان 1402; 32 (1)

URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2573-fa.html

اثر کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه در مدل کیندیلینگ تشنجی ناشی از PTZ در موش صحرایی

محمد حسین حاجتی پیشوری، یوسف پناهی^*، غلامرضا حمیدیان

چکیده: (80 مشاهده)

زمینه: تشنج بیماری مزمن عصبی است که بعلت مکانیسم پیچیده ای که دارد، داروهای درمانی فعلی آن از کارآیی کافی برخوردار نیستند. بنابراین ممکن است خاستگاهی غیر عصبی همچون آستروسیت ها و میکروگلیا داشته باشد.
هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تجویز تنها و توأمان کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه متعاقب تشنج مزمن در موش صحرایی انجام شد.
روش‌ها: در این مطالعه تجربی،30 سر موش صحرایی ماده در گروه کنترل، تشنج (کیندیلینگ با PTZ)، تشنج+لوتیراستام، تشنج+کابرگولین، تشنج+لوتیراستام+کابرگولین مطالعه شد. لوتیراستام و کابرگولین به ترتیب 50 و 0/05 میلی گرم بر کیلوگرم استفاده شدند و در گروه مشترک نصف این مقادیر استفاده شد. بعد از یوتانایز کردن حیوانات، بافت مغز آنها خارج و بعد از تهیه مقاطع بافتی با استفاده از تکنیک استریولوژی تعداد نورون ها و نوروگلیاها بررسی شد.
یافته‌ها: در کورتکس مغز و لایه مولکولی و گرانولی مخچه گروههای درمان، تعداد نورون ها و نوروگلیاها تفاوت معنی داری با گروه کنترل نداشت ولی در نواحی CA1,2,3 مربوط به گروه تشنج کاهش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل مشاهده می شود. در دندیت ژایروس تعداد نورون ها در همه گروه های درمان و تعداد نوروگلیا ها در گروه تشنج کاهش معنی داری در مقایسه با گروه کنترل نشان دارد. در لایه پورکینژ مخچه تغییر معنی داری در نورون ها در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نمی شود.
نتیجه‌گیری: هیپوکامپ در بروز فعالیت های تشنجی بیشتر از سایر قسمت های مغز نقش دارد. همچنین، نورون ها و نوروگلیا در تشنج نقش اساسی دارند، اما تعیین رابطه بین تغییرات تراکم این سلول ها و استفاده از کابرگولین نیازمند مطالعات بیشتری است زیرا تراکم آنها در قسمت های مختلف هیپوکامپ به دنبال تشنج مزمن کاهش یافت اما در دندیت ژایروس این رابطه با مناطق CA متفاوت است.

واژه‌های کلیدی: صرع، نورون: نوروگلیا، استریولوژی، پرولاکتین

نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1400/12/18 | پذیرش: 1401/9/29 | انتشار: 1401/1/1

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

Designed & Developed by : Yektaweb

تماس با ما