دوره 33، شماره 2 - ( 4-1403 )                   جلد 33 شماره 2 صفحات 215-202 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: 2079
Ethics code: IR.GUMS>REC.1397.092


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Pourkazem S, Sharifi Rad M, Baghersalimi A, Salehi S, Enshaei M, Aminzadeh V, et al . Investigating the Effect of Iron Chelation Therapy With Deferasirox on Liver Aminotransferases Levels in Transfusion-dependent β-thalassemia Patients. JGUMS 2024; 33 (2) :202-215
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2621-fa.html
پورکاظم شایان، شریفی راد محمدرضا، باقرسلیمی عادل، صالحی سوده، انشائی مرسده، امین زاده وحید، و همکاران.. تأثیر آهن‌زدایی با دفرازیروکس بر سطح آنزیم‌های کبدی بیماران β-تالاسمی وابسته به تزریق خون. مجله علوم پزشکی گیلان. 1403; 33 (2) :202-215

URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2621-fa.html


1- مرکز تحقیقات بیماری‌های کودکان، دانشگاه علوم‌پزشکی گیلان، رشت، ایران.
2- گروه بیماری‌های داخلی،دانشکده پزشکی، بیمارستان رازی، دانشگاه علوم‌پزشکی گیلان، رشت، ایران.
چکیده:   (1544 مشاهده)
زمینه بافته‌ای مختلف بدن بیماران β-تالاسمی، به‌واسطه تزریق منظم خون، در معرض اثرات مخرب اضافه‌بار آهن قرار می‌گیرند؛ از‌این‌رو امروزه تصمیم به تزریق منظم خون برای این بیماران در طولانی‌مدت اغلب به تجویز داروهای آهن‌زدا می‌انجامد. دفرازیروکس به‌عنوان یک شلاتور آهن خوراکی می‌تواند منجر به عوارضی چون افزایش آنزیم‌های کبدی، افزایش کراتینین سرم و خونریزی گوارشی شود.
هدف این مطالعه، به بررسی تأثیر دفرازیروکس بر سطح فریتین و آمینوترانسفرازهای کبدی در بیماران β-تالاسمی وابسته به تزریق خون پرداخته است. 
روش‌ها در این مطالعه تغییرات سطح سرمی فریتین و آمینوترانسفرازهای کبدی بیماران β-تالاسمی دریافت‌کننده دفرازیروکس در بخش تالاسمی بیمارستان 17 شهریور رشت به‌صورت گذشته‌نگر بررسی شده است. ۱۰۴ بیمار β-تالاسمی ماژور با سن بیش از 2 سال که خونگیری‌های منظم داشته و حداقل به مدت 2 سال متوالی تحت‌ درمان با دفرازیروکس بوده‌اند، انتخاب شدند. سپس فهرستی از اطلاعات بیماران شامل سن، جنس، تعداد دفعات تزریق خون و مدت‌زمان و دُز مصرفی دفرازیروکس تهیه شد و سطح سرمی فریتین و آمینوترانسفرازهای کبدی قبل و بعد از دریافت آهن‌زدا ثبت شد.
یافته‌ها میزان کاهش سطح سرمی فریتین (0/017=P)، آسپارتات آمینوترانسفراز (0/0001=P) و آلانین آمینوترانسفراز (0/015=P) در آخرین آزمایش خون پس از شروع مصرف دفرازیروکس به لحاظ آماری معنی‌دار بود. البته میان کاهش آنزیم‌های کبدی با سن، جنس، تعداد دفعات تزریق خون و مدت‌زمان استفاده از دفرازیروکس و دُز مصرفی آن ارتباط معنی‌داری یافت نشد. 
نتیجه‌گیری به نظر می‌رسد که مصرف دفرازیروکس پس از گذشت چند ماه، بیشتر از ایجاد عوارض خفیف و نادر کبدی، می‌تواند برای کبد نقشی محفاظتی در برابر اضافه‌بار آهن بدن ایفا کند و درمجموع حتی منجر به کاهش سطح آمینوترانسفرازهای کبدی شود. 
متن کامل [PDF 6571 kb]   (261 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (317 مشاهده)  
مقاله مروری: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1402/7/9 | پذیرش: 1402/10/2 | انتشار: 1403/4/11

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Guilan University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb