مقالات پذیرفته شده
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 1
Ethics code: IR.GUMS.REC.1398.057
مونا حداد زحمت کش*1 
، حمید سعیدی ساعدی2 ، ستاره حسین پور3 ، زینب تقوی3
، حمید سعیدی ساعدی2 ، ستاره حسین پور3 ، زینب تقوی3
1- گروه بیوتکنولوژی دارویی و داروسازی هسته‌ای، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
2- گروه رادیوانکولوژی، مرکز تحقیقات غربالگری و پیش گیری از سرطان های گوارش، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
3- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
2- گروه رادیوانکولوژی، مرکز تحقیقات غربالگری و پیش گیری از سرطان های گوارش، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
3- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
چکیده: (308 مشاهده)
زمینه:
رادیوتراپی نقش مهمی در درمان سرطان دارد. با این حال، یک چالش مهم مقاومت سلول های سرطانی در برابر تشعشع و اثرات نامطلوبی که پرتوهای یونیزان میتوانند بر سلول های سالم مجاور داشته باشند.
هدف:.
این مطالعه با هدف ارزیابی خواص حفاظت پرتوی ترکیب دارویی روزوواستاتین و ملوکسیکام در برابر آسیب ژنتیکی ناشی از پرتوهای یونیزان در لنفوسیت‌های انسان سالم و همچنین اثرات حساس‌کننده پرتوی آن‌ها بر سلول‌های لوسمی HL-60 انسانی انجام شد.
مواد و روش‌ها:
لنفوسیت های جداشده از سه داوطلب سالم و سلول های لوسمی ، با غلظت های 1و2و10و20 میکرومولار روزوواستاتین و 5و10و50و100میکرومولار از ملوکسیکام، هر دو به صورت جداگانه و در نسبت ترکیبی 1:5، قبل از قرار گرفتن در معرض تابش یونیزان با دوز 1.5 گری تحت درمان قرار گرفتند. از آزمون میکرونوکلئوس برای بررسی میزان آسیب ژنتیکی ایجاد شده استفاده گردید.
یافته‌ها:
نتایج کلیدی از درمان ترکیبی روزوواستاتین و ملوکسیکام کاهش وابسته به دوز در تشکیل میکرونوکلئوس را نشان داد. قابل ذکر است، ترکیبی از 20 میکرومولار روزوواستاتین و 100 میکرومولار ملوکسیکام اثرات محافظت کننده پرتوی قابل توجهی در لنفوسیت‌های سالم نشان داد. درمان با هر یک از این دو دارو به تنهایی سمیت ژنتیکی سلول‌های لوسمی را تغییر نداد، اما ترکیبی از 10 میکرومولار روزوواستاتین و 50 میکرومولار ملوکسیکام یا 20 میکرومولار روزوواستاتین و 100 میکرومولار ملوکسیکام منجر به افزایش فراوانی میکرونوکلئوس ها به ترتیب 40/0 ± 53/17 و 50/0 ± 27/19 نسبت به گروه اشعه ایکس شد.
رادیوتراپی نقش مهمی در درمان سرطان دارد. با این حال، یک چالش مهم مقاومت سلول های سرطانی در برابر تشعشع و اثرات نامطلوبی که پرتوهای یونیزان میتوانند بر سلول های سالم مجاور داشته باشند.
هدف:.
این مطالعه با هدف ارزیابی خواص حفاظت پرتوی ترکیب دارویی روزوواستاتین و ملوکسیکام در برابر آسیب ژنتیکی ناشی از پرتوهای یونیزان در لنفوسیت‌های انسان سالم و همچنین اثرات حساس‌کننده پرتوی آن‌ها بر سلول‌های لوسمی HL-60 انسانی انجام شد.
مواد و روش‌ها:
لنفوسیت های جداشده از سه داوطلب سالم و سلول های لوسمی ، با غلظت های 1و2و10و20 میکرومولار روزوواستاتین و 5و10و50و100میکرومولار از ملوکسیکام، هر دو به صورت جداگانه و در نسبت ترکیبی 1:5، قبل از قرار گرفتن در معرض تابش یونیزان با دوز 1.5 گری تحت درمان قرار گرفتند. از آزمون میکرونوکلئوس برای بررسی میزان آسیب ژنتیکی ایجاد شده استفاده گردید.
یافته‌ها:
نتایج کلیدی از درمان ترکیبی روزوواستاتین و ملوکسیکام کاهش وابسته به دوز در تشکیل میکرونوکلئوس را نشان داد. قابل ذکر است، ترکیبی از 20 میکرومولار روزوواستاتین و 100 میکرومولار ملوکسیکام اثرات محافظت کننده پرتوی قابل توجهی در لنفوسیت‌های سالم نشان داد. درمان با هر یک از این دو دارو به تنهایی سمیت ژنتیکی سلول‌های لوسمی را تغییر نداد، اما ترکیبی از 10 میکرومولار روزوواستاتین و 50 میکرومولار ملوکسیکام یا 20 میکرومولار روزوواستاتین و 100 میکرومولار ملوکسیکام منجر به افزایش فراوانی میکرونوکلئوس ها به ترتیب 40/0 ± 53/17 و 50/0 ± 27/19 نسبت به گروه اشعه ایکس شد.
واژه‌های کلیدی: اشعه یونیزان، لوسمی، حساس کننده پرتوی، محافظت کننده پرتوی، لنفوسیت انسانی، میکرونوکلئوس
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تمامی آثار مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان تحت مجوز
Creative Commons
Attribution-NonCommercial 4.0 است.
تماس با ما
کد پستی : 93345-41938
تلفن نمابر: 0133330939
وبسایت: http://journal.gums.ac.irو ایمیل: medjour@gums.ac.ir
