دوره 31، شماره 2 - ( 4-1401 )
جلد 31 شماره 2 صفحات 123-112 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه فیزیولوژی ورزشی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، استان سمنان، ایران.
2- گروه ریاضی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، استان سمنان، ایران.
3- گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه دامغان، دامغان، استان سمنان، ایران. ،Maliheh_ardakani@yahoo.com
2- گروه ریاضی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، استان سمنان، ایران.
3- گروه علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه دامغان، دامغان، استان سمنان، ایران. ،
چکیده: (961 مشاهده)
زمینه: اجرای تمرینات استقامتی و مصرف مکمل ال‌کارنیتین بر ارتقای عملکرد ورزشکاران مؤثر است، اما تأثیر آن بر ترمیم آسیب ریوی ناشی از تخریب تزریق استروئید بولدنون مشخص نیست.
هدف: مطالعه حاضر به بررسی تأثیر مصرف ال‌کارنیتین هم‌زمان با اجرای تمرین استقامتی بر آسیب‌های ساختاری بافت ریه موش‌های صحرایی نر مسموم‌شده با بولدنون می‌پردازد.
روش‌ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 30 سر موش نر صحرایی (وزن: 7/94±228/53گرم) به‌صورت تصادفی به 5 گروه: کنترل، بولدنون، بولدنون+آزمایش، بولدنون+ال‌کارنیتین و بولدنون+آزمایش+ال‌کارنیتین تقسیم شدند. تزریق استروئید بولدنون (5 میلی‌گرم/ کیلوگرم) به عضله دو سر ران انجام شد و مکمل ال‌کارنیتین (600 میلی‌گرم/کیلوگرم) به‌مدت 3 روز در هفته به معده حیوانات گاواژ شد. برنامه تمرین استقامتی شامل 6 هفته دویدن بر روی تردمیل و 3 روز در هفته بود که با زمان 30 دقیقه و در هفته پایانی به سرعت 12 متر/دقیقه آغاز به 60 دقیقه و سرعت 30 متر/دقیقه رسید. تغییرات برونشیول و آلوئول‌ها در بافت ریه با استفاده از میکروسکوپ نوری بررسی شد.
یافته‌ها: مقادیر وزن در هر دو گروه مصرف‌کننده ال‌کارنیتین با یا بدون اجرای تمرین استقامتی در مقایسه با گروه بولدنون، افزایش معناداری داشت (0/005=P). در گروه آزمایش+ال‌کارنیتین در مقایسه با گروه بولدنون، بهبود معناداری در برونشیول و آلوئول‌های ریه به‌دست آمد (0/001=P).
نتیجه‌گیری: اجرای تمرین استقامتی همراه با مصرف مکمل ال‌کارنیتین بر کاهش اثرات مخرب ناشی از بولدنون در بافت ریه تأثیر زیادی دارد
هدف: مطالعه حاضر به بررسی تأثیر مصرف ال‌کارنیتین هم‌زمان با اجرای تمرین استقامتی بر آسیب‌های ساختاری بافت ریه موش‌های صحرایی نر مسموم‌شده با بولدنون می‌پردازد.
روش‌ها: در این مطالعه تجربی، تعداد 30 سر موش نر صحرایی (وزن: 7/94±228/53گرم) به‌صورت تصادفی به 5 گروه: کنترل، بولدنون، بولدنون+آزمایش، بولدنون+ال‌کارنیتین و بولدنون+آزمایش+ال‌کارنیتین تقسیم شدند. تزریق استروئید بولدنون (5 میلی‌گرم/ کیلوگرم) به عضله دو سر ران انجام شد و مکمل ال‌کارنیتین (600 میلی‌گرم/کیلوگرم) به‌مدت 3 روز در هفته به معده حیوانات گاواژ شد. برنامه تمرین استقامتی شامل 6 هفته دویدن بر روی تردمیل و 3 روز در هفته بود که با زمان 30 دقیقه و در هفته پایانی به سرعت 12 متر/دقیقه آغاز به 60 دقیقه و سرعت 30 متر/دقیقه رسید. تغییرات برونشیول و آلوئول‌ها در بافت ریه با استفاده از میکروسکوپ نوری بررسی شد.
یافته‌ها: مقادیر وزن در هر دو گروه مصرف‌کننده ال‌کارنیتین با یا بدون اجرای تمرین استقامتی در مقایسه با گروه بولدنون، افزایش معناداری داشت (0/005=P). در گروه آزمایش+ال‌کارنیتین در مقایسه با گروه بولدنون، بهبود معناداری در برونشیول و آلوئول‌های ریه به‌دست آمد (0/001=P).
نتیجه‌گیری: اجرای تمرین استقامتی همراه با مصرف مکمل ال‌کارنیتین بر کاهش اثرات مخرب ناشی از بولدنون در بافت ریه تأثیر زیادی دارد
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |