دوره 31، شماره 4 - ( 10-1401 )
جلد 31 شماره 4 صفحات 361-350 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 162369184
Ethics code: IR.IAU.TABRIZ.REC.1400.115
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Miri S Z, Rahmani Kahnamoei J, Safavi Khalkhali S E. Effect of Human Mesenchymal Stem Cell-Conditioned Medium on Oxidative Stress Induced by Carbon Tetrachloride in the Liver Tissue of Rats. JGUMS 2023; 31 (4) :350-361
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2465-fa.html
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2465-fa.html
میری سیده زهرا، رحمانی کهنموئی جعفر، صفوی خلخالی سید اسماعیل. ارزیابی تأثیر کاندیشن مدیوم سلول‌های بنیادی مزانشیمی بند ناف بر استرس اکسیداتیو ناشی از آسیب کبدی تجربی در موش‌های صحرایی. مجله علوم پزشکی گیلان. 1401; 31 (4) :350-361
1- دانش آموخته دامپزشکی، دانشکده دامپزشکی، علوم‌پزشکی واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2- گروه علوم بالینی، دانشکده دامپزشکی، علوم‌پزشکی واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران. ، jrahmani28@gmail.com
3- گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، علوم‌پزشکی واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2- گروه علوم بالینی، دانشکده دامپزشکی، علوم‌پزشکی واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران. ، jrahmani28@gmail.com
3- گروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، علوم‌پزشکی واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
چکیده: (681 مشاهده)
زمینه تتراکلراید کربن به‌عنوان ماده شیمیایی بینابینی در صنایع کاربرد دارد. این ماده تحت‌تأثیر آنزیم‌های سیتوکروم پی450 به محصولات سمی واکنشگر تری کلرومتیل تبدیل شده و به‌عنوان سم محیطی باعث آسیب بافتی، از‌جمله آسیب کبدی از‌طریق استرس اکسیداتیو می‌شود. پیوند کبد، درمان مؤثر برای نارسایی و آسیب‌های کبدی است، اما با کمبود اندام‌های اهداکننده دردسترس محدود است.
هدف در این مطالعه، اثر تزریق محیط کشت حاصل از سلول‌های بنیادی مزانشیمی بند ناف بر بهبود استرس اکسیداتیو ناشی از تزریق تتراکلراید کربن در کبد ارزیابی شد.
روش‌ها 21 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بالغ هم‌وزن، به‌صورت تصادفی ساده به 3 گروه 7 تایی شامل گروه کنترل، گروه آزمایش A (دریافت تتراکلراید کربن) و گروه آزمایش B (دریافت تتراکلراید کربن و سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسانی) تقسیم شدند. به گروه کنترل به‌صورت تک دُز سالین نرمال تزریق شد. گروه آزمایش A و گروه آزمایش B به‌روش داخل صفاقی، تتراکلرید کربن را با نسبت 1:1 به همراه روغـن زیتون دریافت کردند. پس از گذشت 24 ساعت از تزریق تتراکلراید کربن، در 3 روز متوالی موش‌های گروه B با تزریق کاندیشن مدیوم آزمایش شدند. 48 ساعت پس از تزریق اول کاندیشن مدیوم از همه موش‌ها خون‌گیری انجام شد. شاخص‌های استرس اکسیداتیو شامل ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی و مالون‌دی‌آلدئید ارزیابی و با استفاده از تحلیل واریانس یک‌طرفه و نرم‌افزار SPSS نسخه 25 بررسی شدند.
یافته‌ها براساس نتایج حاصل از مطالعه، بین میزان ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی در گروه‌های مختلف مطالعه‌شده اختلاف آماری معناداری وجود نداشت (P>0/05). با‌این‌حال، بیشترین میزان ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی در گروه B (آزمایش‌شده با تتراکلراید کربن و سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسانی) و بین میزان مالون‌دی‌آلدئید در گروه‌های مختلف، بیشترین میزان در گروه A (آزمایش‌شده با تتراکلراید کربن) ملاحظه شد.
نتیجه‌گیری مطالعه حاضر نشان می‌دهد سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسانی در زمان مطالعه‌شده نتایج معناداری نداشته است. شاید با افزایش زمان آزمایش بتوان به نتایج متفاوتی دست یافت.
هدف در این مطالعه، اثر تزریق محیط کشت حاصل از سلول‌های بنیادی مزانشیمی بند ناف بر بهبود استرس اکسیداتیو ناشی از تزریق تتراکلراید کربن در کبد ارزیابی شد.
روش‌ها 21 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بالغ هم‌وزن، به‌صورت تصادفی ساده به 3 گروه 7 تایی شامل گروه کنترل، گروه آزمایش A (دریافت تتراکلراید کربن) و گروه آزمایش B (دریافت تتراکلراید کربن و سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسانی) تقسیم شدند. به گروه کنترل به‌صورت تک دُز سالین نرمال تزریق شد. گروه آزمایش A و گروه آزمایش B به‌روش داخل صفاقی، تتراکلرید کربن را با نسبت 1:1 به همراه روغـن زیتون دریافت کردند. پس از گذشت 24 ساعت از تزریق تتراکلراید کربن، در 3 روز متوالی موش‌های گروه B با تزریق کاندیشن مدیوم آزمایش شدند. 48 ساعت پس از تزریق اول کاندیشن مدیوم از همه موش‌ها خون‌گیری انجام شد. شاخص‌های استرس اکسیداتیو شامل ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی و مالون‌دی‌آلدئید ارزیابی و با استفاده از تحلیل واریانس یک‌طرفه و نرم‌افزار SPSS نسخه 25 بررسی شدند.
یافته‌ها براساس نتایج حاصل از مطالعه، بین میزان ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی در گروه‌های مختلف مطالعه‌شده اختلاف آماری معناداری وجود نداشت (P>0/05). با‌این‌حال، بیشترین میزان ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی در گروه B (آزمایش‌شده با تتراکلراید کربن و سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسانی) و بین میزان مالون‌دی‌آلدئید در گروه‌های مختلف، بیشترین میزان در گروه A (آزمایش‌شده با تتراکلراید کربن) ملاحظه شد.
نتیجه‌گیری مطالعه حاضر نشان می‌دهد سلول‌های بنیادی مزانشیمی انسانی در زمان مطالعه‌شده نتایج معناداری نداشته است. شاید با افزایش زمان آزمایش بتوان به نتایج متفاوتی دست یافت.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
رشت - دانشگاه علوم پزشکی گیلان - معاوت تحقیقات و فناوری - دفتر مجله
کد پستی : 93345-41938
تلفن نمابر: 0133330939
وبسایت: http://journal.gums.ac.ir
ایمیل: medjour@gums.ac.ir
