دوره 33، شماره 2 - ( در حال انتشار 1403 )
جلد 33 شماره 2 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 2079
Ethics code: IR.GUMS>REC.1397.092
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pourkazem S, Sharifi Rad M, Baghersalimi A, Salehi S, Enshaei M, Aminzadeh V, et al . The Effect of Iron Chelation Therapy with Deferasirox on Liver Aminotransferases Levels in Transfusion-dependent β-thalassemia Patients. JGUMS 2024; 33 (2)
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2621-fa.html
URL: http://journal.gums.ac.ir/article-1-2621-fa.html
پورکاظم شایان، شریفی راد محمدرضا، باقرسلیمی عادل، صالحی سوده، انشائی مرسده، امین زاده وحید، و همکاران.. تأثیر آهن‌زدایی با دفرازیروکس بر سطح آنزیمهای کبدی بیماران β-تالاسمی وابسته به تزریق خون. مجله علوم پزشکی گیلان. 1403; 33 (2)
شایان پورکاظم1 
، محمدرضا شریفی راد1 ، عادل باقرسلیمی1 ، سوده صالحی1 ، مرسده انشائی1 ، وحید امین زاده1 ، بهرنگ معتمد2 ، بهرام دربندی* 3
، محمدرضا شریفی راد1 ، عادل باقرسلیمی1 ، سوده صالحی1 ، مرسده انشائی1 ، وحید امین زاده1 ، بهرنگ معتمد2 ، بهرام دربندی* 3
1- مرکزتحقیقات بیماریهای کودکان، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
2- گروه بیماری های داخلی، بیمارستان رازی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
3- مرکزتحقیقات بیماریهای کودکان، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران ، darbandi45@gums.ac.ir
2- گروه بیماری های داخلی، بیمارستان رازی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران
3- مرکزتحقیقات بیماریهای کودکان، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایران ، darbandi45@gums.ac.ir
چکیده: (315 مشاهده)
زمینه: بافتهای مختلف بدن بیماران β-تالاسمی، بهواسطه تزریق منظم خون، در معرض اثرات مخرب اضافهبار آهن قرار میگیرند؛ از اینرو امروزه، تصمیم به تزریق منظم خون برای این بیماران در طولانیمدت اغلب به تجویز داروهای آهنزدا میانجامد. دفرازیروکس بهعنوان یک شلاتور آهن خوراکی میتواند منجر به عوارضی چون افزایش آنزیمهای کبدی، افزایش کراتینین سرم و خونریزی گوارشی شود.
هدف: این مطالعه، به بررسی تأثیر دفرازیروکس بر سطح فریتین و آمینوترانسفرازهای کبدی در بیماران β-تالاسمی وابسته به تزریق خون پرداخته است.
روش‌ها: در این مطالعه، تغییرات سطح سرمی فریتین و آمینوترانسفرازهای کبدی بیماران β-تالاسمی دریافتکننده دفرازیروکس در بخش تالاسمی بیمارستان هفده شهریور رشت بهصورت گذشتهنگر بررسی شده است. ۱۰۴ بیمار β-تالاسمی ماژور با سن بیش از دو سال که خونگیریهای منظم داشته و حداقل به مدت دو سال متوالی تحتدرمان با دفرازیروکس بودهاند، انتخاب شدند. سپس فهرستی از اطلاعات بیماران شامل سن، جنس، تعداد دفعات تزریق خون و مدت زمان و دوز مصرفی دفرازیروکس تهیه شد و سطح سرمی فریتین و آمینوترانسفرازهای کبدی قبل و بعد از دریافت آهنزدا ثبت گردید.
یافته‌ها: میزان کاهش سطح سرمی فریتین (۰۱۷/۰P=)، آسپارتاتآمینوترانسفراز (۰۰۰۱/۰P=) و آلانینآمینوترانسفراز (۰۱۵/۰P=) در آخرین آزمایش خون پس از شروع مصرف دفرازیروکس بهلحاظ آماری معنیدار بود. البته میان کاهش آنزیمهای کبدی با سن، جنس، تعداد دفعات تزریق خون و مدت زمان استفاده از دفرازیروکس و دوز مصرفی آن ارتباط معنیداری یافت نشد.
نتیجه گیری: بهنظر میرسد که مصرف دفرازیروکس پس از گذشت چند ماه، بیشتر از ایجاد عوارض خفیف و نادر کبدی، میتواند برای کبد نقشی محفاظتی در برابر اضافهبار آهن بدن ایفا کند و درمجموع حتی منجر به کاهش سطح آمینوترانسفرازهای کبدی شود.
هدف: این مطالعه، به بررسی تأثیر دفرازیروکس بر سطح فریتین و آمینوترانسفرازهای کبدی در بیماران β-تالاسمی وابسته به تزریق خون پرداخته است.
روش‌ها: در این مطالعه، تغییرات سطح سرمی فریتین و آمینوترانسفرازهای کبدی بیماران β-تالاسمی دریافتکننده دفرازیروکس در بخش تالاسمی بیمارستان هفده شهریور رشت بهصورت گذشتهنگر بررسی شده است. ۱۰۴ بیمار β-تالاسمی ماژور با سن بیش از دو سال که خونگیریهای منظم داشته و حداقل به مدت دو سال متوالی تحتدرمان با دفرازیروکس بودهاند، انتخاب شدند. سپس فهرستی از اطلاعات بیماران شامل سن، جنس، تعداد دفعات تزریق خون و مدت زمان و دوز مصرفی دفرازیروکس تهیه شد و سطح سرمی فریتین و آمینوترانسفرازهای کبدی قبل و بعد از دریافت آهنزدا ثبت گردید.
یافته‌ها: میزان کاهش سطح سرمی فریتین (۰۱۷/۰P=)، آسپارتاتآمینوترانسفراز (۰۰۰۱/۰P=) و آلانینآمینوترانسفراز (۰۱۵/۰P=) در آخرین آزمایش خون پس از شروع مصرف دفرازیروکس بهلحاظ آماری معنیدار بود. البته میان کاهش آنزیمهای کبدی با سن، جنس، تعداد دفعات تزریق خون و مدت زمان استفاده از دفرازیروکس و دوز مصرفی آن ارتباط معنیداری یافت نشد.
نتیجه گیری: بهنظر میرسد که مصرف دفرازیروکس پس از گذشت چند ماه، بیشتر از ایجاد عوارض خفیف و نادر کبدی، میتواند برای کبد نقشی محفاظتی در برابر اضافهبار آهن بدن ایفا کند و درمجموع حتی منجر به کاهش سطح آمینوترانسفرازهای کبدی شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
رشت - دانشگاه علوم پزشکی گیلان - معاوت تحقیقات و فناوری - دفتر مجله
کد پستی : 93345-41938
تلفن نمابر: 0133330939
وبسایت: http://journal.gums.ac.ir
ایمیل: medjour@gums.ac.ir
