مقدمه
عفونتهای مرتبط با مراقبتهای بهداشتی عفونتهایی هستند که بیماران در هنگام دریافت مراقبت پزشکی به آنها مبتلا میشوند. اولین نمود این عفونتها در 48 ساعت اول (یا بیشتر) پس از بستری شدن است یا میتواند ظرف 30 روز پس از دریافت مراقبتهای بهداشتی اتفاق بیفتد [1]. عفونتهای مرتبط با مراقبتهای بهداشتی که با نام عفونتهای بیمارستانی نیز شناخته میشوند، توسط طیف وسیعی از عوامل بیماریزا به وجود میآیند و میتوان آنها را در چند نوع طبقهبندی کرد که رایجترین نوع آن عفونت مجاری ادراری است [2، 3].
عفونتهای مجاری ادراری مرتبط با کاتتر یا سوند ادراری شایعترین نوع عفونتهای مجاری ادراری اکتسابی بیمارستانی هستند. این عفونتها بیش از 80 درصد موارد را تشکیل میدهند و سالانه بیش از 1 میلیون نفر را مبتلا میکنند [4]. مرکز کنترل و پیشگیری بیماریها عفونت مجاری ادراری را عفونت حاصل از قرار دادن یک سوند برای 2 یا بیش از 2 روز بهصورت متوالی تعریف میکند. علاوهبراین بیمارها باید حداقل یکی از این علائم را داشته باشند: تب (c◦38≥)، حساسیت به لمس فوق عانه و درد یا حساسیت در زاویه دندهایمهرهای. به ازای هر روز ماندن سوند، ریسک ابتلا به عفونت بین 3 تا 7 درصد افزایش مییابد [5].
عوامل خطر عفونتهای مجاری ادراری مرتبط با کاتتر، شامل جنسیت مؤنث، سن، طول مدت بستری، سرکوبکنندههای ایمنی، باز کردن یک دستگاه بسته، وجود همزمان بیماری و اقدامات متناسب با آن بیماری (مثال: دیابت، بیماری کلیوی، مصرف آنتیبیوتیکهای سیستمیک) و همینطور تکنیکهای ضدعفونی غیربهینه است [6]. باکتریها میتوانند هنگام وارد کردن سوند و ازطریق حفره داخلی سوند یا سطح خارجی سوند وارد مثانه شوند. رایجترین عوامل بیماریزا، شامل اشرشیاکلی، گونههای کلبسیلا، پروتئوس، انتروکوک، سودوموناس، انتروباکتر و سراشیا هستند [7]. میزان مرگومیر از عفونتهای مجاری ادراری مربوط به سوند حدودا 15 درصد است [8]. آنتیبیوتیکهای مختلفی برای کنترل این عفونت استفاده شدهاند. با وجود این، بیشتر گونههای جداشده مقاوم از عفونتهای مجاری ادراری در قسمتهای بالایی و پایینی مجاری ادراری در کشورهای توسعهیافته گزارش شدهاند. در سالهای اخیر تعداد بیماران با عفونت مجاری ادراری بهسرعت افزایش یافته و ذات عفونت برحسب موقعیتهای مکانی و جغرافیایی تفاوت دارد [9].
یک راه منطقی برای کاهش خطر مقاومت دارویی و درمان موفق، بررسی عوامل ایجادکننده و مقاومت ضدمیکروبی است. بررسیهای دورهای و سالیانه بهمنظور شناسایی عوامل اتیولوژیک عفونتهای ادراری و الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی آنها ضروری خواهد بود. در این راستا مطالعهای را طراحی کردیم تا ویژگیهای کلینیکی و میکروبی و الگوی مقاومت آنتیبیوتیکی را در ایزولههای جداشده از بیماران دارای عفونت مجاری ادراری مرتبط با کاتتر را در شهر رشت ارزیابی کنیم. پزشکان و مسئولان کنترل عفونت میتوانند از این اطلاعات برای مقایسه وضعیت شهر رشت و بهینهسازی تجویزهای تجربی استفاده کنند.
روشها
جمعآوری داده
یک مطالعه مقطعیتوصیفی بین سالهای 1397 تا 1401 بر روی بیمارانی که به بیمارستان پورسینای رشت مراجعه کرده بودند، انجام شد. بعد از بررسی پرونده بیماران، از بین 733 بیمار با عفونت مجاری ادراری تأییدشده که کشت ادرار آنها نشاندهنده رشد باکتریایی بود، 36 بیمار با عفونت مجاری ادراری مرتبط با کاتتر که معیارهای ورود (نظیر عفونت ادراری مرتبط با کاتتر و کشت ادراری خالص) را داشتند، وارد مطالعه شدند. همچنین بیماران با اطلاعات ناقص در پرونده (اطلاعات مربوط به متغیرهای اصلی) و نمونه مربوط به بیماران دارای گزارش ناخالص (رشد همزمان 2 یا چند باکتری) از مطالعه خارج شدند. بیمارانی که در مطالعه بودند براساس تعاریف مرکز کنترل و پیشگیری بیماریها [5] مبتلا به عفونت مجاری ادراری مرتبط با سوند تشخیص داده شدند. اطلاعات نظیر سن، جنسیت، طول مدت بستری، طول مدت داشتن کاتتر، تشخیص بستری (اولیه)، علائم و نشانهها و آنتیبیوتیکهای تجویزشده از سوابق بیماران جمعآوری شد. اطلاعات آزمایشگاهی شامل نتایج کشت ادراری، (تشخیص میکروارگانیسمها و تست حساسیت آنتیبیوتیکی) از پایگاه دادههای بیمارستان بازیابی شد. تشخیص میکروبی شامل، کشت بر روی محیطهای انتخابی نظیر بلاد آگار و محیط EMB آگار و انجام تستهای افتراقی نظیر محیطهای TSI، سیمون سیترات و محیط SIM و تست حساسیت آنتیبیوتیکی براساس دستورالعملها و آخرین استانداردهای عملیاتی انستیتو استانداردهای آزمایشگاه بالینی [10] انجام شد.
آنالیز داده
تجزیهوتحلیل توسط برنامه SPSS (نسخه 21) انجام شد. یافتهها بهصورت آمار توصیفی مبتنی بر فراوانی نسبی نمایش داده شدند. متغیرها با میانگین ± انحرافمعیار (متغیرهای پیوسته) یا درصدهای گروه (متغیرهای طبقهبندی) نشان داده شد.
یافتهها
بعد از بررسی پرونده 733 بیمار، 36 بیمار معیارهای ورود به مطالعه را داشتند و در مطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی 21/4±60/3 (محدوده: 15 تا 92) سال بود و 52/78 درصد افراد مذکر و 47/22 درصد افراد مؤنث بودند. میانگین زمانی پیشرفت عفونت از زمان بستری شدن و مدتزمان بستری در بیمارستان به ترتیب 18/1±14/1 روز و 25/3±34/6 روز بود. میانگین مدتزمان گذاشتن کاتتر ادراری تا عفونت 14/4±10/1 روز بود. اکثر نمونهها در بخش مراقبتهای ویژه جنرال و بخش اعصاب داخلی بودند (به ترتیب 33/3 درصد و 25 درصد) و بیشتر نمونهها (61/1 درصد) حداقل یک بیماری زمینهای داشتند (جدول شماره 1).
تشخیص میکروبی نشان داد بیشتر باکتریهای یافتشده گرم منفی بودند. فراوانترین باکتریهای جداشده گونههای انتروباکتر (13 بیمار، 11/36 درصد) اشرشیاکلی (10 بیمار، 28/78 درصد) کلبسیلا پنومونیه (16/67 درصد) سودوموناس آئروژینوزا (56/5 درصد) و استافیلوکوکهای کواگولاز منفی (2/78 درصد) بودند.
نتایج تستهای حساسیت آنتیبیوتیکی نشان داد باکتریهای گرم منفی رودهای بیشترین مقاومت را در برابر سفتازیدیم (72/7 درصد) و بعد از آن سفپیم (66/7 درصد) و سیپروفلاکسین (47/1 درصد) داشتند. همچنین باکتریهای گرم منفی رودهای بیشترین حساسیت را در برابر آمیکاسین (70/6 درصد) و بعد از آن جنتامایسین (38/9 درصد) و سیپروفلوکساسین (35/3 درصد) داشتند. ایزولههای سودوموناس آئروژینوزا جداشده کاملا در برابر سفتازیدم و سفپیم مقاومت داشتند و کاملاً به آمیکاسین و جنتامایسین حساسیت داشتند. استافیلوکوکهای کواگولاز منفی نیز در برابر اریترومایسین، پنیسیلین و تتراسایکلین مقاوم بودند و کاملاً به کوتریموکسازول حساس بودند (جدول شماره 2).
بحث
باکتریهای مجاری ادراری مقاوم به دارو یک خطر سلامت بهداشت عمومی و بهسرعت در حال تکثیر هستند. در این مطالعه الگوی میکروارگانیسمهای ایجادکننده عفونت مجاری ادراری مرتبط با کاتتر و الگوی مقاومت ضدمیکروبی آنها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج ما نشان داد عفونت مجاری ادراری مرتبط با کاتتر همچنان چالش سختی است. فراوانی عفونت مجاری ادراری مرتبط با کاتتر در مطالعه ما 4/91 درصد بود. این یافته نزدیک به مطالعات انجامگرفته در آمریکا (1/41 درصد) [11]، ایتالیا (6/2 درصد) [12] و استرالیا (0/9 درصد) [13] است. فراوانی عفونت مجاری ادراری مرتبط با کاتتر در مطالعه ما کمتر از مطالعات انجامگرفته در هند 42/9 درصد [14] و نیجریه 60/9 درصد [15] بود. این اختلاف در فراوانی عفونت مجاری ادراری مرتبط با کاتتر میتواند مربوط به تفاوت در پروتکلهای مطالعه، حجم نمونه، اختلاف در روش انجام مطالعه و مدتزمان مطالعه باشد.
مطالعات دیگری نیز مشابه نتایج ما، نشان دادند شایعترین دلیل عفونت مجاری ادراری مرتبط با کاتتر انتروباکتریاسه است [16]، البته در برخی موارد، علل باکتریایی متفاوتی مشاهده شد. یکی از مهمترین ویژگیهای باکتریهای بیماریزا، الگوی مقاومت آنها به طیف گستردهای از آنتیبیوتیکهاست. در منطقه غربی عربستان سعودی گزارش دادهاند باکتریها بیشترین نرخ مقاومت را به سیپروفلوکساسین و پس از آن به تریمتوپریم، سولفامتوکسازول و جنتامایسین نشان میدهند؛ هرچند در این مطالعه میکروارگانیسمها مقاومت نسبی به آنتیبیوتیک جنتامایسین نشان دادند [17]. نتایج ما، حساسیت چشمگیری را به آمینوگلیکوزیدها نشان داد. مطالعاتی در اتیوپی گزارش دادند آمینوگلیکوزیدها مؤثرترین آنتیبیوتیکها در برابر باکتریهای گرم منفی آزمودهشده هستند که با مطالعه ما تشابه دارد [18].
در مطالعهای در کرمان، ایزولههای اشرشیاکلی بیشترین مقاومت را به آمپیسیلین و کوتریموکسازول نشان دادند که این مسئله به علت مصرف بی رویه آنتیبیوتیکهای وسیعالطیف بوده و همچنین بیشترین حساسیت ایزولههای جداشده را نسبت به ایمی پنم، آمیکاسین، سیپروفلوکساسین و جنتامایسین گزارش دادند که مشابه نتایج ما در این مطالعه بوده است [19].
در مطالعهای دیگر در ایران بیشترین مقاومت نسبت به آمپیسیلین، کوتریموکسازول، نایلیدیکسیک اسید و سفتریکسون مشاهده شد و همچنین کمترین مقاومت به آمیکاسین و ایمی پنم گزارش شد که این آنتیبیوتیکها مؤثرترین آنتیبیوتیکها علیه گونههای اشرشیاکلی است [20].
میانگین مدتزمان بستری در آنالیزهای ما 34 روز بود و با سایر مطالعاتی که عفونت مجاری ادراری مرتبط با کاتتر را با بستری طولانیتر در بیمارستان با میانگین 20 روز مرتبط دانستهاند همخوانی دارد [21]. مطالعاتی در چین گزارش دادند جنسیت، مدتزمان طولانیتر داشتن سوند و سابقه سوند گذاشتن قبلی، دیابت، بستری طولانیتر و پذیرش در ICU بیماران را بیشتر در معرض ابتلا به عفونتهای مجاری ادراری مرتبط به سوند قرار میدهد [22]، درحالیکه در مطالعه ما طبق آزمون دقیق فیشر هیچ همبستگی قابلتوجهی بین متغیرها و عفونت یافت نشد.
نتیجهگیری
درمجموع، باکتریهای گرم منفی مقاومت بالایی در بیماران عفونتهای مجاری ادراری مرتبط با کاتتر ادراری در این شرایط نشان دادند که گونههای انتروباکتر، اشرشیاکلی و انتروباکلبسیلا پنومونیه عوامل اصلی بودند. خوشبختانه برخی آنتیبیوتیکهای بهصورت بومی بر عوامل بیماریزای مقاوم تأثیرگذار بودند. برای درک بهتر میکروارگانیسمها و مقاومت آنتیبیوتیکی، مطالعات بیشتر بر روی نمونههای بزرگتر پیشنهاد میشود.
از جمله محدودیتهای مطالعه میتوان به نبود بخش ICU در بیمارستان پورسینا اشاره کرد. همچنین در این مطالعه تنها یکی از بیمارستانهای شهر رشت مورد مطالعه بوده است که پیشنهاد میشود تحقیقات در حجم نمونه گستردهتر و مراکز درمانی بیشتر انجام پذیرد.
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخلاق پژوهش
پروتکل مطالعه در کمیته اخلاقی دانشگاه علوم پزشکی گیلان و منطبق بر اعلامیه هلسینکی با شناسه اخلاق (IR.GUMS.REC.1401.499) تأیید شد.
حامی مالی
این مقاله حامی مالی نداشته است.
مشارکت نویسندگان
مفهومسازی، طراحی مطالعه و تأمین مالی: میثم حسننژاد بیبالان و توفیق یعقوبی؛ جمعآوری و تحلیل دادهها: هادی صدیق ابراهیم سرایی، میثم حسننژاد بیبالان و مسعود هاشمی؛ نگارش اولیه نسخه دستنویس: پرنیان محمدی، زهرا شفقی و مسعود هاشمی؛ بازبینی انتقادی: هادی صدیق ابراهیمسرایی.
تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد.