مقالات پذیرفته شده
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (61 مشاهده)
زمینه: در این پژوهش، نانوکامپوزیت‌های نوینی بر پایه برهم‌کنش‌های قوی بین نانولوله‌های کربنی (CNTs) و پلیمرهای مناسب جهت توسعه حسگرهای الکتروشیمایی زیستی گلوکز معرفی و بررسی میشوند. نانولوله‌های کربنی بهعنوان ماده‌ای با خواص الکتریکی و مکانیکی برجسته و سطح ویژه بالا، نقش کلیدی در بهبود حساسیت و گزینش‌پذیری حسگرها ایفا می‌کنند.
هدف: هدف از نگارش این مقاله، ارائه یک بررسی جامع و انتقادی از روند تاریخی و تحولات کلیدی در زمینه کاربرد نانوکامپوزیت‌ها بهمنظور ساخت حسگرهای اندازه‌گیری گلوکز است. این پژوهش قصد دارد با واکاوی مقالات و دستاوردهای علمی گذشته، نقاط عطف مهم، چالش‌های پیش رو، و فرصت‌های آتی را در این حوزه شناسایی کند.
روش‌ها: در این مقاله، به بررسی گسترده حسگرهای الکتروشیمیایی زیستی گلوکز اصلاح‌شده با نانوکامپوزیت‌های برپایه نانولوله‌های کربنی و پلیمرهای رسانا پرداخته شده است. در این راستا، طیف وسیعی از پلیمرها از جمله پارافنیل دی‌آمین، پلی‌پیرول، پلی‌آنیلین، پلی‌آکریلونیتریل، پلی‌وینیل فروسن، پلیمر اسمیوم و پلی‌اتیلن گلیکول مورد استفاده قرار گرفته‌اند. علاوه بر این، تاثیر اصلاح سطح نانولوله‌های کربنی با پلیمرهای مختلف بر حساسیت و محدوده تشخیص حسگرهای گلوکز نیز مورد بررسی قرار گرفته است.
یافته‌ها: نتایج ولتامتری چرخه‌ای به‌دست‌آمده برای هر یک از نانوکامپوزیت‌ها، نشان‌دهنده تاثیر قابل‌توجه نوع پلیمر بر رفتار الکتروشیمیایی حسگرها بوده است. حسگرهای الکتروشیمایی زیستی گلوکز برپایه این نانوکامپوزیت‌ها، ویژگی‌های برجسته‌ای از جمله حساسیت بالا، حد تشخیص پایین، پاسخ سریع، پایداری طولانی‌مدت و گزینش‌پذیری خوب در برابر سایر مواد مزاحم را از خود نشان می‌دهند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که نانوکامپوزیت‌های برپایه نانولوله‌های کربن و مواد پلیمری، از پتانسیل بالایی برای کاربرد در تشخیص گلوکز در نمونه‌های بیولوژیکی و توسعه نسل جدیدی از حسگرهای زیستی برخوردار هستند. در آینده، انتظار می‌رود که تحقیقات بر روی نانوکامپوزیت‌های هوشمند و زیست‌سازگار با هدف ساخت حسگرهای گلوکز که به صورت مداوم و غیرتهاجمی سطح گلوکز را پایش می‌کنند، تمرکز یابد. این پیشرفت‌ها می‌توانند به مدیریت بهتر دیابت و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک شایانی کنند
هدف: هدف از نگارش این مقاله، ارائه یک بررسی جامع و انتقادی از روند تاریخی و تحولات کلیدی در زمینه کاربرد نانوکامپوزیت‌ها بهمنظور ساخت حسگرهای اندازه‌گیری گلوکز است. این پژوهش قصد دارد با واکاوی مقالات و دستاوردهای علمی گذشته، نقاط عطف مهم، چالش‌های پیش رو، و فرصت‌های آتی را در این حوزه شناسایی کند.
روش‌ها: در این مقاله، به بررسی گسترده حسگرهای الکتروشیمیایی زیستی گلوکز اصلاح‌شده با نانوکامپوزیت‌های برپایه نانولوله‌های کربنی و پلیمرهای رسانا پرداخته شده است. در این راستا، طیف وسیعی از پلیمرها از جمله پارافنیل دی‌آمین، پلی‌پیرول، پلی‌آنیلین، پلی‌آکریلونیتریل، پلی‌وینیل فروسن، پلیمر اسمیوم و پلی‌اتیلن گلیکول مورد استفاده قرار گرفته‌اند. علاوه بر این، تاثیر اصلاح سطح نانولوله‌های کربنی با پلیمرهای مختلف بر حساسیت و محدوده تشخیص حسگرهای گلوکز نیز مورد بررسی قرار گرفته است.
یافته‌ها: نتایج ولتامتری چرخه‌ای به‌دست‌آمده برای هر یک از نانوکامپوزیت‌ها، نشان‌دهنده تاثیر قابل‌توجه نوع پلیمر بر رفتار الکتروشیمیایی حسگرها بوده است. حسگرهای الکتروشیمایی زیستی گلوکز برپایه این نانوکامپوزیت‌ها، ویژگی‌های برجسته‌ای از جمله حساسیت بالا، حد تشخیص پایین، پاسخ سریع، پایداری طولانی‌مدت و گزینش‌پذیری خوب در برابر سایر مواد مزاحم را از خود نشان می‌دهند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که نانوکامپوزیت‌های برپایه نانولوله‌های کربن و مواد پلیمری، از پتانسیل بالایی برای کاربرد در تشخیص گلوکز در نمونه‌های بیولوژیکی و توسعه نسل جدیدی از حسگرهای زیستی برخوردار هستند. در آینده، انتظار می‌رود که تحقیقات بر روی نانوکامپوزیت‌های هوشمند و زیست‌سازگار با هدف ساخت حسگرهای گلوکز که به صورت مداوم و غیرتهاجمی سطح گلوکز را پایش می‌کنند، تمرکز یابد. این پیشرفت‌ها می‌توانند به مدیریت بهتر دیابت و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک شایانی کنند
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تمامی آثار مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان تحت مجوز
Creative Commons
Attribution-NonCommercial 4.0 است.
تماس با ما
کد پستی : 93345-41938
تلفن نمابر: 0133330939
وبسایت: http://journal.gums.ac.irو ایمیل: medjour@gums.ac.ir
